Na sustrečy ź dziećmi Karanik raschvalvaŭ Łukašenku i raskazvaŭ, ci maryć stać prezidentam

«Pryznačeńnie ministram było dastatkova niečakanym»

U prahramie «100 pytańniaŭ darosłamu» Uładzimir Karanik pryznaŭsia, što «nie tolki ŭ dziacinstvie, ale i ŭ stałym uzroście» nie moh padumać, što stanie vialikim načalnikam. Pa jaho słovach, «heta adbyłosia dastatkova niečakana».

Pa słovach Karanika, kali jaho pryznačyli ministram, jon «byŭ niekalki ździŭleny akazanym davieram i azadačany tymi zadačami, jakija pierad im stajali».

Ale, jak adznačaje čynoŭnik, «dziaržaŭnaja słužba na toje i słužba. Heta ab tym, što šmat u čym miesca pracy i pasadu vybiraje kiraŭnik. U maim vypadku — prezident našaj krainy. I pierada mnoj tady zadača stajała nie padvieści čałavieka, jaki davieryŭ mnie taki važny napramak dziejnaści».

Kali pravioŭ apošniuju apieracyju

Kandydat miedycynskich navuk Uładzimir Karanik raskazaŭ, što svaju apošniuju apieracyju pravioŭ u kancy 2011 hoda, i pryznaŭsia, što ŭ vypadku, kali b jaho paprasili pravieści apieracyju, to admoviŭsia b.

«Zrazumieła, što ŭsie bazavyja chirurhičnyja navyki zastalisia. Ale ja razumieju: dla taho, kab źnizić da minimumu ryzyku apieracyi i da maksimumu padniać šancy na stanoŭčy vynik, hetyja navyki pavinny padtrymlivacca štodzionnaj rabotaj.

Tamu, kali b mianie niechta paprasiŭ zrabić apieracyju, ja b jaho adpraviŭ da taho, chto heta robić pastajanna. Kali b situacyja skłałasia b tak, što vakoł nikoha bolš padrychtavanaha za mianie nie akazałasia, a havorka była b ab žyćci i zdaroŭi čałavieka, to chiba što zrabiŭ», — patłumačyŭ były miedyk.

Pra što spytaŭ by ŭ Boha

Na pytańnie, ci vieryć jon u Boha, Karanik adkazaŭ: «chirurhaŭ-ateistaŭ nie byvaje». A kali b u jaho była mahčymaść sustrecca z Boham, jon by jamu zadaŭ dva pytańni:

«Z asabistaha ja b spytaŭ, ci pa sukupnaści svaich učynkaŭ na ziamli, zmoh ja ŭsio ž zachavać svaju čałaviečuju dušu, ci niehatyŭ pieraviešvaje toje pazityŭnaje, što rabiŭ?

A kali brać hłabalna, to mianie vielmi b cikaviła toje, što nam usim nieabchodna zrabić dla taho, kab ludzi stali dabrejšymi i śviet staŭ dabrejšym. I chacia b spynilisia vojny i źmienšylisia pakuty ludziej».

Čamu nie rašajecca prablema deficytu daktaroŭ

Pa słovach Karanika, u jaho svoj pohlad pa pytańnie deficytu daktaroŭ u krainie.

«Ja liču, što asnoŭnaja prablema heta nie deficyt daktaroŭ, a, mahčyma, nie zusim racyjanalnaje ich vykarystańnie. U Hrodzienskaj vobłaści bolš za 58 daktaroŭ na 10 tysiač čałaviek.

Pa hetym pakazčyku, my čaćviortyja ci piatyja ŭ śviecie, sastupajučy nievialikim karaleŭstvam typu Andory. U Jeŭrasajuzie siaredni pakazčyk pa adkrytych krynicach — 28-30 daktaroŭ. Heta značyć, daktaroŭ chapaje».

Jeździć pa Hrodna na elektramabili

Staršynia Hrodzienskaha abłvykankama raskazaŭ, što jaho možna sustreć u roznych miescach. Raniej takim byli i aŭtazapraŭki, ale ź niadaŭniaha času situacyja źmianiłasia:

«Raniej treba było zajazdžać na zapraŭku, kab mašynu zapravić. Tam narod mianie spakojna sustrakaŭ. Ciapier, uličvajučy toje, što vykarystoŭvaju elektramabil, miesca sustrečy źmiaściłasia na elektrazaradnyja stancyi».

Jaki Łukašenka čałaviek

Padčas razmovy Karanika paprasili raskazać, jaki Łukašenka ŭ žyćci. Čynoŭnik nazvaŭ jaho «vielmi dobrym» i patłumačyŭ:

«Časam ja kažu svaim padnačalenym: «Kali ja baču, dzie vy niedapracoŭvajecie, u mianie złość uźnikaje». A ja ž viedaju na paradak mienš, čym viedaje naš kiraŭnik dziaržavy. Chiba što hetaja dabrynia i dazvalaje pieryjadyčna dapamahać, važdacca, vypraŭlać i davać druhi šaniec».

«Kali mnie było vielmi niepryjemny vopyt kamunikacyi z natoŭpam kala ministerstva zdaroŭja, praz hadzinu razdaŭsia zvanok na mabilny. Adjutant nabraŭ, daŭ trubku kiraŭniku dziaržavy. Jon spytaŭ: «Ty jak? Dapamoha patrebna?» Viedajecie, voś u hetyja momanty ty razumieješ, što čałaviek stavicca da ciabie nie jak da vincika sistemy, a jak da čałavieka. I tvaje pieražyvańni, tvoj los jamu nieabyjakavyja. I heta vyklikaje pavahu».

Ci chacieŭ by stać prezidentam

Adkazvajučy na heta pytańnie, Karańnik zhadaŭ: «U dziacinstvie, kali my farmiravali svaje mary, nichto ŭ nas nie maryŭ stać prezidentam, bo takoj pasady nie było. Usie dzieci marać pra niejkija pryhody, a nie ab ciažkaj štodzionnaj rabocie biez prava na pamyłku». Jon zapeŭniŭ, što «z uzrostam i jašče z bolšym razumieńniem abjomu ŭskładzienych funkcyj» takija mary ŭ jaho «tak i nie źjavilisia».

• 3
• 0
• 9
• 18
• 0
• 3
• 4
• 0