Самыя агідныя стравы ў свеце: што трапіла ў рэйтынг і ці ёсць там беларускае
Партал Taste Atlas склаў спіс 100 самых агідных страў народаў свету. У ім ёсць нават некаторыя сэндвічы.
Традыцыйная кухня нярэдка фармавалася з улікам самых надзённых патрэб: сытна накарміць тым, што ёсць у наяўнасці. Стравы былі разлічаныя на звыклых тутэйшых спажыўцоў і мясцовае разуменне смачнага, а не на цікаўных турыстаў, і тым больш не на сучасныя ўяўленні пра здаровае харчаванне і этыку.
Вось якія стравы трапілі ў суб'ектыўны топ-10 найгоршых.
1. Хаўкарль (Hákarl)
Нацыянальны далікатэс Ісландыі. Уяўляе сабой напаўзгнілую, а пасля вяленую грэнландскую або іншую палярную акулу. Акула атрутная з-за вялікай колькасці мачавіны і аміяку ў мясе, і таму шлях да стала ў яе даволі доўгі і пакутны. Мяса спачатку ферментуюць каля трох месяцаў, каб выцекла мачавіна, пасля вяляць яшчэ чатыры-пяць месяцаў.
2. Рамэн-бургер (Ramen burger)
Разнавіднасць амерыканскага гамбургера, складаецца з дзвюх смажаных «булачак», зробленых з локшыны рамэн, паміж якімі заціснутая смажаная мясная катлета з соусам сею і пялёсткі зеляніны. Для прыгатавання звычайна ўжываюць локшыну хуткага прыгатавання з супавога пакеціка. Макарона ў якасці інгрэдыенту для бургера можа здацца даволі сумнеўным рашэннем.
3. Ерушалмі кугель (Yerushalmi kugel)
Даволі цвёрдая запяканка з тонкай варанай локшыны, змешанай з яйкамі, аліўкавым алеем, пакрытая карамелізаваным цукрам. Страва родам з Іерусаліма, яе часта падаюць на Шабат і іншыя яўрэйскія святы. Такая надзвычай салодкая рэч добра захоўваецца ў спякотным клімаце, але пасля порцыі хуткіх вугляводаў і тлушчу варта прабегчы паўмарафон.
4. Калвсілта (Kalvsylta)
Заліўная тушаная цяляціна, страва шведскай традыцыйнай кухні, якую часта падаюць на Каляды. Яе звычайна наразаюць лустачкамі і падаюць з бураком, крэкерамі, бруснічным варэннем, хрэнам, марынаванымі агуркамі або гарчыцай. Для нашай харчовай культуры — звычайны халадзец. Але для большасці едакоў у свеце жэле — гэта салодкі дэсерт, а салёнае жэле — нешта нечаканае і ў дрэнным сэнсе неверагоднае.
5. Скландраўсіс (Sklandrausis)
Латвійскі халодны жытні пірог з прэснага цеста, начынены бульбай і морквай, зверху прамазаны крэмам і пасыпаны карыцай або кменам. Пірог, які выпякаецца з XVI стагоддзя, атрымаў статус TSG (гарантаванай традыцыйнай стравы ЕС). Суровая аўтэнтычная старажытная ежа. Але спалучэнне халоднага тонкага жытняга хлеба з начыннем не заўсёды прыходзіцца даспадобы сучаснікам.
6. Чапалеле (Chapalele)
Чылійскія традыцыйныя клёцкі з бульбяной кашы і мукі, якія гатуюць на пары, вараць або тушаць і ўжываюць у якасці хлеба. Здавалася б, зразумелая для нашай культуры страва з бульбы і мукі. А вось камусьці такое нагадвае ліпкі без смаку глей.
7. Карлскроў (Karlskrove)
Такую гіганцкую квінтэсэнцыю фастфуду прыдумалі ў рэстаране Tre Kronor у шведскім горадзе Шэлефтэа. Гэта скрутак з піцы кальцонэ, у якую загорнуты гамбургер (а таксама хлеб, начынні і запраўкі) і бульба фры. Лічыцца, што мегакаларыйная страва першапачаткова была прыдуманая для людзей, якія не маглі вырашыць, што менавіта яны хочуць з’есці пасля ночы, праведзенай у запоі.
8. Бакадзілья дэ карнэ дэ кабалья (Bocadillo de carne de caballo)
Традыцыйны іспанскі сэндвіч з канінай. Уяўляе сабой іспанскі багет, разрэзаны ўздоўж і начынены смажанай канінай з іншымі інгрэдыентамі — маладым часнаком, цыбуляй, сырам, смажаным беконам і фасоляй. Верагодна, калі б на месцы конскага барбекю ў хлеб паклалі больш этычна прымальнае для многіх мяса, сэндвіч не трапіў бы ў гэты спіс.
9. Сэндвіч з мармайтам і чыпсамі (Marmite and Chip Sandwich)
Вельмі сытны аўстралійскі фастфуд. Здобны хлеб, намазаны пастай мармайт з храбусткімі бульбянымі чыпсамі ў якасці начыння. Мармайт — вельмі салёная дражджавая паста з Вялікабрытаніі, папулярная таксама ў Аўстраліі і Новай Зеландыі. Мармайт прыдумалі ў XIX стагоддзі з адкідаў броварства як ежу для беднякоў. Камусьці густая, шакаладнага колеру паста нагадвае соевы соус з пахам грылю і грыбоў. А хтосьці называе яе «паносам д’ябла» са смуродам цвілі і ненавідзіць усімі смакавымі рэцэптарамі.
10. Рунімакара (Ryynimakkara)
Дзясятку замыкае смажаная фінская каўбаска з ячменнай кашы. Сучасныя версіі часта ўключаюць у сябе таксама мяса, але першапачаткова рунімакара гатавалася толькі з варанымі ячменнымі крупамі, тлушчам і рознымі спецыямі. Традыцыйна яе дапаўняюць гароднінай і бруснічным варэннем у якасці гарніру. У нязвыклага дэгустатара, відаць, вялікая колькасць пярлоўкі, што месціцца пад выглядам каўбасы, можа ўскалыхнуць супярэчлівыя адчуванні.
Што яшчэ з кухні нашых суседзяў трапіла ў 100 самых агідных страў?
Які ўжо раз не пашанцавала чарніне (Czernina) — рэгіянальнаму польскаму супу з качынай ці гусінай крывёй, сухой садавіной, клёцкамі і спецыямі, які апынуўся на 11-м месцы. Не ацанілі таксама іншы традыцыйны польскі суп (Zupa truskawkowa) — салодкі, з клубніцамі, локшынай, цукрам, смятанай і мятай (19-е месца). Суп не павінен быць салодкім і садавіны ў ім таксама не павінна быць — відаць, мяркуюць катэгарычныя едакі.
І на 30-м месцы штодзённая польская Kiełbasa parówkowa — каўбаса гарачага вэнджання са свінога мяса, тлушчу і шчок са спецыямі, якую вараць перад падачай.
Неганаровае 66-е месца заняў пазначаны як руская страва халадзец. Відавочна, трапіў у няміласць з тых жа прычын, што і шведскі брат, — салёнае жэле.
Літоўскія і ўкраінскія стравы ў спісе не прадстаўленыя, як і беларускія.
Хаця бураковы халаднік многім замежнікам здаецца нязвыклым. Мяркуючы па водгуках, шмат хто з іх або ветліва адмаўляецца, або, пакаштаваўшы, прымае рашэнне: больш ніколі. У халадніку замежнікаў палохае ярка-ружовы колер. А таксама тое, што суп халодны, непразрысты, і таму невядома, што ў ім намяшана. А кроп, які там плавае ў вялікай колькасці, як выявілася, на аматара.
Каментары