Typovyja pamyłki mužčyn u adnosinach z žančynami
Časta možna sustreć upeŭnienaha, pryvabnaha, razumnaha mužčynu, u jakoha jość usio, što žadaje bačyć žančyna. Ale, tym nie mienš, kali sprava tyčycca žančyn, u ich ničoha nie atrymoŭvajecca. Časam mužčyny prosta nie mohuć zrazumieć, čaho ad ich čakajuć, i robiać hrubyja pamyłki. Niahledziačy na toje, što namiery ŭ ich samyja lepšyja, takija ŭčynki mohuć sapsavać vašy adnosiny na ŭsio žyćcio.
Jość piać typovych pamyłak, jakija žančyny nie darujuć i ŭ vyniku pastaviać kryž na adnosinach. Heta kali mužčyny:
1. Ź pieršych sustreč prajaŭlajuć pačućcio ŭłaśnika.
Zdarajecca, što padčas taho, jak mužčyna siadzić doma i hladzić televizar, jaho novaja siabroŭka siadzić u kafe razam z
Kali dać žančynie peŭnuju svabodu, joj samoj zachočacca pravodzić bolš času z mužčynam.
2. Raskazvajuć pra svaich byłych siabrovak.
Žančyn nie cikavić kankurencyja. Dapamahčy mužčynu zabyć jaho byłuju, i, u vyniku, akazacca lepš za jaje — heta nie toje, čym žančyna choča zajmacca. Kali, naprykład, chłopiec raśpisvaje svaju raniejšuju dziaŭčynu jak samu daskanałaść, novaja siabroŭka chutka źbiažyć.
Žančynam nie padabajecca, kali ich paraŭnoŭvajuć ź inšymi. U dadatak, im vielmi chutka nadakučyć mužčyna, jaki sumuje pa svajoj byłoj siabroŭcy.
Kali raniejšyja adnosiny nie zabytyja, lepš pajści ŭ spartzału, a nie pačynać novyja i vylivać svajo hora žančynie.
3. Spadziajucca na žanočaje ŭsiodaravańnie.
Kali vy niekali mocna pakryŭdzili žančynu, dosyć naiŭna mierkavać, što jana vam niekali heta daruje, chacia vyhladu moža i nie padać. A kali daravać vam davodzicca ŭvieś čas, u adzin «cudoŭny dzień», zusim niečakana, vy možacie pryjści dadomu i pabačyć na parozie sabrany čamadan. Albo vaš, albo jaje.
Zdrady taksama nie darujucca.
4. Nie raździalajuć pačućciaŭ.
Vielmi važna dla adnosin, kab mužčyny raździalali pačućci svaich kachanych. Pryčym jak dla ramantyčnych, tak i dla płataničnych.
Žančyny chočuć, kab ich razumieli i ŭchvalali ich pačućci.
5. Chavajuć svaje pačućci.
Mnohija robiać heta, kab nie padacca miakkim i słabym. Ale nie dzialicca svaimi emocyjami ź blizkim — pamyłka, pryčym istotnaja. Heta taksama pieraškoda dla raźvićcia adnosin.
Kaniešnie, mužčyny mohuć nie źviartać uvahu na ŭsio vyšejskazanaje i tłumačyć, što jany chočuć zastavacca samimi saboj. Ale kali adnosiny nie ładziacca daŭno, to im varta zadumacca. Pamyłki treba pryznavać i likvidoŭvać.
Taćciana Ždanava, psichołah Maładziečanskaha rajonnaha terytaryjalnaha centra sacyjalnaha absłuhoŭvańnia nasielnictva.
Kamientary