Karespandenty «NN» naviedali zdymki pieradačy «Vriemia sojuza», pryśviečanaj dniu jadańnia Biełarusi i Rasii.
Studyja, dzie zdymajecca «Vriemia Sojuza» mieścicca ŭ Instytucie žurnalistyki BDU — adnosna nievialikaje pamiaškańnie, raźličanaje na čałaviek 30 masoŭki. Siońnia telekanał sajuznaj dziaržavy zdymaje tut niekalki vypuskaŭ prahramy zapar, adnak hałoŭny ź ich toj, jaki pryśviečany dniu abjadnańnia 2 krasavika. «A kali adkinuć palityčnuju terminałohiju, — kaža viadučy Ihar Uholnikaŭ, pamiatny pa humarystyčnaj pieradačy «
Pravierka mikrafona
Dla takoj uračystaści
studyju aformili ŭ adpaviednym styli — samavary, suški, abaranki, snapy žytai inšaja bolš drobnaja atrybutyka, jakaja musić stvarać śviatočnuju atmaśfieru. Pierad pačatkam zdymkaŭ viadoŭcy —
Ihar Uholnikaŭ i aficyjny tvar Respubliki Biełaruś Iryna Darafiejeva — repietavali, jak buduć śpiavać pieśniu «Dvie siestry — Biełaruś i Rośsija» pad akampaniemient hitary i akardeona.
Hości studyi — dramaturh Andrej Kurejčyk, śpievaki Alaksandr Cichanovič i Jadviha Papłaŭskaja, i futbalisty Juryj Pudyšaŭ i Anatol Bajdačny. Śpis udzielnikaŭ niekalki razoŭ źmianiaŭsia.
Za niekalki dzion da zdymkaŭ u im fihuravaŭ, naprykład, Uładzimir Ceśler. Adnak na pieradačy jaho nie było.
U nievialiki pramiežak času, kali hości prahramy pačali prychodzić, a zdymki jašče nie pačalisia,
možna było nazirać dziŭnuju karcinu — jak žyvyja ludzi, jakija razmaŭlajuć i žartujuć, pieratvarajucca va «ŭračystych» haściej,jakija paśla z prydychańniem pačnuć pramaŭlać paniehiryki sajuznaj dziaržavie.
«Baranaŭ ni ŭ čym nie vinavaty!» — pramaŭlaje Papłaŭskaja, padčas pravierki mikrafona.
«Davajcie praśpiavajem
«Šyzharu, naprykład» — prapanuje Papłaŭskaja.
«Šampanskaje sapraŭdnaje, ja niuchaŭ»
Masoŭka, jakaja chodzić na «Vriemia Sojuza» — prafiesijnaja. Jany abmiarkoŭvajuć, «ci zdymajemsia my ŭ kino na vychodnych», «a voś hety vałasaty tut byŭ, a ciapier niama — a
Asablivuju ŭvahu masoŭščykaŭ (darečy, nie studentaŭ, a ludziej hadoŭ za sorak) pryciahnuła padrychtoŭka «śviatočnaha stała» —pierad haściami pieradačy pastavili šklanki z šampanskim («jano sapraŭdnaje, ja niuchaŭ» — zaznačyŭ adzin z masoŭščykaŭ), sałaty i draniki («tam jość jašče z hrybami, a śmiatanu ja znajdu»). Pakul hości repietujuć śpievy pieśni «Staryj klon», masoŭščyki pieramaŭlajucca.
«A davajcie našu praśpiavajem!»
«Heta jakuju — našu?».
«Nu «Lapisaŭ», hetuju, dzie «ŭsio, atrabotali łave».
Zdymki pačynajucca.
Uholnikavu śmiešna ad mitynhaŭ
Uholnikaŭ i Darafiejeva pačynajuć śviatočny efir pieśniaj «Šumieł kamyš, dierievja hnuliś».Paśla čaho viadoŭcy abiacajuć pieśni, tosty i aniekdoty.
«Spadziajusia, nie palityčnyja» — udakładniaje Darafiejeva.
«Kaniečnie, nie, — kaža Uholnikaŭ i pačynaje chachmić pra apazicyju. — U krainie, dzie idzie demakratyzacyja, nie isnuje palityčnych aniekdotaŭ. Ich zamianiajuć mitynhi. Asabliva ŭ Maskvie niadaŭna śmiešna było».
Asistentka na mihach pakazvaje masoŭcy, što treba apładziravać udałamu žartu. Tym časam žanočy hołas z treciaha šerahu pramaŭlaje
«Aha, śmiešna. U nas pa sieradach niadaŭna taksama śmiešna było?».
A efir idzie dalej.
Viadoŭcy i hości kracinna pryznajucca ŭ lubovi da sajuznaj dziaržavy, uzdymajuć kielichi, i žadajuć, kab «usia naša siamja — ad Cichiaha akijana da Prybałtyki, abjadnałasia i była razam».
Akcent pieradačy pastupova źmiaščajecca ŭ bok śviatkavańnia —
uvieś čas hučyć zaklik «nalivać, kab hradus nie źnižaŭsia»,bo heta «naša biełaruskaja i rasijskaja tradycyja». Kožny z haściej musić padniać tost za niešta. U adroźnieńnie ad viadučych, hości sami prydumlajuć tekst. Andrej Kurejčyk, jaki, darečy, fihuruje ŭ «čornym śpisie» dziejačoŭ kultury, aściarožna farmuluje pra toje, što «kultura nie maje miežaŭ», raskazvaje pra svaje sustrečy z Aleham Tabakovym i žadaje i nadalej supracoŭničać z rasijskimi artystami.
Futbalisty ž Bajdačny i Pudyšaŭ, jakija sami pryjechali z Rasii, pryznajucca, što ličać siabie hramadzianami SSSR, i vielmi radyja, što Biełaruś z Rasijaj jadnajucca.
«Heta vielmi dobra i vielmi važna, što vy ličycie siabie hramadzianami SSSR. — kaža Uholnikaŭ, jaki dasiahnuŭ u toj momant najvyšejšaj kropki zamiłavańnia.— Bo
my maleńkimi krokami ruchajemsia da našaj supolnaj radzimy, i nie važna, jak jana nazyvajecca, hałoŭnaje kab jana była vialikaj».
Paśla hetaha Bajdačny raskazaŭ aniekdot pra matč pa vodnym poła pamiž kamandami Biełarusi i Hruzii, u finale jakoha hruzinski spartoviec Hivi, jakomu nie pieradavali miač, patanuŭ.
«Heta vielmi pravilna i važna, što Biełaruś i Hruzija», — acaniŭ Uholnikaŭ.
Łukašenka i «Bresckaja krepaść»
Paśla viadučy sam raskazaŭ historyju pra toje, jak pakazvaŭ film «Bresckaja krepaść» Łukašenku.
«Prezidentu vielmi spadabałasia, jon navat vycier ślazu.I heta vielmi važna. A paśla padyšoŭ da mianie i skazaŭ — tam u pačatku filma možna ŭbačyć rapsavaje pole, a ŭ Biełarusi ŭ
Cichanovič i Papłaŭskaja padymajuć tost za «našuju supolnuju siamju» (majučy na ŭvazie ci to Biełaruś i Rasiju, ci to samich siabie). Paśla razam z haściami pačynajuć śpiavać pra «malinaŭki hałasok».
Darafiejeva i Uholnikaŭ pačynajuć hajdacca ŭ takt, a Darafiejeva imkniecca rukoj raskačvać Kurejčyka.
Pamiž pramovami na ekranie tranślucca siužety pra sajuznyja dasiahnieńni — sustrečy piśmieńnikaŭ i žurnalistaŭ (asnoŭnaja ideja hetaha siužeta — «biełaruskija knihi nie pierakładajuć na rasiejskuju movu»), zamienu soi łubinam, a taksama chronika padpisańnia sajuznych damovaŭ. Tym časam
asistentka sa zdymačnaj hrupy dalivaje «šampanskaje» z butelki darydaŭskajjakaja ŭvieś čas pieramaŭlajecca pra ježu i ałkahol na stale haściej.«Krem-sody» haściam, čym troški supakojvaje masoŭku,
Juryj Pudyšaŭ vinšuje žančyn jašče raz z 8 Sakavika i kaža, što na śviata ŭziaŭ skryniu šampanskaha i vypiŭ za Kłaru Cetkin i Rozu Luksiemburh. «Usiu skryniu?» — udakładniaje Uholnikaŭ. «A kolki tam toj skryni», — ci to žartuje, ci to surjozna adkazvaje Pudyšaŭ i adrazu, užo žartam, udakładniaje što moh by i kožny dzień brać pa skryni. Hety momant uzrušyŭ masoŭku.
U kancy pieradačy, pierad tym, jak prahučyć pieśnia «Dźvie siastry — Biełaruś i Rasija»,
Uholnikaŭ zaklikaje telehledačoŭ vypić za śviata,bo «heta naša tradycyja», čym kančatkova stvaraje
Paśla charavych śpievaŭ,
masoŭka čamuści skanduje «Horka!»i pačynaje abmiarkoŭvać, jak trapić za stoł, nakryty dla haściej. Kaniec filma.
Kamientary