U Franciška Skaryny ŭ Prazie skrali piaro — heta zdaryłasia nie ŭpieršyniu
Nieviadomyja skrali elemient pomnika ŭschodniesłavianskamu pieršadrukaru.
Pomnik Francišku Skarynu pastaŭleny ŭ pražskich Hradčanach u 1996 hodzie, jaho aŭtary — skulptar Eduard Astafjeŭ i architektar Juryj Kazakoŭ. Pieršadrukar u levaj ruce trymaje knihu, a ŭ pravaj — piaro. Ciapier ža piara niama, jaho skraŭ nieviadomy.
Heta nie pieršy vypadak, kali nieviadomyja paškodžvajuć pomnik Skarynie. Raniej palicyja złamyśnikaŭ nie znachodziła, manumient adnaŭlaŭsia siłami biełaruskich aktyvistaŭ, piša «Svaboda».
Aktyvist Vital Cimašenka raspavioŭ, što piaro źnikaje nie ŭpieršyniu.
«My jaho adnaŭlali niekalki razoŭ. Spačatku adnavili ŭ Biełarusi pa aŭtarskaj formie, my z bratam jaho viarnuli. Paźniej šyldu adryvali, taksama pryjšłosia adnaŭlać. Jašče raz ź siabram adnaŭlali piaro siem hadoŭ tamu, tady vyrašyli zrabić piaro ź ćviordaha płastyka, a nie mietału. Pryčym vyrabili niekalki pioraŭ, z zapasam.
Treba budzie pašukać, dzie heta zapasnoje piaro. Ale budziem adnaŭlać. Palicyja papiarednija razy nie znachodziła vinavataha. Adbyvajecca heta nočču, niama nijakich videakamier, palicyjanty prosta składali pratakoł i nie znachodzili vinavatych», — raspavioŭ Vital.
Aktyvisty hetym razam vyrašyli nie źviartacca ŭ palicyju, a adnaŭlać pomnik samastojna. Jany ličać, što heta, chutčej za ŭsio, pravakacyja ci chulihanstva. Mahčyma, piaro skrali niejkija vałacuhi — dumali, što jano ź mietału.
Kamientary