Staś Karpaŭ: «Adzinaje, što mianie zasmučaje — heta adjezdy previentyŭnych pakutnikaŭ»
Adzinaje, što mianie zasmučaje — heta adjezdy previentyŭnych pakutnikaŭ. Pryčym zasmučajuć nie adjezdy, a previentyŭnaść pakutnictva, piša ŭ siabie ŭ fejsbuku Staś Karpaŭ.
Ja tut, viedajecie, nie pieršy hod žyvu. Ja viedaju šmat imionaŭ represavanych. Viedaju šmat imionaŭ paciarpiełych. Ja viedaju, na vialiki žal, šmat imionaŭ zabitych.
Karaciej, ja viedaju, jak vyhladajuć achviary i jak zavuć achviaraŭ.
Niekatoryja źjazdžali za miažu lohka. Niekatoryja da apošniaha čaplalisia za rodny hrunt, ale ŭsio ž byli vymušany źjechać. Niekatoryja nie źjazdžajuć, niahledziačy ni na što.
Niekatoryja… niekatoryja, na žal, nie paśpieli albo nie zachacieli, i viečnaja im pamiać.
I tamu vielmi prykra čytać pra ludziej, jakija abjaŭlajuć siabie vyhnańnikami, pakutnikami i achviarami prosta tamu, što im padajecca, što ź ich statusam nielha prosta uziać i cicha z'..ści.
Z'..ści treba abaviazkova niejak hieraična. U statusie hałoŭnaha voraha režymu, chacia režymu było na ich nasrać usiu darohu. Režym viedać pra ich nie viedaŭ.
Pa ščyraści, ja prosta nie mahu zrazumieć, jak niekatorym ludziam chapaje sumleńnia, skinuŭšy tapki i pierakačavaŭšy praz vakzał u zabuhornuju zdymnuju chatku, imhnienna imknucca pamiaścić siabie na narodnuju aleju słavy, samastojna vypisaŭšy sabie daviedku vyklučnaści pakut, sutnaść jakich viadomaja tolki zakrytamu kołu.
Jany buduć pić kofij, kuplać bułki ŭ bahietnych, katacca na rolikach i karmić hałuboŭ. Heta ŭsio zdorava.
Prosta nie treba heta ŭsio rabić u imia Biełarusi. Prosta picie, karmicie i katajciesia.
Staranna naviedvać mierapryjemstvy pa linii ABSIE, sustrakacca z pasłami i začytvać svaje adozvy.
Heta ŭsio taksama, napeŭna, važnyja zaniatki.
Ale treba być ščyrymi pierad saboj.
Skažam, kali źlohku pamacanaja za zadnicu ciotka praz 100 hadoŭ raskopvaje ŭnutry siabie achviaru hvałtu, jana stavić siabie na adnu prystupku z sapraŭdy zhvałtavanymi.
Svaju prahu ŭvahi jana ŭraŭnoŭvaje z čužoj prahaj spraviadlivaści.
Heta nie toje, kab vialikaje złačynstva — na hetaj łavie rospačy chapaje miesca, prosta ja nie dumaju, što takija ciotki spačuvajuć navat tym, z kim siabie paraŭnoŭvać.
Nu, vy razumiejecie.
Paśla vystupleńnia Łuhanskaha teatra ŭ Minsku adna z hladačak vyhuknuła «Słava Ukrainie!»5
Kamientary