Kala vioski Łučyn Rahačoŭskaha rajona pracavała archieałahičnaja ekśpiedycyja pad kiraŭnictvam staršaha vykładčyka Homielskaha dziaržaŭnaha ŭniviersiteta imia Francyska Skaryny Antona Šylajeva i navukovaj supracoŭnicy Instytuta historyi NAN Biełarusi Volhi Dreviła, piša «Štodzień».
Archieołahi daśledavali haradzišča pieryjadu Staražytnaj Rusi. U sioletnim siezonie skarbonka znachodak navukoŭcaŭ papoŭniłasia sapraŭdy ŭnikalnymi pradmietami.
Siarod ich — frahmient žaleznaj kalčuhi i čarankovy nakaniečnik strały, datavanyja XII—XIII stst. Znojdzienyja taksama piarścionak, šklanyja pacierki, hlinianyja vyraby, praśnica, nažy, frahmient vizantyjskaj amfary. Adnak sapraŭdnaj siensacyjaj staŭ adzin z elemientaŭ, jaki, imavierna, źjaŭlajecca častkaj padmurka chrama, a taksama knižnaja zašpilka X—XIII stahodździaŭ. Takija znachodki dazvalajuć mierkavać, što na hetym miescy isnavała nie prosta haradzišča, a davoli bujnoje pasialeńnie haradskoha typu.
Mahčyma, havorka idzie pra horad Łučyn, zhadany ŭ letapisnych krynicach, dakładnaje miescaznachodžańnie jakoha dahetul zastavałasia nieviadomym.
Ciapier čytajuć
Pra Miełkaziorava ŭ jaho apošni dzień: «Było adčuvańnie, što jon stomleny, brakuje enierhii, rysy tvaru byli zapałyja»9
Kamientary