Vodhuki

 Vodhuki

Vodhuk na vodhuk

Z vodhuku A.Batury z Sadkoŭ (“NN“ №241) na parady pa abaronie sielskich pabudovaŭ ad małanki (“NN“ №240) vynikaje, što rabić tuju abaronu tak, jak padadziena ŭ paradach, nia treba.

Aŭtar paradaŭ spasyłajecca na “Encyklapedyju sielskaha haspadara”, ale ž pieršakrynicaj jość brašura “Mołnijezaŝita” (V.Čierkasov, Moskva, 1983). Brašura była vydadzienaja dla staršyniaŭ kałhasaŭ i ichnych pamahatych (nakład 70000), daskanałaja ŭ svaich padrabiaznaściach, i nie davać joj viery prosta hrech.

U paradach (“NN” №240) čamuści dla domu ź blašanym dacham prapuščany dva patrabavańni: 1) dratoŭ, što iduć ad dachu da zaziamlalnika, treba, kab było nia mienš za dva (pa dyjahanali) i 2) hetyja draty treba ŭstaloŭvać dalej ad siencaŭ i ściežak.

Brašura apisvaje dva typy małanki pamiž naelektryzavanymi abjektami (chmara—ziamla): skiravanaja dołu — kali abjekt na ziamli nižejšy za sto metraŭ, skiravanaja ŭharu — kali abjekt vyšejšy za sto metraŭ. Takim čynam, paspalitamu ziemlarobu nia treba hruvaścić svaje hłuzdy karonnymi napružvańniami i cichim spłyvańniem elektryčnaści.

Chto ž zacikaviŭsia atmasfernaj elektryčnaściu i ŭtvareńniem navalničnaj chmary, znojdzie cudoŭnaje apisańnie hetaha ŭ knizie “Fiejnmanovskije lekcii po fizikie. Vypusk 5. Električiestvo i mahnietizm”. Vydaviectva “Mir”, 1966.

N, Miensk

Zachop svajoj stalicy

Peŭna, mała chto z čytačoŭ “NN” čytaje jašče j hazetu z retra-nazvaj “Sovietskaja Biełoruśsija”. Badaj što, heta pravilna, bo hazeta taja admysłova raźličanaja na asobaŭ z peŭnym składam myśleńnia (“naš ajčynny śpiavak Filip Kirkoraŭ”) ci ŭvohule dla ludztva, jakomu staje času na toje abjomistaje čytańnie. A ja voś čytaŭ kolki numaroŭ, dyk chacieŭ padzialicca ŭražańniami.

Va ŭstaŭcy da numaru za 28 červienia “Sojuz” u rubrycy “Otmietim soobŝa” čytajem: “3 lipienia. U hety dzień u 1944 hodzie savieckija vojski vyzvalili Miensk. A 341 hod tamu vojski Rečy Paspalitaj jaho zachapili (“zachvatili”). Robim nieskładanaje arytmetyčnaje dziejańnie. 2001—341=1660. Samy razhar vajny, raźviazanaj Maskovijaj, — vajny, jakaja kaštavała našamu narodu bolš za pałovu nasielnictva. Udałosia adbić Miensk — horad, jaki spradvieku naležaŭ VKŁ i, značyć, jahonamu sajuzu z Karonaj — Rečy Paspalitaj. Dyk jaki tut “zachop”? Navat kali viałosia pra zdabyćcio Berlina — horadu, jaki da hetaha naležaŭ tolki niemcam, dyk na medaloch pisałasia “za vziatije”. Bo zachop (“zachvat”) jość słovam, jakoje zaŭsiody dastasoŭvajecca da niepryjaciela. Značyć, nas, biełarusaŭ, prymušajuć ličyć, što našaja ŭłasnaja dziaržava nia jość našaj, što my sami dla siabie źŭlajemsia niepryjacielami i što našaj dziaržavaju jość… siaredniaviečnaja Maskovija! Šanoŭny Pavał Jakubovič peŭna nie prapuciŭ by takoha na bačynach, jakija jon vydaje na ŭłasnuju adkaznaść, a voś pieršy namieśnik šef-redaktara hetaj ustaŭki A.Taranda (Miensk) — kali łaska.

Alaksandar Urbanovič, Homiel

Šanoŭny Spadar Redaktar,

niespadziavana dla mianie moj 75-ci hadovy jubilej razyšoŭsia šyrokim recham, i ja atrymaŭ vielmi šmat vinšavańniaŭ i pažadańniaŭ z usich kutkoŭ śvietu, nia kažučy pra vodhuki ŭ presie, u tym liku ŭ “Našaj Nivie”, i radyjo.

Kažu “niespadziavana”, bo nia viedaju, čym ja zasłužyŭ na takoje pryznańnie. Ja tolki staraŭsia, vielmi niedaskanała, vykonvać toje, što ŭvažaŭ svaim abaviazkam. A Hospad Isus Chrystos skazaŭ vielmi jasna svaim vučniam: “Ci (haspadar) dziakuje słuzie za toje, što jon vykanaŭ zahadanaje jamu? Tak i vy, kali spoŭnicie ŭsio, što vam zahadana, kažycie: My, słuhi niepatrebnyja, zrabili toje, što pavinny byli zrabić” (Łk 17:9-10).

Skazaŭšy heta, ja dziakuju Bohu i ciešusia, što ŭ mianie tak šmat pryjacielaŭ, bo “muž pryjaźlivyj ko družbie lepšij i bolšij prijatiel budieť niežieli brat” (Kniha Prypavieściaŭ 18:24. Pierakład Franciška Skaryny).

Nia ŭ zmozie adkazać kožnamu paasobku, chaču padziakavać za pasrednictvam “Našaj Nivy” ŭsim, chto prysłaŭ vinšavańni, i zapeŭnić ich u majoj udziačnaści i malitvach.

Z pavahaju,

a.Alaksandar Nadsan
Londan, 18 žniŭnia 2001 h.