Maci pierakładčycy Volhi Kałackaj sustreła svoj 90-hadovy jubilej biez dački: «Voś tak prachodzić majo žyćcio — u čakańni lepšaha»
Siońnia maci palitźniavolenaj pierakładčycy Volhi Kałackaj spoŭniłasia 90 hadoŭ. Usio žyćcio Anieha Ivanaŭna pracavała buchhałtaram i ekanamistam. Pakul dačka za kratami ŭ čakańni suda, kłopaty pa dohladzie žančyny ŭziali na siabie rodnyja, siabry i vučni Volhi. Jany ž i vinšavali jaje ź jubilejem.
«U mianie byli i rodnyja, i siabry maje i Volhi. Ja vielmi ŭdziačna im usim i ŭzrušana pa-dobramu. Mnie pryjemna, što siabry dački vykonvajuć jaje abaviazki.
Prysmakaŭ nanieśli — i tarty, i ziefir. Ja ŭžo bajusia, što krychu raspaŭnieju ad hetaha (uśmichajecca). Schavała padalej, až na bałkon, kab nie časta tudy naviedvacca.
Što da zdaroŭja, chvalicca asabliva niama čym, ale i narakać niama na što. Na moj ŭzrost jano jašče pavodzić siabie bolš-mienš prystojna. Hałoŭnaje — ja na svaich nahach pa chacie chadžu, harbatu pryhatavać mahu. Starajusia absłuhoŭvać siabie sama. I mnie dapamahajuć — i blizkija, i susiedzi. Jość chto i kožny dzień praviedvaje. Zaŭsiody pytajucca, što kupić, što prynieści. Siońnia byli maje plamieńnicy, paŭspaminali ŭsio — i byłoje žyćcio, i toje, što ciapier mianie napatkała», — hołas Aniehi Ivanaŭny dryžyć, kali jana pačynaje kazać pra dačku.
«Ja viedaju, što Volečka ŭ dumkach sa mnoju. My ź joj vielmi blizkija, tolki i viedajem, što kazać adna adnoj: ja ciabie lublu.
Ale ja spadziajusia, što-niebudź źmienicca i ja pabaču chutka svaju dačušku. Ja tak spadziajusia na heta, vy nie ŭjaŭlajecie sabie.
Jak jana ŭ Žodzinie była, da apošniaha času mnie pisała. Moža, 15 ci 17 listoŭ dasłała. I ja joj pisała. A ciapier voś katory čas niama nijakich ad jaje źviestak.
Dačka pisała, što ŭsio ŭ jaje dobra. Što ŭ jaje mała jak kurort, kab ja mienš chvalavałasia. Ale ž ja viedaju, što nie daj boh nikomu hetkaha kurorta. Pisała, što kali vyjdzie na vulicu, to nibyta pabyła sa mnoj i parazmaŭlała, ptušačkam pieradała, kab jany mnie pryvitańnie zanieśli. Vielmi badzioryja listy mnie dasyłała, ale ja nie va ŭsio heta vieryła. Ale, moža, joj lahčej, kali jana tak chrabrycca pierada mnoju.
Usie jaje listy ja źbierahaju. Jak vielmi sumna stanie, dyk ja ich pieračytvaju. Voś tak prachodzić majo žyćcio — u čakańni lepšaha. A kali jano nastupić, toje lepšaje, ja nie viedaju…»
Pierakładčycu Volhu Kałackuju zatrymali 15 studzienia. Jaje vinavaciać u złosnym chulihanstvie. Nibyta na adnoj z vosieńskich akcyj jana dała poŭchu prapahandystu STB Ryhoru Azaronku.
Volha Kałackaja pierakłała na biełaruskuju movu dziasiatki filmaŭ, sieryjałaŭ i knih, u tym liku Virdžynii Vułf, Uiljama Hołdynha, Poła Ostera, Toni Parsanza, «Hładyjatar», «Šrek», «Siamiejku Śmitaŭ».
-
Biełaruski błohier Uład Bumaha trapiŭ na pramuju liniju da Pucina i mocna prahnuŭsia pierad im
-
Hrodzieniec vyrablaje niezvyčajnyja doški dla sierviroŭki i ŭpryhožvaje ich sapraŭdnymi kvietkami
-
Dalnabojščyku ź Minska pahražaje da čatyroch hadoŭ kałonii za «tysiaču kamientaroŭ» pra Łukašenku, sudździaŭ i siłavikoŭ
Kamientary