«Nie mahła navat ujavić, što takaja sietka zhaleje». Što adbyvajecca z «Vostravam čyścini», raspaviali pradaŭcy

Situacyja z «Vostravam čyścini» apošnija niekalki miesiacaŭ nie sychodzić z navin. To heta sietka biez tłumačeńnia pryčyn masava prypyniaje pracu i zakryvaje kramy pa ŭsioj krainie. To zajaŭlaje ab viartańni na rynak i dzielicca aptymistyčnymi płanami na budučyniu. A jašče praź niekatory čas stanovicca viadoma, što kampanija likviduje svaje jurydyčnyja asoby. 

«Pačali zaŭvažać, što pastaŭki tavaraŭ pamienšylisia»

Pieršyja zvanočki vialikich prablem z «Vostravam čyścini», pa słovach rabotnikaŭ, pačalisia, kali akramia mahazinaŭ bytavoj chimii ŭ sietki zjavilisia apteki. 

— Kali pačali adkryvać apteki, u supracoŭnikaŭ stali zrezać zarobki. Spasyłalisia na toje, što patrebny hrošy na adkryćcio aptek. Ale čamu nas heta musiła chvalavać? Apteki źbirajeciesia adčyniać vy, a hrošy ŭtrymlivajecie z nas. Pa-mojmu, niejak niełahična, — uspaminaje adzin z byłych supracoŭnikaŭ. 

Dalej — bolš. 

— Spačatku my pačali zaŭvažać, što pastaŭki tavaraŭ źmienšylisia. Pram značna, kali na palicach stali raściahvać tavar. Potym pakupniki heta zaŭvažyli. I pajšło-pajechała, — raspaviadaje były supracoŭnik. — Kali ŭ Baranavičach pačali začyniać nierentabielnyja kramy, ja syšoŭ, pakolki mierkavaŭ, što dalej ničoha dobraha nie budzie. I ab svaim sychodzie ni kropli nie škaduju. Ale maja žonka tam pracuje da hetaha času. U hetym miesiacy joj upieršyniu na majoj pamiaci zatrymali zarobak. Na dziesiać dzion. Nie ŭjaŭlaju, jak ludzi, u kaho jość dzieci, ci tyja ž maci, jakija vychoŭvajuć dziaciej adny, tam pracujuć. 

«Situacyja sumnaja»

Ciapier, pa słovach rabotnikaŭ, u kramach «situacyja sumnaja». Mnohija handlovyja abjekty ŭ Baranavičach začynienyja. Pastavak tavaraŭ niama, z mahazinaŭ ich taksama ich nichto nie vyvozić. Chtości prychodzić na pracu i prosta adsiedžvaje tam niejkija hadziny, chtości i zusim siadzić pa damach. 

— Ciapier my siadzim doma. Spačatku ŭ našym handlovym abjekcie adklučyli śviatło z-za niavypłaty. A niadaŭna paviedamili, što našu kramu začyniajuć. Zarpłatu za krasavik nam vypłacili, ale z zatrymkaj. Što budzie dalej, nichto realna nie viedaje, — raspaviadaje supracoŭnica adnoj z kram. 

Ludzi nie viedajuć, što im rabić. Niechta ŭžo pačaŭ šukać pracu. Chtości vyrašyŭ prosta čakać, bo sa zvalnieńniem, havorać pradaŭcy, taksama mohuć uźniknuć prablemy. 

— My ŭsie materyjalna abaviazanyja. Pakul nie projdzie pieraŭlik, nikoha nie zvolniać. Ale tavar nie zabirajuć, bo, havorać, navat mašyny zapravić niama čym. Tamu my z kalehami vyrašyli čakać da apošniaha, — adznačyła supracoŭnica. 

Bolš za ŭsio ŭ situacyi, jakaja skłałasia ludziej aburaje, što im «nichto ničoha nie kaža». I što pra ŭsie važnyja naviny jany daviedajucca ź internetu. 

— Kryŭdna, što ničoha nie tłumačać. Jašče ŭ krasaviku da nas pryjazdžaŭ Viktar Iosifavič (Ramuk, uładalnik sietki. — Aŭt.), skazaŭ, što budzie ŭsio dobra. A ŭžo praz tydzień akazałasia, što nas zakryvajuć, — adznačaje supracoŭnica adnoj z baranavickich kramaŭ sietki. — Vielmi škada, viadoma, što tak adbyłosia. U nas byŭ družny kalektyŭ, i praca mnie padabałasia. Nie mahła navat ujavić, što takaja sietka zhaleje. Udaram dla mianie heta nie stała, bo muž dobra zarablaje. Ale škadavańni jość.

• 7
• 0
• 9
• 16
• 4
• 17
• 14
• 0