Pra svaje palityčnyja płany Vadzim Prakopjeŭ raskazaŭ u efiry «Obyčnoho utra». Na efir jon nadzieŭ majku z łahatypam svajoj kamandy, jakaja budzie ŭdzielničać na vybarach u Kaardynacyjnuju radu.
Prakopjeŭ ličyć, što Kaardynacyjnaja rada treba, kab pieradoleć praklaćcie Michaiła Padalaka. Jon kaža, što adnojčy pačuŭ ad jaho, što biełaruskija demakratyčnyja siły nie zmahli prademanstravać ni arhanizacyjnaha, ni intelektualnaha patencyjału.
«Redki vypadak, kali ja ź Michaiłam Padalakom zhodny», — kamientuje Prakopjeŭ.
Jon sabraŭsia ŭ KR, kab pasprabavać «pieraadoleć deficyt arhanizacyjnaha i intelektualnaha patencyjału».
Ale čym zajmacca radzie, jakaja nie maje realnaj ułady? Prakopjeŭ kaža, što nie treba nazyvać jaje protaparłamientam, bo samaje durnoje, što moža zrabić — prymać zakony
U jaho bačańni, aproč pieraadoleńnia praklonu Padalaka, KR «u adnym pakoi źbiraje pradstaŭnikoŭ roznych pohladaŭ i ideałohij u spadzievie, što jany biez panažoŭščyny vypracujuć ahulnaje mierkavańnie pa klučavych pytańniach biełaruskaha paradku dnia».
«Nie treba bajacca słova «havarylna». Mienavita prahavorvajučy hetyja dumki i dasiahajučy ŭ rytorycy kampramisu, my možam niekudy zrušyć naš zastoj», — miarkuje Prakopjeŭ.
KR u jaho razumieńni — heta haječny kluč, jakim možna padkrucić lidarstva ŭ demsiłach.
«Nam patrebnaja mocnaja, upłyvovaja, pažadana bahataja dyjaspara. Nam treba nie horš, čym u jaŭrejaŭ, nam treba nie horš, čym u armian. U nas heta moža atrymacca», — dadaje jon.
Prakopjeŭ kaža, što dyjaspara pavinny stať APH — arhanizavanaj palityčnaj hrupoŭkaj
Jašče adnoj zadačaj KR jon bačyć masava viarnuć biełarusaŭ u palityku
«Biełarusy ŭnutry krainy nie čakajuć ad nas vyzvalenčaha pachodu zaŭtra. Ale čaho jany čakajuć — što za miažoj, na voli my zrobim vielmi mocny tył, zmožam arhanizavacca i što za hety palityčny budynak alternatyvy — dzie b jon ni byŭ, u Varšavie ci Madahaskary — było nie soramna. Zapyt biełarusaŭ znutry — kab my tut zhrupavalisia i vyhladali prystojna».
Pra biełarusaŭ unutry krainy Prakopjeŭ razvažaje: «Tam nie zdaryŭsia stakholmski sindrom, i hramadstva ŭ pryncypie zdarovaje. I jano mocna adroźnivajecca ad rasijskaha. I ŭ hetym jość kałasalnaja nadzieja i mudraść biełarusaŭ, jakija tam zastalisia».
«Kali ciapier chierova, značyć, heta jašče nie kaniec». Pahutaryli z epatažnym «śviatarom XXI stahodździa», pra jakoha nie było čuvać piać hadoŭ paśla aryštu
Kamientary
Navučyliś žabravać u łukašenki.
Mabyć nie znajšoŭ ničoha pryličnaha, raz padaŭsia ŭ hetuju palityčnuju kłaaku, prydumannuju parazitami z ofisa dla vykačyvańnia hrašej z Zachada.