«Viktar krychu schudnieŭ, štany zvalvajucca». Što adbyvajecca na sudzie nad Babarykam
Natalla Reŭt, jakaja zmahła trapić na sud nad Viktaram Babarykam, padzialiłasia z Radyjo Svaboda svaimi ŭražańniami ŭ pierapynku pamiž pasiedžańniami.
Byłaja siabra pieradvybarčaha štabu Viktara Babaryki Natalla Reŭt trapiła na pasiedžańnie 17 lutaha, kudy nie puścili bolšaść achvočych, a paśla pieršaha sudu jana vyrašyła nie vychodzić z budynku na abied, kab trapić na praciah pracesu.
Zala davoli vialikaja, čuvać nia ŭsio
Natalla raskazvaje, jak udałosia trapić u zalu.
«Ja miarkuju, što dziakujučy svajoj metanakiravanaści. Z Božaj dapamohaj usio skłałasia dobra. Jany zrabili skotčam «miežy», kab ludzi ŭ zale nie siadzieli ščylna, pa dva čałavieki na łaŭcy, — kaža Natalla. — My čakali, što zalu zapoŭniać siabrami BRSM, ale, vidać, tam siadziać ludzi ź inšych ustanovaŭ. Zala davoli vialikaja, ale možna było znajści i bolšuju. Na žal, nia ŭsio čuvać, što kažuć sudździa i advakaty. Nia viedaju, čamu nie karystajucca hukaŭzmacnialnaj aparaturaj».
Kab uvajści ŭ zalu, Natalla dvojčy prajšła praz ramki z metałašukalnikami — na ŭvachodzie ŭ budynak i potym la samoj zali, dzie adbyvajecca praces. Telefon musiła pakinuć u specyjalnaj schovancy z klučykam dla rečaŭ.
«Pakazvajem adno adnamu «sercajki»
«Bačna, što sudździa chvalujecca i navat nabłytaŭ pracedury, zabyŭsia abviaścić skład sudu. Advakaty i sam Viktar pavodziać siabie pryhoža, hodna, mnie vielmi padabajecca. Ja ŭpeŭniena, što Viktar u cudoŭnym stanie, i jahonaj mocy možna pazajzdrościć, jon hučyć vielmi ŭpeŭniena», — kaža Natalla.
Na videa bačna, što Viktar Babaryka trymaŭ ruki za śpinaj. Ale, pavodle Natalli, heta nie aznačaje, što jon u kajdankach — mahčyma, balić śpina.
«Viktar krychu schudnieŭ, štany zvalvajucca. Ale mnie padałosia, što ŭsio dobra. Pamianiałasia fryzura, raniej byŭ pastryžany koratka i roŭna, a tut vałasy adraśli niejak źvierchu, vyhladaje inačaj. Mnie padałosia, što pasivieŭ. Składana skazać, bo bačyła zdalok. Jaho pasadzili ŭ samuju dalokuju kletku, ź im jašče dvoje. Ale pakazvajem adno adnamu sercajki, ja pakazała jamu «abdymašku».
Kletki z padsudnymi achoŭvajuć milicyjanty.
«Ja nia viedaju, čaho jany tam stajać, bo jasna, što čałaviek nikudy nia moža ŭciačy, jany tolki zakryvajuć, kab nie vidać było. Usio heta vyhladaje pa-durnomu i niepryhoža. Taki čałaviek, jak Viktar, moh by pajści i dachaty i nikudy b nie ŭciakaŭ. Ale pa hetaj spravie ŭsio zrazumieła daŭnym-daŭno. Ja spadziajusia na Božy sud, a nie na hety. Što z hetym sudom budzie, usio zrazumieła. Ja liču, što my ciapier udzielničajem u vialikaj hulni Boha i kožny zaraz maje mahčymaść pakazać, čaho jon varty, a čaho nie. A jak kažuć maje rodnyja, Boh nie Cimoška, bačyć trošku», — kaža Natalla.
Kamientary