U čym fienomien režysiora Łancimasa, jaki zdymaje dziŭnyja filmy? Pahladzieli jaho novaje kino z Emaj Stoŭn i Uiljamam Defo

Kadr ź filma «Vidy dabryni». Fota: aficyjny sajt Kanskaha kinafiestyvalu

Za rolu ŭ hetym kino Džesi Plemans atrymaŭ «Załatuju palmavuju halinku» jak najlepšy akcior.

Raniej kinakarcina Jorhasa Łancimasa «Niebaraki» atrymała dva «Załatyja hłobusy», «Załatoha lva» Vieniecyjanskaha kinafiestyvalu i stała favarytam na minułym «Oskary», dzie sabrała 11 naminacyj i pieramahła ŭ čatyroch, adna ź jakich była za najlepšuju žanočuju rolu.

Novy film adychodzić ad estetyki kaściumiravanych žanravych «Favarytki» i «Niebarakaŭ» i viartajecca da vytokaŭ: da rańnich filmaŭ režysiora, takich jak «Ikoł», «Zabojstva śviatoha alenia».

Raskazvajem, u čym asablivaści kinamovy Łancimasa, čamu jaho dziŭnaje kino tak cikava hladzieć, a hałoŭnyja akciory atrymlivajuć premii i pryznańnie.

Pavialičyć

Absurdnaść siužetaŭ i dyjałohaŭ

Siužety i dyjałohi ŭ filmach Łancimasa absalutna absurdysckija. Režysior stvaraje svaje filmy na spałučeńni vydumanaj realnaści sa svaimi ŭłasnymi praviłami. U ich jość dola sacyjalnaha ekśpierymientu, daśledavańnia asoby i ŭčynkaŭ ludziej, pastaŭlenych u peŭnyja ŭmovy. Jon byccam zadajecca pytańniem: «A što było b, kali…?» Kali «być adzinokim» pryraŭnoŭvałasia b da złačynstva i isnavaŭ hatel, u jakim za 45 dzion treba sustreć svajho partniora ci partniorku, inakš ciabie pieratvorać u žyviołu. Kali b isnavała asablivaja trupa akcioraŭ, jakija zamianiali b ludziam ich pamierłych siabroŭ i svajakoŭ, kab ablehčyć pakuty i paskoryć praces pryniaćcia.

U svaim novym filmie kiniematahrafist zadajecca hetym pytańniem trojčy: film ujaŭlaje svojeasablivy trypcich i składajecca z samastojnych naveł, kožnaja ź jakich doŭžycca kala hadziny. Ich uvasablaje na ekranie adzin i toj ža kast akcioraŭ, u jaki ŭvajšli favarytka režysiora Ema Stoŭn, Uiljam Defo i Marharet Kuoli, jakija pracavali z Łancimasam nad filmam «Niebaraki», Džesi Plemans i zorka «Ejfaryi» Chanter Šefier.

Pavialičyć

U pieršaj navele aŭtary madelujuć situacyju — načalnik (Uiljam Defo) całkam režysuje žyćcio svajho padnačalenaha (Džesi Plemansa), i toj robić usio, što jamu skažuć: ad taho, jaki napoj pić, da taho, kaho brać u žonki. I voś pytańnie: a što budzie, kali adnojčy jamu zahadajuć adabrać čałaviečaje žyćcio? Jak jon siabie budzie pavodzić, kali pazbavicca zastupnictva svajho bosa?

Druhaja naveła pra palicyjanta (Džesi Plemansa), čyja kachanaja žonka (Ema Stoŭn) źnikła bieź viestak padčas marskoj ekśpiedycyi. Ale kali jana cudam viartajecca, hieroja nie adpuskaje adčuvańnie, što niešta nie tak: byccam jaho žonku padmianili.

Treciaja naveła raskazvaje pra piersanažaŭ u vykanańni Plemansa i Stoŭn, jakija dla svajoj dziŭnaj kamuny fanatyčna šukajuć dziaŭčynu, zdolnuju ŭvaskrašać miortvych.

Scenar «Vidaŭ dabryni» Łancimas napisaŭ u suaŭtarstvie z hreckim scenarystam Eftymisam Filipu. Udvoch jany pracavali nad filmami «Ikoł», «Alpy», «Łobstar», «Zabojstva śviatoha alenia».

Hipierbalizacyja i sacyjalnaja satyra

U «Łobstary» režysior buduje ŭsio vakoł roznych typaŭ pavodzin i presinhu, a taksama kodaŭ, normaŭ i praviłaŭ, jakija mohuć być nam znajomyja i zrazumiełyja, adnak u filmie jon hipierbalizuje ich, z-za čaho atrymlivajecca sacyjalnaja satyra.

U «Vidach dabryni» adbyvajecca niešta padobnaje. Aŭtar pavialičvaje ŭładu i ŭpłyŭ adnych ludziej na inšych. I takim čynam daśleduje kantrol z roznych bakoŭ: nad ułasnym byćciom, nad žyćciom inšych ludziej, adčuvańnie kantrolu z boku kahości, sproby nabyć kantrol. Na vychadzie majem vykazvańnie pra abjuziŭnyja adnosiny, svabodu voli, apantanaść i kult hrošaŭ, ułady i relihii. Usio heta z elemientami roznych žanraŭ adnačasova: kamiedyi, dramy i choraru.

Pavialičyć

Pierfomans

U filmach Jorhasa Łancimasa vyrazna prasočvajecca teatralny bekhraŭnd režysiora. U pieryjad navučańnia ŭ afinskaj kinaškole jon zdymaŭ karotkamietražnaje kino, a aproč hetaha rekłamu, muzyčnyja klipy i videaroliki dla muzyčnych teatralnych trup. Zatym jon pastaviŭ čatyry teatralnyja śpiektakli. Heta tłumačyć toje, što filmy kiniematahrafista ŭ niekatoraj stupieni napoŭnieny pierfomansam. 

Piersanažy filmaŭ režysiora byccam vykonvajuć miechaničnyja dziejańni, u čym prasočvajecca naŭmysnaja teatralnaść taho, što adbyvajecca na ekranie. I ŭsio heta zaŭsiody ŭ roznaj stupieni niajomka, trahična i śmiešna.

Amal ni adzin film režysiora nie abychodzicca biez tanca. Składana zabyć fiejeryčny taniec Beły Bakster z «Niebarakaŭ». A enierhičnyja ruchi hieraini Emy Stoŭn pad šviedskuju repierku ​​COBRAH zavirusilisia ŭ internecie adrazu ž paśla vychadu ciziera novaha filma. Akramia hetaha ŭ «Ikole» dočki tančyli na hadavinu viasiella baćkoŭ, u «Łobstary» možna nazirać biazhučnuju dyskateku pasiarod lesu, a ŭ «Favarytcy» aproč balu Ebihiejł (Ema Stoŭn) kružyłasia ŭ tancy z Hannaj Ściuart (Alivija Kołman).

Pavialičyć

Kamanda

Łancimas časta addaje pieravahu pracavać z adnymi i tymi ž scenarystami, apieratarami, kampazitarami dy akciorami. Ci to reč u admysłovym daviery i spracavanaści pamiž saboj, ci to ŭ cikavaści stvarać roznyja ŭnikalnyja kinakarciny z adnymi i tymi ž «składnikami».

Hrecki pastanoŭščyk daje akcioram šmat prastory dla tvorčaj impravizacyi, pry hetym pracuje ź imi takim čynam, što jany navat u ramkach adnaho filma ŭmudrajucca pieraŭvasobicca. Jaskravy tamu prykład Beła Bakster u bliskučym vykanańni Emy Stoŭn. Džesi Plemansu ŭ «Vidach dabryni» atrymoŭvajecca ŭvasobić try kantrasnyja ampłua: razhublenaha zaležnaha ad bosa ofisnaha klerka, zacyklenaha na zmovie i padmienie palicyjanta, uparta idučaha da mety fanatyka.

Plemans pryznaŭsia, što pry padrychtoŭcy da svaich troch rolaŭ, sprabavaŭ pahladzieć niekalki filmaŭ dla natchnieńnia, ale nie zmoh znajści choć niešta, što było b padobna na toj śviet, jaki stvaraje Łancimas u «Vidach dabryni». Tamu im z režysioram daviałosia stvarać usio z nula.

Jorhas Łancimas nie chavaje, što niekatory čas sačyŭ za karjeraj Džesi Plemansa i jon byŭ tym akcioram, ź jakim režysioru chaciełasia papracavać. I voś my ŭ kropcy, kali ich pieršaja sumiesnaja praca pryniesła akcioru «Załatuju palmavuju halinku».

Pavialičyć

U centry apaviadańnia hrupa ludziej

Abjektami cikavaści režysiora stanoviacca hrupy ludziej, pakolki jon daśleduje roznyja socyumy: siamja ŭ «Ikle» i «Zabojstvie śviatoha alenia», trupa akcioraŭ «Alpy», žychary karaleŭskaha pałaca.

Čaściej za ŭsio hieroi jaho filmaŭ žyvuć u kamiernaj, zakrytaj prastory: dom, jak hetakaja turma, sanatoryj z paradkami dyktatarskaj dziaržavy abo karaleŭski pałac. Pry hetym filmy režysiora hieahrafična nie pryviazanyja da niejkaha miesca. Miarkujecca, što niešta padobnaje moža adbycca dzie zaŭhodna.

Pavialičyć

Va ŭsich troch navełach «Vidaŭ dabryni» dziejańnie razhortvajecca taksama vakoł peŭnych hrup ludziej: kalehi, siamja, kult. Niahledziačy na ​​bolšuju raznastajnaść łakacyj u novaj stužcy, usio ž prastora adčuvajecca zamknionaj. Naprykład, u pieršaj navele statyčnaja kamiera dadaje adčuvańnie kłaŭstrafobii, hieroju Plemansa sapraŭdy niama kudy padacca, jon znachodzicca byccam u pastcy.

Žorstkaść i niajomkaść

Łancimas zaŭsiody trymajecca na dystancyi sa svaimi hierojami i čaściej za ŭsio zusim nie spačuvaje im. Jaho filmy niasuć złośnickija vajby i stvarajuć uražańnie, što aŭtar da ŭsiaho stavicca jak vučony padčas praviadzieńnia dośviedaŭ: z vyklučna navukovaj cikavaściu. Taksama jon nie curajecca pakazvać hvałt i jaho nastupstvy.

Čullivym i hreblivym hledačam varta być napahatovie, bo ŭ stužcy «Vidy dabryni» jakraz dabryni zusim niašmat: režysior u farbach pakazvaje adrazańnie palca i inšych častak cieła, kanibalizm, a taksama šlubnaje zhvałtavańnie. Adnak, kali vy vytrymajecie hetuju žorstkaść, to ŭznaharodaj stanuć amal try hadziny pravakacyjnaha satyrystyčnaha atrakcyjonu z čornym humaram.

I ŭsio ž budźcie hatovyja: ad šmat čaho ŭ kinakarcinach Łancimasa stanovicca niekamfortna. Heta datyčycca i scen seksu, bieź jakich składana ŭjavić filmy hreckaha kiniematahrafista.

Jamu ŭłaściva pakazvać niazhrabny, nieseksualny seks. Ad taho, što adbyvajecca na ekranie, stanovicca niajomka. Hieroi redka całujucca ŭ vusny. A ŭsio dziejstva vyhladaje znoŭ-taki dastatkova teatralna.

Tvorčyja srodki

Łancimas pa-majstersku ŭmieje stvarać atmaśfieru ŭ svaich filmach, jak za košt vizuału, tak i z dapamohaj muzyki.

U «Vidach dabryni» režysior razam z apierataram Robi Rajanam adychodziać ad vykarystańnia zvyššyrokavuholnaha abjektyva z pavialičanaj dystorsijaj, viadomaha jak fišaj, jakim zapomnilisia ich sumiesnyja pracy «Favarytka» i «Niebaraki». Ale, jak i ŭ dvuch papiarednich filmach, kalarovy malunak pieramiažoŭvajecca z čorna-biełym, jaki abaznačaje sny abo ŭspaminy.

Dysharmaničnyja akordy na fartepijana i śpievy choru, jakija nahniatajuć abstanoŭku i navodziać žachu dy tryvohi — zasłuha kampazitara Džerskina Fiendryksa, jon ža stvaraŭ saŭndtrek da «Niebarakaŭ». Pieryjadyčna fartepijannyja akordy źmianiaje kłasika pop-muzyki: tut vam i chity Eurythmics, i Roni Džejmsa Dzia.

U astatnim, u DNK filma zakładzieny chirurhičnyja mizansceny, šmat bujnych płanaŭ, robatapadobnaja hulnia aktoraŭ, treviellinhi ŭ spałučeńni sa statyčnymi kadrami. Usio heta pracuje na toje, što ty na praciahu značnaha chronamietražu filma siadziš u zdranćvieńni i napruzie, navat nie sprabujučy pradbačyć, što adbudziecca dalej.

Pavialičyć

Nijakich tłumačeńniaŭ

U režysiora niama zvyčki tłumačyć niešta ŭ svaim kino ci davać kantekst. I, mahčyma, jakraz u raznastajnaści traktovak i ŭsprymańniaŭ pryčyna taho, što hetaje kino šmat kamu adklikajecca. 

Naprykład, u filmie «Ikoł» baćki vychoŭvajuć svaich dziaciej, izalavaŭšy ich ad źniešniaha śvietu i padmianiajučy im paniaćci: «zombi» aznačaje «žoŭtuju kvietku», «kłavijatura» — «vahina», a kotka — niebiaśpiečny źvier. I kožny hety siužet moža interpretavać pa-svojmu. Možna ŭspryniać jaho jak historyju, kali baćki tak bajacca staleńnia dziaciej i taho, što jany pakinuć baćkoŭski dom, što z-za svajho strachu prychodziać da takoha ładu žyćcia. Daśviedčany ŭ historyi hladač (u minułym stahodździ Hrecyja siem hadoŭ praviała ŭ mižnarodnaj izalacyi pad uładaj vajennaj chunty) moža źviazać film z dyktatarskimi režymami. 

Jak heta adbyvajecca z tvorčaściu: kali aŭtar vypuskaje jaje ŭ śviet, to jana bolš nie naležyć jamu i moža znachodzić mnostva interpretacyj, — i ŭ hetym jaje siła.

Užo ŭ lipieni Jorhas Łancimas płanuje pačać zdymki novaha filma «Buhonija» («Bugonia»). Viadoma, z Emaj Stoŭn. Taksama ŭ novuju stužku pierakačuje sioletni tryumfatar Kanskaha kinafiestyvalu Džesi Plemans. I chto viedaje, kamu dastaniecca nastupnaja statuetka «Oskar» za najlepšuju mužčynskuju rolu…

• 0
• 10
• 0
• 0
• 1
• 1
• 5