Hałoŭny prarasijski palityk Biełarusi Siarhiej Łušč: byŭ «vałchvom» pahanskaj siekty, žonka nie ściarpieła siabroŭ-nieanacystaŭ
Apošnim časam u efirach rasijskich tok-šou ŭsio čaściej hučyć dumka, što kryzis u Biełarusi i nastupnaje ŭzmacnieńnie pazicyj u palitykaŭ ź jeŭrapiejskimi pohladami — heta vynik adsutnaści prarasijskich partyj i ŭ pryncypie adsutnaści palityčnaj raboty ź biełarusami, łajalnymi Maskvie.
Supadzieńnie ci nie, ale 19 kastryčnika hrupa asob, jakaja doŭhija hady karmiłasia z ruk maskoŭskich fondaŭ, zajaviła ab žadańni stvaryć palityčnuju partyju «Sajuz», jakaja b ruchała biełarusaŭ da hłybiejšaj intehracyi z Rasijaj.
Uznačaliŭ «prezidyum» arhanizacyjnaha kamiteta pa stvareńni partyi 37-hadovy Siarhiej Łušč.
«Naša Niva» nahadvaje, što za piersanaž pretenduje na rolu hałoŭnaha prarasijskaha palityka ŭ Biełarusi.
Niekali Łušč užo traplaŭ na našy staronki: u 2016-m my aburylisia tym, što asobu ź vielmi sprečnaj bijahrafijaj zaprasili na BT u «Kłub redaktaraŭ» abmierkavać śviežy numar «Našaj Nivy».
Čytajcie: Ad nieanacyzmu i zmahańnia z «juda-chryścijanskaj akupacyjaj» da studyi Davydźki: śpiecmateryjał pra kiraŭnika «Rumoła» Siarhieja Łušča
Paśla ŭdzielnik taho vypusku Pavieł Jakubovič u kułuarach plavaŭsia, što razam ź im — šmathadovym redaktaram łukašenkaŭskaj haziety — za stoł pasadzili čałavieka, jaki nikoli ŭ žyćci nie kiravaŭ nijakim miedyja.
Napeŭna, padobnyja ŭražańni Siarhiej moh by vyklikać i na pasiadžeńni luboha inšaha «kłuba» pa prafiesijnych intaresach, bo dać Łušču niejkuju zdolnasnuju charaktarystyku niaprosta.
U publičnaj śfiery niama nijakaj infarmacyi pra jaho rabočuju dziejnaść, a sam jon tajamnicy nie vydaje: «Heta vas nie datyčyć», — adkazaŭ jon «Našaj Nivie» na pytańnie, ci pracavaŭ choć dzie-niebudź.
Internet ža pamiataje Łušča z pačatku 2010-ch jak udzielnika biaskoncych mierapryjemstvaŭ u Rasii kštałtu «ŭstanoŭčaha schodu arhanizacyi «Prava-kansiervatyŭny Aljans», ci «padpisańnia dekłaracyi ab stvareńni «Ruskaha internacyjanała».
Tam jon vystupaŭ ad imia «Biełaruskaha respublikanskaha hramadskaha abjadnańnia «Ruś», jakoje sam ža i zasnavaŭ u 2004-m.
Možna vykazać zdahadku, što prahu da stvareńnia samarobnych struktur z uchiłam u «pravy kansiervatyzm» Łušču pryščapiŭ jahony idejny i duchoŭny nastaŭnik, hramadzianin Rasii Uładzimir Halakoŭ, jaki sam siabie nazyvaŭ — i heta nie žart — «Narodny haspadar, žrec usich słavian, viarchoŭny vołchv usieja Rusi Uładzimir Bahumił II Halak, Jark Voŭk Schoron Jež Słovien Žreckaha vojska słavianskaha naroda».
Niejak tak vyjšła, što ŭ siaredzinie 2000-ch Siarhiej Łušč trapiŭ pad upłyŭ hetaha lidara relihijnaj siekty «Schoron Jež Słovien» i navat padniaŭsia tam pa karjernaj leśvicy, staŭšy niečym kštałtu «žraca» ŭ biełaruskim filijale. Atrymaŭ novaje imia — «Vołchv Viačasłaŭ».
Samu ideałohiju siekty možna akreślić jak nieapahanskuju, antysiemickuju i nieanacysckuju, jana hruntujecca na niekalkich «śviatych» knihach, napisanych «Bahumiłam», spasyłki na jakija my pakidać nie budziem, bo majem sumnievy ŭ zakonnaści takoj litaratury.
Siekta niasie tradycyjnyja dla nieanacysckich supołak na postsavieckaj prastory idei ab abranaści «słavianskaj nacyi» i škodnikach-žydach.
«Na słavianskaj ziamli tolki adzin narod — słavianie, astatnija — nami nie zabityja», — voś zvyčajnaja vytrymka z pramovy duchoŭnaha lidara «Schoron Jež Słoviena».
Udzielniki siekty pakłaniajucca kamianiam, jakija palivajuć pivam, a taksama ŭtykajuć u svaje ałtary chałodnuju zbroju, što simvalizuje achviaraprynašeńnie.
Padčas vitańniaŭ ci abradaŭ siektanty vykidvali ruki ŭ nacysckim vitańni i ŭ našym starym materyjale jość pramyja fotaśviedčańni, što Siarhiej Łušč va ŭsim hetym udzielničaŭ.
Čytajcie: Ad nieanacyzmu i zmahańnia z «juda-chryścijanskaj akupacyjaj» da studyi Davydźki: śpiecmateryjał pra kiraŭnika «Rumoła» Siarhieja Łušča
Prahny da detalaŭ čałaviek i siońnia lohka znojdzie sumiesnyja fota Łušča z adkrytymi nacystami dy zrobić vysnovy ab palityčnych pierśpiektyvach hetaj asoby ŭ Biełarusi — samaj paciarpiełaj ad nacystaŭ krainie.
Voś, naprykład, sumiesnyja fota ź niejkim tatujavanym maładym čałaviekam, jakija Łušč źmiaščaŭ u svaim instahramie:
A voś fota sa staronki taho samaha «tatujavanaha maładoha čałavieka», jaki maje akaŭnt u instahramie @gizma88, dzie 88 — ličbavy subkulturny kod «Chajl Chitler».
Radasnaje fota ŭ Aśviencimie, cacki sa svastykaj — voś koła kantaktaŭ Łušča.
U časy svajho «vałchavańnia» ŭ «Schoron Jež Słovienie» Łušč zajmaŭsia supolnymi prajektami z pravasłaŭnaj carkvoj. Abmiarkoŭvaŭ sa śviatarami prablemy «duchoŭnaści» i ŭ toj ža čas trymaŭ pad ruku «Jark Voŭka» i tres siakieraj pad słovy «Adsiakajcie ad siabie inšarodnych ludziej».
A jaho siabry — hetyja ludzi sa svastykami na cackach i ŭ dušy, — razdavali hieorhijeŭskija stužki ŭ Minsku da ŭhodkaŭ Pieramohi ŭ vajnie, nazyvajučysia aktyvistami «Rumoła» — jašče adnoj arhanizacyi, jakoj kiravaŭ Łušč. Jana karmiłasia pry «Rassupracoŭnictvie» i padobnych arhanizacyjach, a aktyvistami stali siektanty «Schoron Jež Słoviena».
Łahatyp «Rumoła», darečy, identyčny łahatypu inšych filijałaŭ «Schoron Jež Słoviena» ŭ Rasii. Rasšyfroŭvajecca jak «Ruś mołodaja».
Tak vyjšła, što praz svaje radykalnyja chobi Łušč razyšoŭsia z žonkaj: jana syšła paśla taho, jak ich kvatera stała prachadnym dvarom dla siektantaŭ «Schoron Jež Słoviena».
Volha, tak zvać žančynu, raskazała pra heta «Našaj Nivie».
«Jon jeździŭ u Rasiju, pryvoziŭ adtul dziŭnyja kantakty i litaraturu. Dakładnyja cytaty i nazvy knih ja nie ŭspomniu, ale tam było niešta pra niejkija «niepaŭnavartasnyja», na dumku aŭtaraŭ, vidy kryvi, štości jašče padobnaje, — kaža Volha, byłaja žonka.
— Potym niejkija tavaryšy Siarhieja [z Rasii] pryjazdžali ŭ našu kvateru, mianie heta vybiešvała. Vyhladali jany jak ludzi, ad jakich zvyčajna vy adychodzicie ŭ bok, kali apynajeciesia pobač. Heta byli varjaty, jany nieśli niejkaje tryźnieńnie, ja pierastała razumieć, što adbyvajecca.
Nakolki ja viedaju, ad ich jon i nabraŭsia idej stvaryć niejkaje svajo tavarystva. Ale tady źjaviŭsia intares da Siarhieja z boku śpiecsłužb, a jahonyja idei stali niejak transfarmavacca ŭ bok intehracyi. I navat kali my razyšlisia, śpiecsłužby jašče niejki čas dziorhali mianie i prasili tuju-siuju infarmacyju pra jaho dziejnaść, ale ja tady nie ličyła mahčymym i patrebnym jaje pradastaŭlać».
Byłaja žonka kaža, što jany z maci Siarhieja — nastaŭnicaj vijałančeli ŭ adnoj ź minskich muzyčnych škoł — sprabavali ŭpłyvać na jaho, ale ŭsio było marna, šlub razvaliŭsia. Siarhiej byŭ pad mocnym upłyvam siabroŭ.
Volha raskazała, što Łušč usio ž taki pracavaŭ — niejki čas jon byŭ prahramistam na MAZie. Z horam napałam, zakidvajučy i adnaŭlajučysia, skončyŭ BDUIR.
Bolš skazać pra novaśpiečanaha palityka i niama čaho — samyja istotnyja momanty jaho bijahrafii adlustravany i zadakumientavany ŭ materyjale «NN» jašče za 2016 hod.
Za hetyja čatyry hady Łušč zapomniŭsia chiba što tym, što spryčyniŭsia da arhanizacyi «Nieśmiarotnaha pałka» ŭ Minsku. Nu i pasprabavaŭ stać kandydatam u deputaty ŭ 2019 hodzie, ale nie sabraŭ navat pałovu ad patrebnych 1000 podpisaŭ u svaju padtrymku.
Ale admietna, što jon uvajšoŭ u abojmu televizijnych «ekśpiertaŭ» pa palityčnych temach, heta Łušč časam tłumačyć z ekrana vašym baćkam, što jość dobra, a što kiepska dla Biełarusi.
Razam z hajdukievičami i dziermanami jon časam vystupaje na «Sputniku» i ANT, havoračy toje, što chaciełasia b pačuć redaktaram hetych miedyja.
A televiadučy Dźmitryj Bačkoŭ začaściŭ z zaprašeńniem Łušča ŭ svaju studyju — ź im jak z «ekśpiertam» jon abmiarkoŭvaje kanstytucyjnuju reformu ŭ Biełarusi, pakul u turmach i izalatarach siadziać sotni palitviaźniaŭ.
Kamientary