Chłopiec, jaki zamaŭlaŭ harbatu ŭ «Kamunarcy», pakazaŭ svaju šykoŭnuju kalekcyju aŭtamabilaŭ FOTY
Minčuk Rusłan Jusupaŭ, sam taho nie čakajučy, raptam staŭ zorkaj. Pra toje, što heta mienavita jon zamaŭlaŭ harbatu ŭ kaviarni, viedajuć mnohija. A voś pra toje, što Rusłan nie tolki kalekcyjanuje, a navat sam rasfarboŭvaje madelki mašyn, chłopiec raskazaŭ «Našaj Nivie».
«Ja nie prosta kalekcyjanuju mašynki, ja stvaraju madel Biełarusi, u jakoj maru žyć. Usie słužbovyja mašynki ŭ mianie padpisany pa-biełarusku, usie darožnyja znaki na biełaruskaj movie, a šyldy z nazvami vulic tolki histaryčnyja abo takija, jakimi jany i pavinny być u Biełarusi», — raskazvaje Rusłan Jusupaŭ.
Rusłanu Jusupavu 28 hadoŭ, usio žyćcio jon pražyŭ u Minsku, usio śviadomaje žyćcio razmaŭlaje pa-biełarusku, chacia biełaruskaja mova dla jaho nie rodnaja. Maci Rusłana z Ukrainy, baćka — napałovu tataryn, napałovu ŭźbiek.
«Mama ŭ mianie padpałkoŭnik MNS, u taty svoj biznes. Ja naradziŭsia ŭ Minsku. Čamu pačaŭ havaryć pa-biełarusku? Vidać, treba padziakavać za heta nastaŭnicy biełaruskaj movy ŭ škole. Ja vučyŭsia ŭ pryvatnaj himnazii, tam u nastaŭnikaŭ nie było abyjakavaha staŭleńnia da biełaruskaj movy. U škole zachapiŭsia historyjaj Biełarusi».
Rusłan sa školnych hadoŭ, akramia biełaruskaj, vielmi dobra razmaŭlaje na anhlijskaj movie.
«Ja maryŭ być pierakładčykam, pastupiŭ u linhvistyčny ŭniviersitet. Dumaŭ, tam navučać mianie pierakładać. Ale kali zaniatki zamiežnymi movami pačalisia ledźvie nie z vyvučeńnia ałfavitu, to ja vyrašyŭ čas na heta nie marnavać. Za propuski zaniatkaŭ mianie paśpiachova adličyli», — pryznajecca Rusłan.
Ciapier Rusłan Jusupaŭ nidzie aficyjna nie pracaŭładkavany. Zajmajecca pierakładami, viarstaje knihi. U volny ž čas robić makiety transpartu, jaki jeździć pa staličnych vulicach.
«Ja pakul mahu pachvalicca tym, što svaimi rukami zrabiŭ mazaŭski aŭtobus i kamunmašaŭski tralejbus. Usio malavaŭ pa čarciažach, pa zavadskich fota. I što mianie samoha ździviła, što ŭsie zamiery nastolki dakładnyja, što madel u maštabie atrymałasia vielmi realistyčnaj. Zaraz mahu zrabić lubyja minskija tramvai. Ad tych čyrvona-žoŭtych, ryžskich, da tych, što ciapier chodziać pa vulicach stalicy», — dzielicca Rusłan Jusupaŭ.
Kalekcyjanavańniem mašynak Rusłan zajmajecca prykładna hadoŭ vosiem. Pačałosia zachapleńnie z banalnych časopisaŭ, jakija tady pradavalisia va ŭsich kijoskach.
Pieršaj mašynkaj staŭ čyrvonieńki Falksvahien Žuk. Ciapier u kalekcyi Rusłana kala 500 mašynak. Kožnaj Rusłan prysvoiŭ numarny znak.
«Ja viadu katałoh, kudy hetyja numary zapisvaju. U peŭny momant mnie stała nie prosta cikava źbirać mašynki, a rabić ich pa-sapraŭdnymi biełaruskimi. Niejak zacikaviŭsia milicejskimi mašynkami. U prodažy jość tolki adna madel milicejskaj mašyny, a ich ža nasamreč vielmi šmat. U mašyn kožnaha padraździaleńnia svaja afarboŭka. U majoj kalekcyi jość navat znakamity milicejski traktar. Ja vyvučaŭ techničnyja standarty, viedaju, naprykład, što mašyny, jakija patrulujuć aŭtamahistrali, pavinny być z čyrvonymi pałoskami zzadu», — raskazvaje Rusłan Jusupaŭ.
Akramia źbirańnia kalekcyi mašyn, Rusłan stvaraje na fotapapiery darožnyja znaki.
«Ja padumaŭ, i vielmi chaču, kab u nas ukaraniłasia takija znaki, jakija b zaachvočvali kiroŭcaŭ da pravilnych pavodzinaŭ. Zaraz u nas takich znakaŭ prosta niama», — śćviardžaje Rusłan.
Rusłan Jusupaŭ sam kiroŭca. Chłopiec raskazvaje, što vielmi lubić padarožničać na svajoj mašynie. Płanuje maršrut prykładna na 3000 kiłamietraŭ. Tak źjeździŭ u Čechiju, Polšču.
«Madel «Mersedesa», mašyny, jakoj ja kiravaŭ paru hod tamu, stała samaj darahoj u kalekcyi. A paśla, ščyra kažučy, navat pierastaŭ ličyć, kolki hrošaj ja traču na kalekcyju. Doraha mnie abyšoŭsia aŭtobus-harmonik, jaki ja zamaŭlaŭ praz rasijskuju internet-kramu. Dziŭna, ale praz Rasiju ci Hiermaniju madel zamović tańniej, čym kupić u biełaruskich kalekcyjanieraŭ», — raskazvaje Rusłan Jusupaŭ.
Rusłan pryznajecca, što jon nie amatar forumaŭ kalekcyjanieraŭ.
«Bolšaść z tych ludziej, chto źbiraje madelki mašynak, robić heta z-za nastalhii ab saŭku. I razmovy na takich forumach adpaviednyja. Mnie sumna ad hetaha. I vielmi šmat kalekcyjanieraŭ, jakija dumajuć, što astatnija pavinny ich pavažać tolki za toje, što darosłyja mužyki naźbirali 1500 cacak», — razvažaje Rusłan Jusupaŭ.
Rusłan pryznajecca, što časam stamlajecca ad kalekcyi. Robić pierapynak, navat nie zaziraje ŭ zału.
«A paśla, kali adpačnu, biaru ŭ ruki zubnuju ščotku i vyčyščaju kožny aŭtamabilčyk, jaki pakryvajecca pyłam. Apošniuju mašynku, darečy, mnie ź Ispanii pryviezła paetka Anchieła Eśpinosa. Heta aŭtamabilčyk Merkjury 1951 hoda», — raskazvaje Rusłan.
Z Aramaisam, ź jakim Rusłan trapiŭ u «harbatnuju» historyju, jon paznajomiŭsia hod tamu na Dni Voli. Rusłan sa svaim siabram źbiraŭsia jechać u Harodniu na mašynie i šukaŭ spadarožnikaŭ, kab tańniej było skidvacca na bienzin. Adhuknuŭsia Aramais.
«Z tych časoŭ pačali časta bačycca, siabravać. Voś i harbatu zamovili. Nie chacieŭ ja pra heta raskazvać, Mais padbuchtorvaŭ, ja i pahadziŭsia, kab jon raskazaŭ ad svajho imia. Mianie vielmi ździviła, što heta historyja atrymała taki rezanans. Mnie zdajecca, što ŭ kožnaha, chto razmaŭlaje pa-biełarusku, zdaralisia takija historyi, kali ich nie razumieli. Harbata — heta jašče kvietački, sapraŭdy vybuch hałaŭnoha mozhu byŭ u pradavački, kali ja kuplaŭ u kijosku «Biełsajuzdruku» asadku, stryžań, kapertu i lhotny kvitočak. Adzinaje, što achovu nie vyklikali», — raskazvaje Rusłan.
«Ja karystajusia biełaruskaj movaj pastajanna. Byvaje, što davodzicca tłumačyć ludziam niešta, kali jany mianie nie razumiejuć. Zdarałasia, što ahresiŭna da hetaha stavilisia, nie biez hetaha, ale ja ŭpeŭnieny, što ŭ Biełarusi možna całkam abychodzicca biez vykarystańnia ruskaj movy», — padsumoŭvaje Rusłan Jusupaŭ.
Što za studentka Uljana, ź jakoj na bali valsiravaŭ Łukašenka?9
Kamientary