U adnym ź minskich dvaroŭ na vulicy Aeradromnaj 11 lipienia zaŭvažyli źmiaju jarkaj afarboŭki. Kab jaje złavić, na miesca vyjazdžali ratavalniki, paviedamili «Minsk-Naviny».
Vidavočcy źniali na videa, jak pa dvary ŭ bok doma nietaropka paŭzła źmieja, jakaja svajoj afarboŭkaj padobnaja da atrutnaha karałavaha aśpida z charakternymi čyrvonymi, čornymi i śvietłymi kolcami.
Zaniepakojenyja haradžanie vyklikali na miesca rabotnikaŭ MNS, jakija złavili paŭzuna i pieradali ŭ Minski zaapark.
Jak raskazali ŭ aśvietnickim adździele zaaparka, da ich pryvieźli niejadavituju małočnuju źmiaju Kempbieła. Pakul jana znachodzicca na karantynie pad nahladam śpiecyjalistaŭ i nie vyklučana, što chutka stanie novym žycharom ustanovy.
U pryrodzie takija źmiei raspaŭsiudžanyja vielmi daloka ad Biełarusi, u Mieksicy. Tamu, vierahodna, sustretaja ŭ minskim dvary žyviolina — niečy hadavaniec, jaki prosta źbieh ad haspadara.
U Indaniezii hihancki piton prahłynuŭ žančynu
Na aŭkcyjonie ŭ Smalavičach buduć bicca za prava zdabyvać hadziuk
Minčanka vyhulvała źmiaju prosta ŭ dvary: «Spačatku, viadoma, siekundny šok, ale potym usie iduć jaho ciskać»
«Jon staić, a na šyi zamatanaja vializnaja źmiaja». Biełaruski piacikłaśnik raskazaŭ pra svaich niezvyčajnych chatnich hadavancaŭ
Pad Lachavičami ŭ viaskovuju kramu prypaŭzła źmiaja. Daviałosia vyklikać ratavalnikaŭ
Ciapier čytajuć
Pra Miełkaziorava ŭ jaho apošni dzień: «Było adčuvańnie, što jon stomleny, brakuje enierhii, rysy tvaru byli zapałyja»1
Kamientary