Maksim Niedasiekaŭ raspavioŭ pra śmierć treniera, vajnu, svajo materyjalnaje stanovišča i asabistaje žyćcio

Niedasiekaŭ raskazaŭ, što niadaŭniaja śmierć jaho treniera Taćciany Narejki, jakaja była dla jaho «jak druhaja maci», mocna padkasiła i vybiła z kalainy.

Miesiac jon nie moh siabie znajści ni ŭ trenirovačnym pracesie, ni ŭ žyćci. «Byŭ całkam zhubleny». Jon kaža, što žyćcio padzialiłasia na da i paśla.

— Praviali praciahły zbor u Kisłavodsku. Vydatna papracavali. Nadyšoŭ čas viartacca dadomu, i tut usie zaŭvažyli, što Taćcianie Fiodaraŭnie jak byccam niadobra. Sama jana ni na što nikoli nie skardziłasia, padumali — moža, prosta stamiłasia. Pieralot akazaŭsia ciažkim — kala dziesiaci hadzin ź pierasadkami, ale i doma palapšeńniaŭ nie było. Padskočyła tempieratura pad 40, adnak da daktaroŭ Taćciana Fiodaraŭna źviartacca nie chacieła. Ja nastajaŭ. Pryjechała chutkaja, zabrali ŭ lakarniu. Praz paru tydniaŭ, jak hrom siarod jasnaha nieba: u reanimacyi! Što? Jak? Čamu? My — tudy. Ad ubačanaha, pryznajusia, abamleŭ: svajho treniera nie paznaŭ. Byŭ uražany, jak čałaviek moža za taki karotki čas zhareć. Stała strašna. Unutry ŭsio ŭpała. My ž z 2016 hoda razam pracavali, stolki prajšli i pieražyli… Šok! Nie moh treniravacca, dumki byli daloka, poŭnaja raskancentracyja, — raspavioŭ Maksim.

Vyprabavańni ŭ apošni čas na Maksima syplucca hradam, piša vydańnie. Apošni raz jon vychodziŭ u siektar amal hod tamu, kali na čempijanacie Biełarusi atrymaŭ niepryjemnuju traŭmu — parvaŭ achił…

Jon kaža, prablema była ŭ abutku — «Puma» jamu nie pasavała, pamianiaŭ abutak na «Najk» — «pajšoŭ rost vynikaŭ».

Ale pakul naha jašče balić, tamu ničoha kankretnaha ab spabornickich płanach skazać nie moža — budzie hladzieć pa samaadčuvańni.

Nakont Alimpijady ŭ Paryžy jon starajecca nie dumać.

— Dapuściać — pajedziem, nie dapuściać — nie pajedziem. My na heta nijak nie možam paŭpłyvać. Alternatyva, dzie vystupić, upeŭnieny, znojdziecca: naša kraina, Rasija zdolejuć arhanizavać dastojnyja spabornictvy, na jakija padciahnucca spartsmieny ź inšych krain, — kaža jon.

Ale ŭ Rasiju źjazdžać jon nie źbirajecca.

Pra ŭkrainskich spartsmienaŭ

Niedasiekaŭ tradycyjna zajmaje praŭładnuju pazicyju. Toje samaje tyčycca i vajny. 

— Ukraina viadzie bajavyja dziejańni, hinuć ludzi, a ich atlety vystupajuć i radujucca. Jany nas lubiać vinavacić, što my spaborničajem, uśmichajemsia, a tam, maŭlaŭ, bai. Chacia, zaŭvažu, Biełaruś u SVA nie ŭdzielničaje.

My z Rasijaj Sajuznaja dziaržava, a tamu akazvajem padtrymku. Ale heta naturalna i narmalna, tak pavinna być. A voś ci narmalna, što spartsmieny krainy, jakaja vajuje, spakojna jeździać pa kamiercyjnych startach, zarablajuć hrošy i viasielacca, kali ich suajčyńniki vajujuć na froncie? Pa ich łohicy, my pavinny sumavać zamiest ich, a jany praciahvać atrymlivać asałodu ad, — havoryć jon, nazyvajučy vajnu «SVA».

Sam jon znachodzicca ŭ spartyŭnym kamitecie Uzbrojenych Sił Biełarusi, jaho zvańnie — praparščyk.

— Zaŭsiody kazaŭ i paćviardžaju: kali spatrebicca, nie zadumvajučysia pajdu abaraniać Radzimu. Svaju siamju. Siadzieć pad lištvaj abo jeździć pa kamiercyjnych spabornictvach, jak heta robiać niekatoryja, nie budu, — śćviardžaje jon.

Pra asabistaje žyćcio

Niedasiekaŭ raspavioŭ, što jon raźvioŭsia, ciapier sustrakajecca ź dziaŭčynaj.

— Žyviem razam. Adčuvajem siabie kamfortna. Aboje. 

Prakamientavaŭ jon i čutki, što staŭ vypivać.

— Nie staŭ, a skončyŭ. Paśla śmierci Taćciany Fiodaraŭny niekatory čas sapraŭdy ŭžyvaŭ. Jak užo kazaŭ, było vielmi ciažka na dušy, a heta akazaŭsia samy lohki sposab źniać napružańnie i zasnuć. Navat baćki ŭziali tydzień za svoj košt i pryjechali ź Viciebsku ŭ Minsk, kab mianie padtrymać.

Raskazaŭ i pra materyjalnaje stanovišča, bo, pavodle karespandenta, chodziać čutki, što ŭ jaho skančajucca hrošy.

Ale Niedasiekaŭ kaža, što na žyćcio chapaje.

— Mašynu voś pradaŭ, zjechała ŭ Maskvu maja šykoŭnaja BMW, — dadaje jon.

Na zaŭvahu karespandenta, što ciapier usie skažuć, što jon pradaje staryja zapasy, kab niejak źvieści kancy z kancami, Maksim adkazaŭ:

— Niachaj havorać. Pahladzim, što jany zaśpiavajuć praz hod, kali daviedajucca, ź jakoj metaj ja heta zrabiŭ.

Maksim Niedasiekaŭ naradziŭsia ŭ 1998 hodzie. Rekardsmien Biełarusi ŭ skačkach u vyšyniu z vynikam 2 mietry 37 santymietraŭ. Bronzavy pryzior Alimpijady ŭ Tokia, čempijon II Jeŭrapiejskich hulniaŭ u Minsku. Vyras u spartyŭnaj siamji: mama — majstar sportu ŭ skačkach u daŭžyniu, tata — u barjernym biehu. Zajmaje prałukašenkaŭskuju pazicyju.

• 4
• 10
• 5
• 3
• 22