Intelektuał i dypłamat, jon pražyŭ 87 hadoŭ. Heta jon u saviecki čas kantrabandaj vyvoziŭ biełaruski samvydat za miažu.
Pra śmierć paviedamili ŭ fejsbuku jaho siabry.
Alaksiej Kaŭka naradziŭsia 20 vieraśnia 1937 hoda ŭ Ravieckim Bary, što ŭ Červieńskim rajonie.
Skončyŭ BDU, Akademiju hramadskich navuk pry CK KPSS. U 1971—1979 i 1983—1987 hadach u Instytucie ekanomiki suśvietnaj sacyjalistyčnaj sistemy AN SSSR, u 1979—1982 hadach pradstaŭnik Sajuza savieckich tavarystvaŭ družby i kulturnych suviaziej z zahranicaj, daradca pasolstva SSSR u Polščy.
U 1976 hodzie Alaksiej Kaŭka napisaŭ «Piśmo k russkomu druhu», u jakim kulturnickaja palityka kamunistyčnych uładaŭ u Biełarusi nazyvałasia asimilacyjnaj.
U 1980-ja Kaŭka, jaki pracavaŭ daradcam u savieckaj ambasadzie ŭ Varšavie, pierapraŭlaŭ na Zachad tvory, što nie mahli być apublikavanyja ŭ BSSR, u tym liku rukapis viadomaj knihi Aleha Biembiela «Rodnaja mova i maralna-estetyčny prahres», što pabačyła śviet u Łondanie.
U 1991-m dasłaŭ na imia Harbačova telehramu ab svaim vychadzie z «partyi-žandara i voraha nacyjanalnaha samavyznačeńnia narodaŭ»…
Kaŭka spačatku daśledavaŭ historyju Polščy, polskaha rabočaha ruchu, saviecka-polskich adnosin.
Adnak z kanca 1970-ch zacikaviŭsia prablemami adradžeńnia i stanaŭleńnia nacyjanalnaj samaśviadomaści, tvorčaści Franciška Skaryny, Janki Kupały, Kastusia Jezavitava, Ivana Łuckieviča, Vacłava Łastoŭskaha, Mikałaja Ułaščyka i inš.
U 1994-m Kaŭku prapanoŭvali pasadu pasła Biełarusi ŭ Litvie, ale jon admoviŭsia.
Jon žyŭ u Maskvie i vydavaŭ historyka-litaraturny almanach «Skarynič».
Alaksiej Kaŭka bolš čym paŭvieku pražyŭ u stalicy Rasii, ale chacieŭ być pachavany na małoj radzimie.
Łukša raskazaŭ, jak sustreŭsia ŭ adnoj kamiery z Pačobutam. I pieradhistoryju ich daŭniaha kanfliktu4
Kamientary