U Minsku adkryłasia vystava, pryśviečanaja pamiaci Ibrahima Kanapackaha, jaki adradziŭ žyćcio małoha naroda
Vystava, pryśviečanaja pačynalniku adradžeńnia kultury tataraŭ, dziejničaje ŭ čytalnaj zale redkich knih i rukapisaŭ biblijateki imia Jakuba Kołasa Nacyjanalnaj akademii navuk.
Jana nazyvajecca «Ibrahim Kanapacki — pačynalnik adradžeńnia kultury tataraŭ Biełarusi: da 75-hodździa z dnia naradžeńnia».
Na joj pradstaŭleny pracy Ibrahima Kanapackaha 1980—2005 hh.: knihi, artykuły ŭ navukovych zbornikach i pieryjadyčnych vydańniach, materyjały šmatlikich navukovych kanfierencyj, inicyjataram i ŭdzielnikam jakich byŭ I. Kanapacki.
U ekspazicyi jaho manahrafija «Biełaruskija tatary: minułaje i sučasnaść» (1993 h., u suaŭtarstvie sa Stanisłavam Duminym) i navučalny dapamožnik «Historyja i kultura biełaruskich tatar» (2000 h., u saaŭtarstvie z Alaksandram Smolikam).
Pryśviečany prablemam daśledavańnia kulturnaj spadčyny tataraŭ materyjały 11 mižnarodnych navukova-praktyčnych kanfierencyj pa historyi i kultury tataraŭ Biełarusi, Litvy i Polščy, praviedzienych pa jaho inicyjatyvie i niepasrednym udziele.
Artykuły pa historyi biełaruskich tataraŭ i najvažniejšyja padziei ŭ musulmanskich krainach nadrukavanyja ŭ časopisie «Bajram», hałoŭnym redaktaram jakoha z 1999 hoda i da apošnich dzion žyćcia byŭ I. Kanapacki.
U čytalnaj zale redkich knih i rukapisaŭ nieadnarazova prachodzili vystavy i kanfierencyi z udziełam Ibrahima Barysaviča, nahadvajuć pra ich ciopłyja słovy na adras supracoŭnikaŭ adździeła ŭ jaho darčych nadpisach.
«My jamu daviarajem». Čamu źnikłuju Mielnikavu zamianiŭ mienavita eks-vajskoviec Paciechin?1
Kamientary