Łukašenka: Śviet siońnia nahadvaje pieryjad pierad Pieršaj suśvietnaj vajnoj

U Minsku ŭ budynku «Biełekspa» prachodzić kanfierencyja «Minski dyjałoh». Na hety raz mierapryjemstva naviedaŭ kiraŭnik dziaržavy Alaksandr Łukašenka. Temaj źjaŭlajecca biaśpieka va Uschodniaj Jeŭropie.

Na kanferencyju źjechalisia bolš za 500 čałaviek, siarod jakich 200 zamiežnikaŭ.

«Udziačny viadučamu za dobryja słovy, — skazaŭ Łukašenka kaardynataru inicyjatyvy «Minski dyjałoh» Jaŭhienu Prejhiermanu. — Dziakuj, što zaprasili mianie na hety forum.

Niama bolš važnaha pytańnia siońnia, čym zachavańnie miru i zabieśpiačeńnie jaho ŭstojlivaha raźvićcia. Z momantu skančeńnia «chałodnaj vajny» śviet nie adčuvaŭ takoj niebiaśpieki kanfliktu».

Uvosień u Biełarusi pavinna adbycca sustreča asnoŭnaj hrupy Miunchienskaj kanfierencyi.

«Vialikija dziaržavy, jakija pavinny być harantami stabilnaści, nie mohuć pryjści da adzinaha mierkavańnia ni na adno surjoznaje pytańnie. Turbuje adsutnaść harantyj niedapuščeńnia vialikaha ŭzbrojenaha kanfliktu.

Udumajciesia, tracina dziaržavaŭ uciahnutaja siońnia ŭ vojny — heta bolej, čym u Druhuju suśvietnuju vajnu. My jašče nie zabyli, jak pa našaj ziamli chadzili inšaziemnyja zachopniki».

Łukašenka adznačyŭ, što śviet siońnia nahadvaje pieryjad pierad Pieršaj suśvietnaj vajnoj.

«Prezident FRH Frank-Valtar Štajnmajer nazvaŭ siarod pryčyn takoj situacyi nietryvałaść fundamienta ŭzajemaadnosin pamiž vialikimi dziaržavami, a taksama adsutnaść voli. Toj pieryjad jon nazvaŭ žachlivaj historyjaj biezadkaznaści elit, vajskovych i palityčnych».

«Pamiž Rasijaj i Zachadam nabirajuć siłu sankcyjnyja vojny, a ciapier chočuć uciahnuć siudy Kitaj», — kaža Łukašenka.

Jon nazyvaje «niepradkazalnaść» hałoŭnaj asablivaściu našaha času.

«My sutykajemsia z mutavanymi vyklikami. Infarmacyja — heta novaja zbroja», — adznačaje kiraŭnik dziaržavy. Vialikuju častku pramovy jon pryśviaciŭ kibierbiaśpiecy, kali časam navat nie viedajuć, chto ž złačynca.

«Małyja krainy nie pavinny siadzieć i čakać, pra što damoviacca vialikija krainy». Łukašenka havoryć, što Jeŭropa pavinna stać miescam, dzie damoviacca Zachad i Uschod.

«Ukraina nie prosta naš susied, jak i rasijanie, heta bracki naš narod. My pryniali bolš za 150 tysiač ukrainskich biežancaŭ. U jakim by farmacie ni prachodzili pieramovy pa Danbasie, baki zaŭždy mohuć spadziavacca na dapamohu Biełarusi. My nie rviomsia ŭ miratvorcy, u nas svaich prablem chapaje. Ale kali nie budzie spakojna va Ukrainie, to budzie horača nie tolki nam, ale i ŭsim vam», — skazaŭ kiraŭnik dziaržavy.

«Budzie raźvivacca ekanomika ŭ dziaržavie, buduć rabočyja miescy i dachody, budzie mir. My heta padychod prasoŭvajem usiudy, u tym liku ŭ ABSIE», — skazaŭ Łukašenka.

«Nam treba, kali chočacie, reanimavać ABSIE. Bo mnohija ŭžo zabylisia, što takoje ABSIE».

Pa jahonych słovach, na siońnia my bačym uzmacnieńnie kanfrantacyi ŭ śviecie i poŭnuju adsutnaść davieru. A małyja krainy ŭ hetych umovach pavinny nie prosta być sajuźnikami ŭ vajskovych błokach, ale i prapanoŭvać svaje šlachi vychadu ź situacyi.

«Bolš adkaznuju pazicyju varta zaniać i NATO. Šmat jakija prablemy, ź jakimi my ciapier sutyknulisia, źviazanyja z pašyreńniem NATO na ŭschod, ja bačyŭ heta na svaje vočy. Vočy prezidenta Respubliki Biełaruś», — ličyć kiraŭnik krainy.

Alaksandr Łukašenka skazaŭ šmat dobrych słovaŭ pra ekśpiertaŭ, adznačyŭ, što im naležyć asablivaja rola ŭ budučyni płaniety.

«Vy zaŭsiody možacie raźličvać na Minsk jak na placoŭku. Usio, što skazaŭ Mikałaj Bardziuža [kiraŭnik ADKB], — praŭda, usio, što skazaŭ pradstaŭnik NATO [Džejms Apaturaj — namieśnik pamočnika hienieralnaha sakratara NATA pa palityčych pytańniach i palitycy biaśpieki — «NN»] — taksama praŭda. Heta fakt. Kali vy budziecie nastojvać na hetym, to da supolnaha rašeńnia nikoli nie pryjści.

Vy, ekśpierty, samyja razumnyja hałavastyja ludzi, pasprabujcie pryjści da rašeńniaŭ prablem. I pryjazdžajcie ŭ Minsk, ź lubymi mierkavańniami. Vy dumali, što ŭ Minsku moža być tolki adno mierkavańnie. Vy budziecie pryjemna rasčaravanyja, što ŭ Minsku nie pravodziacca narady, kali niama niekalkich pohladaŭ.

Ja ŭčora, abdumvajučy svaje pavodziny tut, pryjšoŭ da vysnovy, što najlepšym dokazam patreby miru budzie prosta vyjści na vulicu, i ŭ Kanadzie heta možna heta zrabić. Pavietra dobraje, ludzi pryhožyja. Niaŭžo my heta chočam razburyć? Niaŭžo my chočam, kab miljony ludziej hinuli?

Ciapierašniaje pakaleńnie zabyłasia, što takoje vajna. Paśla Druhoj suśvietnaj byli miljony ludziej, jakija pamiatali vajnu. Tamu bolš za 70 hadoŭ my nie dapuścili vajny. My ž hetaha nie bačyli. Dyk davajcie vieryć tym, chto bačyŭ jaje.

Pradstaŭnik NATA maje racyju, što mir vielmi krochki, adzin niapravilny krok i ŭspyłaje vajna. Nichto nie budzie havaryć pra pryčyny i chto vinavaty. My budziem zabivać adno adnaho.

Chto z vas źbirajecca pamirać zaŭtra? Nichto. Navat ja. Choć ja i pražyŭ niamała. My ŭsie chočam žyć, hadavać dziaciej. I ŭ hetym kirunku treba rabić kroki.

Ja vo taksama sahrašyŭ, zhadaŭšy prasoŭvańnie NATA na ŭschod. Davajcie sydziem ad hetaha i zrobim kankretnyja kroki», — skazaŭ Łukašenka.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0