Родныя, калегі, знаёмыя і незнаёмыя людзі падтрымліваюць палітвязня лістамі і паштоўкамі. Толькі да Новага года і Каляд праваабаронца атрымаў каля 500 віншаванняў.
— Не ведаю, кім мяне на волі лічаць, — жартуе з гэтай нагоды Алесь Бяляцкі, перапісваючыся з роднымі.
Са згоды праваабаронцы Таццяны Равяка «Салідарнасць» публікуе некаторыя лісты Бяляцкага да яе.
Чытаеш іх, і ўзнікае адчуванне, што піша іх чалавек не з турмы, а з санаторыя. Беражэ Алесь Бяляцкі сваіх блізкіх. Ён піша, што адсыпаецца, чытае Блока і Бабкова. Алесь не скардзіцца на здароўе і просіць не шкадаваць яго: «Я і сам каго хочаш пашкадую».
Таццяна успамінае, як перадавалі Бяляцкаму ў СІЗА фатаграфіі.
— Мы фатаграфавалі восень, залатую лістоту, каб паказаць яму прыгажосць прыроды, якой ён не бачыць. З’ездзілі таксама да яго на дачу ў Ракаў. А там у яго котка Кася і сабака Воўк. Іх таксама сфатаграфавалі. Алесю можна было ўзяць толькі дзве фатаграфіі. Ён абраў тыя, дзе былі котка і сабака… Напэўна, жывёлы думаюць: «Што ж мы такога зрабілі, што ён нас пакінуў?»
16 лютага 2011 (апошні дзень у Жодзінскім СІЗА)
Добры дзень, дарагая Таццяна!
Сёння ноччу прысніў я сон. …Як быццам бы мы сядзім у нейкай зямлянцы і размаўляем пра нашыя справы. А потым я вылез з гэтай зямлянкі і ўзляцеў. Лётаў над высокімі хвоямі, пасля апусціўся і сказаў: «Вось, бачыце, які я унікальны. Магу тое, што ніхто не можа, — лётаць».
І што ты думаеш? Зранку прыйшлі і сказалі: «Збірайся! Паляціш на этап». Склаў я ўсе свае рэчы: дзве торбы цяжкія атрымаліся. Неяк пацягнуў. Справы ў мяне пакуль нармальныя. Як толькі прыеду на новае месца — напішу. Маразы я тут, даецца, перачакаў. Ну, а вясной любому будзе весялей. Чуе маё сэрца, што ў бліжэйшы месяц некага з страдальцаў адпусцяць. Але ці буду я ў гэтым спісе — не ведаю. Я спакойны. Як будзе, так і будзе. Чытаю Блока. У яго ёсць вось такія страшылкі…
…Спадзяюся, што сёлета я яшчэ
6 лютага 2012 года
Добры дзень, дарагая Таццяна!
Дзякуй за твой ліст, напісаны на колішнім музейным бланку. («Напісала Алесю на дваццацігадовай даўніны бланку з Пагоняй, — тлумачыць Таццяна Рэвяка. — Папрасіла, каб дарагая цэнзура прапусціла. Дзякуй ёй за гэта»).
Сапраўды класная памятка мінулых дзён. Во час быў — што хацелі, то рабілі, і ніхто не перашкаджаў.
…А тое, што ты не пішаш успаміны — гэта паказальнік таго, што ты не любіш сябе. У
…Мае торбы запакаваныя ўжо пад шконкай стаяць, але ніхто нікуды не спяшаецца. Яшчэ і рашэнне судовае не прыходзіла. Значыць, яшчэ некалькі дзён тут пабуду. Я не супраць, бо на двары такія маразы стаяць, што пра этап і думаць не хочацца. Тым не менш, праз колькі дзён паеду, а куды — Бог яго ведае. Пачытаў Ірыну прэсуху (маецца на ўвазе
Што тычыцца любімага верша Багдановіча, то ў мяне іх некалькі. На ўсе выпадкі жыцця. Я хацеў тут крышку пра Багдановіча напісаць, як у музэі працаваў, але паленаваўся. Зараз сябе дакараю. Вот далі б мне хімію хатнюю замест гэтай шконкі, тады б дакладна дома сядзеў і напісаў бы. Але ведаеш, я сябе лаўлю на тым, што разумею яго ўсё менш і менш. Узроставы бар’ер сказваецца. Я ўжо два разы па столькі ж пражыў. Але ўсяго не ахопіш. Як мне напісала адна маладая прыгожая жанчына, усё, што з вамі адбываецца, гэта недарма, гэта ўжо ўсё было спланавана звыш. Што ж, я з ёй пагаджуся.
Маё здароўе зараз нармальнае. Сапраўды, быў прастыў
Ты там беражыся, будзь пільнай, абы дзе і абы з кім не цягайся. Бо часы ведаеш якія зараз. Сюды мне ўжо не варта пісаць, а на новае месца спачатку дашлі паштоўку. Паглядзіш, як сувязь будзе функцыянаваць. Усім прывітанне. Абдымаю. Алесь.
21 снежня
Дарагая Таццяна, віншую цябе з Калядамі і Новым годам. Жадаю асабістага шчасця і вясёлага неспакою, грошай паболей, здароўя поўнай меркаю. Выпіце за мяне гэтым разам, а я за вас гарбаткі шахну. Як кінуў вымушана піць — дык мазгі неяк лепей працаваць сталі:).
У мяне ўсё нармальна. Вось жа я і адаспаўся за ўсе ранейшыя гады, але затое вяду зараз бурлівую мыслярскую дзейнасць. Шмат думаю, мазгі развіваю. Абавязкова адпачніце. Усім сілы ў 2012 спатрэбяцца. Спадзяюся, што ён будзе спакайнейшым і будзе болей у ім прыемных сюрпрызаў.
Да сустрэчы. Алесь
28 лістапада
Добры дзень, Таццяна!
Пасля суду спаў два дні, бо ўвесь гэты месяц быў напружаны, і інтрыга захоўвалася да апошняга дня. Я ўвесь гэты час адчуваў падтрымку, літаральна кожны дзень і кожную гадзіну. Зразумела, што судзілі па «беспределу». І прысуд мусіў быць такім жа самым. Прыемна было бачыць сябе на плакаце падчас зачытання прысуду ў тваіх руках. І вось як ён сказаў колькі, не паверыш, нічога не зварухнулася ў маёй душы. Ні роспачы, ні расчаравання я не адчуў…
І зараз настрой спакойны і дзелавіты. Зноўку бяруся за ангельскую.
Прысуд мне прынеслі ў пятніцу, што надзвычай хутка. Людзі чакаюць тут тыднямі і месяцамі. Гэта значыць, што доўга марынаваць тут не збіраюцца. Будуць, мабыць, гэткім жа хуткім чынам разглядаць касацыйную скаргу і адпраўляць у калонію.
Сёння Наталля была на спатканні, і я замовіў усе неабходныя рэчы, так што, падсумоўваючы, вялікі вам усім дзякуй за падтрымку. Думаю, што гэтыя месяцы былі проста найвышэйшым пілатажам усіх нас. Урэшце ўсе ў Беларусі даведаліся, што такое «Вясна». Я вельмі задаволены. Як слонJ. Зараз я спакойны, чаго і вам усім жадаю. Час эмоцый патроху праходзіць. Таму жывем і працуем далей. Перадавай усім знаёмым прывітанне і мае паклоны. Самае непрыемнае, здаецца, засталося ззаду. Не трэба плакаць і перажываць. Я тут імкнуся меней думаць пра непрыемнае і стараюся болей жартаваць. Самае галоўнае, што ўсе мы жывыя, і ўсё астатняе перажывем. Да сустрэчы!
16 лістапада 2011
Прывітанне, Таццяна!
Быў рады бачыць цябе і ўсіх знаёмых, але ты з Пятровічам паглядалі на мяне так ужо жаласліва. І дарэмна. У мяне ўсё нармальна. І лепшым я не стаў, як быў. Таму шкадаваць мяне няма падставаў. Я і сам каго хочаш пашкадую. Трохі я выбіўся са сваіх звычайных справаў да суда. Падрыхтоўка заняла ўвесь час. І не хацеў асабліва перанапружвацца. Да канца месяца вызначаць мне пакаранне. За мяне можаш быць спакойная. Я значна болей перажываю за тых, хто па той бок сцяны. А я зараз там, дзе акурат і мусіць знаходзіцца праваабаронца ў такой паганай сітуацыі. Перадавай прывітанне ўсім сябрам. Да сустрэчы. Моцна абдымаю. Алесь
23 кастрычніка
Прывітанне, дарагая Таццяна! У мяне ўсё нармальна. Працягваю паціху рыхтавацца да суду. Цікава, што мяне ў першы раз судзілі за арганізацыю Дзядоў у Першамайскім судзе ў кастрычніку
Я гатовы да калоніі і да хіміі. Што
