U pačatku listapada ŭ Bajnecie źjaviłasia dziŭnaje videa. Na im žančyna-rabočaja homielskaha budaŭničaha ŭpraŭleńnia — 107 karaje moładź u bytoŭcy: stavić chłopcaŭ na kaleni, paśla prymušaje ich paviarnucca i bje ramianiom.
Praŭda, varta adznačyć, što pakarańnie vyklikaje ŭ samich «vinavatych» chutčej uśmieški, čym ślozy. Prynamsi, u adnaho ź ich.
Druhomu chłopcu, jakomu žančyna abiacaje vybić u nastupny raz zuby («I prakuror ch** dakaža, što heta zrabiła ja!»), nie tak viesieła.
Ale z razmovy vynikaje, što chłopcaŭ, mierkavana, ci to zastukali ź dziaŭčynami ŭ bytoŭcy, ci to jany viarnulisia ad dziaŭčat napadpitku.
(Pry žadańni samo videa, možna pahladzieć tut. Ale aściarožna — tam vielmi šmat maciukoŭ!)
«Naša Niva» źviazałasia z toj samaj žančynaj. Jaje zavuć Ludmiła, jana praciahvaje pracu ŭ BU-107. Pa jaje słovach, hety vypadak adbyŭsia jašče 3 hady tamu.
«Ale ja kamientavać vam ničoha nie budu. Toj čałaviek byŭ pakarany za nieadekvatnyja pavodziny na pracy. Bolš ja ničoha nie skažu, a na taho, chto źniaŭ i vykłaŭ videa, padam u sud», — skazała Ludmiła.
Pa słovach supracoŭnikaŭ BU-107, chłopcy, jakich Ludmiła «vychoŭvaje» na videa, tam bolš nie pracujuć. Adzin ź ich źjechaŭ u Rasiju, pracuje tam. Druhi — u turmie, kažuć, za bojku. Pa čutkach, jon razam z bratam źbiŭ baćku.
Kamientary