Скурко в тюрьме написал мощное антивоенное произведение. Послушайте песню на его слова

«Андрэева любімая версія гучыць вось так», — піша ў Фэйсбуку яго жонка Паўліна. «Зараз можна спяваць яе і па-нашаму», — дадае яна.

Зроблены Скурко пераклад — гэта, фактычна, самастойны твор. Наперад адзначым такую тонкасць: Лявонам Задумам завуць героя кнігі «На імперыялістычнай вайне» беларускага класіка Максіма Гарэцкага.

Здароў, шараговец Задума Лявон,

даруй, што трывожу я сёння твой сон

на ўзгорку зялёным, між хвояў, дзе цень,

я сеў адпачыць, бо ішоў цэлы дзень.

Няма ані знаку, што ты тут ляжыш,

рассыпаўся ў порах бярозавы крыж.

Грудзьмі маладымі злавіў ты шрапнель

у 16-м годзе на царскай вайне.

Ці ўдарылі ў бубны,

ці схілілі харугвы,

ці зайграла ваярскую песню дуда?

Ці па-людску цябе адспявалі,

ці ў чыстай кашулі хавалі?

Што сталася з хатай пад ліпай старой,

што стала з бацькамі, з малодшай сястрой?

Што стала з дзяўчынай, якую кахаў?

Далёка ад іх ты ў паходзе сканаў.

На картачцы жоўтай няпэўны абрыс —

ён цудам збярогся ў паперах старых.

Хто гэта? — спытае прапраўнук сястры.

Плячыма пацісне дзядуля стары.

За імперскую славу,

за цара і дзяржаву

цябе з дому аднойчы забралі навек.

Ці ў белай кашулі хавалі?

А назаўтра цябе ці згадалі?

Тут Нарач іскрыстая б’е ў берагі

І летнімі краскамі вабяць лугі,

І жыта высокае стала сцяной.

Дзе газ, дзе пакуты, ваніты і гной?

На кожным пагорку, пад кожным грудком,

Без знакаў, імёнаў, без кветак, вянкоў

Ляжыць нечый бацька, ляжыць нечый сын —

Тут легла за месяц сто тысяч мужчын.

За імперскую славу,

За чужую дзяржаву

За чужы інтарэс іх паслалі на смерць.

Іх касцьмі гэты край засявалі

І дарэмна іх дома чакалі.

Няма і віны тваёй, дружа Лявон,

Што так без пары ты знайшоў тут свой скон.

На бойні чужой ты загінуў дарма

І рухнула следам народаў турма.

Каб нам тады сцяг наш узняць на вякі,

быць можа, тваёй не хапіла рукі?

Мо слова, мо верша, мо ўдару штыхом…

Спі моцна, Лявон, а мы далей ідзём.

«Калі пачынаў яе некалі рабіць, пазбягаў пафасных момантаў і густых фарбаў. Але апошні час навучыў не саромецца гэтага, калі душа просіць», — адзначае Скурко ў лісце.

Павялічыць

На Скурковай роднай Мядзельшчыне ў 1916-м у час Нарачанскай аперацыі палягло 120 тысяч чалавек. Вось гэтыя цяпер спакойныя берагі Сэрвачы ў свой час былі палітыя кроўю і пакрытыя варонкамі. Менавіта іх уяўляе Андрэй, перакладаючы.

Павялічыць

Жонка палітвязня Паўліна Скурко прыводзіць таксама сваю ўлюбёную версію гэтага твора.

Выдатны літаратар і менеджар, рэдактар «Нашай Нівы» Андрэй Скурко знаходзіцца ў турме з 8 ліпеня 2021 года. 

У той дзень затрымалі цэлую групу нашаніўцаў, тады ж адбыўся пагром у офісе, сайт быў заблакаваны. 

Праваабаронцы прызналі Скурко і яго калегу Ягора Марціновіча палітзняволенымі і лічаць абвінавачванні палітычна матываванымі. Іх вызвалення запатрабавала Беларуская асацыяцыя журналістаў і міжнародныя журналісцкія саюзы.

За 2021 год крымінальныя справы на розных падставах былі заведзеныя супраць кіраўнікоў і журналістаў і іншых незалежных СМІ, у тым ліку Tut.by, БелаПАН, «Белсат», «Радыё Свабода».

Калі ласка, пішыце зняволеным нашаніўцам лісты і дасылайце бандэролі і грашовыя пераводы. А таксама дабівайцеся вызвалення іх ды іншых палітвязняў любымі даступнымі вам спосабамі

Адрас: 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2. СІЗА №1

Марціновіч Ягор Аляксандравіч

Скурко Андрэй Генадзьевіч

Чытайце таксама: «Захоўваць жалезны спакой» — Скурко з турмы

Чытайце таксама: Дзесяць катоў. Андрэй Скурко ў турме напісаў верш, на якім можна вучыць дзяцей лічыць

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0