Biełaruski piśmieńnik Hienrych Dalidovič skončyŭ adnu z Antonijem Dziamjankam škołu. Tolki značna raniej. Baćki Hienrycha Vacłavaviča byli znajomyja ź siamjoj Dziamjankaŭ.
Biełaruski piśmieńnik Hienrych Dalidovič skončyŭ adnu z Antonijem Dziamjankam škołu. Tolki značna raniej. Baćki Hienrycha Vacłavaviča byli znajomyja ź siamjoj Dziamjankaŭ. Ad ich jon viedaŭ pra Antona jak pra načytanaha, razumnaha chłopca: «Šmat čytaŭ, zachaplaŭsia litaraturaj i historyjaj, byŭ dobra vychavany małady čałaviek». Rašeńnie vyvučycca na śviatara było nie vypadkovaje (Dziamjanki byli ščyryja kataliki) i było sustretaje nastaŭnikami biez zachapleńnia, adnak heta nie spyniła chłopca. «Jon mieŭ mocny charaktar i volu da ździajśnieńnia zadumanaha, i ni što jaho nie mahło spynić», – kaža H.Dalidovič.
Na śviatkavańni 140-hodździa Dzieraŭnianskaj škoły sp.Dalidovič mieŭ mahčymaść niekalki hadzinaŭ parazmaŭlać ź ziemlakom. Razmova, jak kaža piśmieńnik, była pryjemnaj i ŭtulnaj: «Vielmi taktoŭny, ścipły čałaviek. Biezdakorna razmaŭlaje pa-biełarusku. Jak piśmieńnik, spadziajusia, što my dačakajemsia ad biskupa Dziamjanki (na fota padčas uračystaściaŭ Božaha Cieła 16 červienia ŭ stalicy) nia tolki relihijnych tvoraŭ».
Zapisaŭ Siamion Piečanko
Fota Julii Daraškievič
Kamientary