Mnie dziesiać. Žnivień. Žoŭtyja snapy.
Kruču ŭ humnie iržavuju siačkarniu.
Burkoča dzied: «Ot zaraz dam pa karku…»
Prychodzić dziadźka: «Mienš na dźvie kapy
U hetym hodzie…»
Dzied jamu: «Suchmień…»
Nad tokam pył.
Harkava nos kazyča.
— Hazietu siońnia ŭ paštara pazyčyŭ.
— Staraja?
— Nie šče. Za ŭčarašni dzień.
— Pra što tam?
— At… Pra što za ŭsio čaściej…
Taki spakojny, roŭny dziadźkaŭ hołas.
— Pamior voś Kołas.
— Chto pamior?
— Dy Kołas.
Siačkarnia «žyh» — i palcy da kaściej.
Hvałt. Ciotki. Hvałt.
— Da doktara!
Viazuć.
Padskokvajuć pa bruku drobna koły.
— A božuchna! Usiu ruku zmałoła!..
— Žaniłka jość — to piensiju daduć…
Binty. Pachmurny doktar. Na aknie —
Zamiest firanki — na ćvikach hazieta.
…Hladzieŭ, niby sa školnaha partreta,
I štości adbyvałasia ŭva mnie…
Paśla ja śniŭ:
Dyktant. Apošni ŭrok.
Nastaŭnik novy. «Chto?.. Jaki?..»
«Siardzity!»
— Dzie sšytak tvoj?
— Zabyŭsia doma sšytak.
— Znarok zabyŭsia?
(Nie zmanić.)
— Znarok.
— Hultaj?
— Hultaj.
— Ale na ščyraść zdatny.
Śviatleje pole čystaha listka…
Ja viedaju, što napišu vydatna!
Dy nie mahu… Balić, balić ruka!
Ź vinoju ŭ tvar nastaŭniku hladžu.
Znajomy vielmi… Toj, što na partrecie!
Nie… Jak ža tak? Jaho niama na śviecie!
Dyktuje jon: «Suchmień. Niama daždžu.
U hetym hodzie mienš na dźvie kapy
Nažali žyta…»
I dyktant znajomy!
«Mnie dziesiać. Žnivień. Žoŭtyja snapy».
Nastaŭnik uśmichajecca: «Viadoma…»
«Pra što tam?»
«At… Pra što za ŭsio čaściej…»
Jak dobra viedać, što było, što budzie!
«A sudździ chto?..»
Čakaj, jakija sudździ?
…Siačkarnia «žyh» — i palcy da kaściej.
Pračnuŭsia.
Ranak. Radyjo.
(Pamior!)
«Za daŭnaściu hadoŭ…» Dychańnie maci…
«Ja słovy pierabłytaŭ u dyktancie!»
— Tempieratura… Mokry, jak babior…
Hvałt. Ciotki. Hvałt.
— Da doktara!
Viazuć.
Padskokvajuć pa bruku drobna koły. Jo
Kaścioł. Balnica.
— Mnie za most, u škołu,
Dyktant…
— Napišuć.
— Žyta žać…
— Sažnuć.
Vaviorkaj sonca skača na saśnie.
Binty. Pachmurny doktar. Marhancoŭka.
— Nu, ačuniaješ —
budzie, brat, łupcoŭka!
— …Ja splu?
— Nie śpiš.
— Vy ŭ śnie sa mnoj?
— Nie ŭ śnie.
— Dyktujcie.
— Što?
— Niama daždžu. Suchmień.
— Pałaje ŭvieś.
— Mahčyma, siepsis…
— Doktar!
«Ja napišu vydatna…»
— Dobra, dobra…
«Ja napišu…»
— Adno ŭsio…
— Treci dzień…
Partret vychodzić z kłasa, na aknie
Haryć siačkarnia, kurčycca hazieta,
Paštar vaviorkaj skača na saśnie…
«Ja napišu…»
— A jon usio pra heta.
…I raptam tak, niby paśla daždžu:
Hryby pa lesie, vierasień, kastryca,
Jak nie davali — i dali napicca…
Na łavie ŭ łaźni z paštarom siadžu,
Raskazvaju, jak jon skakaŭ vaviorkaj,—
Paštar rahoča…
Dobra paštaru,
Što ja žyvy, siadžu ź im, havaru…
Charošaja miž nami jdzie havorka.
Dy kličuć…
Čysta. Maładzik nad chataj.
Znoŭ son…
Znoŭ toj…
Niby zakłaŭ dušu!
I pomniu ŭsio: nie dapisaŭ dyktanta.
I ŭsio nadzieju maju: dapišu.
Ciapier čytajuć
18‑hadovy były palitviazień raskazaŭ, što jon svajak Cichanoŭskaj. Jaho zatrymali, kali jon jechaŭ vajavać za Ukrainu2
Kamientary
Vam Žmudź pad nos padniesła dulu,
Jak Biełaruś vy na siabie,
Na kraj litvinaŭ naciahnuli.
Vy razłučyli duch z kryvioju
I, abrusieŭšy pad Maskvoju,
Pad nazvaj, dadzienaj Maskvoj,
Nia stali navat maskalami,
A tolki nazvaju adnoj —
I taja nazva stała vami.
Vy — biełarusy? Chto takija?
Jość Polšča,
Žmudź,
Litva,
Rasija —
Jak vy ŭščymilisia siarod?
Adkul źjavilisia? Z bałot?
Z čaho źlapilisia? Z tumanaŭ?..
Takich padmien,
Takich padmanaŭ
Nia viedaŭ ni adzin narod