«Каб аднойчы заўважыць сябе на шляху». Новое стихотворение Стася Карпова
Стась Карпов, который сейчас вынужденно живет в Грузии, написал к своему 41-летию ностальгическое стихотворение.
Можа быць зараз сябра стары ў маё зазірае вакно.
Усміхнецца, пакліча па імені, не задаволіцца
І раздзеліць антонаўку ў садзе нібыта на хлеб і віно.
І запаліць у доме святло і асветліць ваколіцы.
Можа быць сёння бусел маю пакідае страху.
Я бы марыў пабачыць, але зараз неяк спакойней — не марачы.
Можа толькі аб тым, каб аднойчы заўважыць сябе на шляху,
Самым важным. Адзіным.
Ад Чорнага мора да Нарачы.
«Раз ты говоришь по-белорусски, значит, ты больший белорус, чем я?»
«Глядзі, другарадны герой трэцясортнай Элады». Новое стихотворение Стася Карпова
«У уехавших нередко объем смелости увеличивается за счет объема памяти». Карпов — про Санникова
«Самая большая сила в мире — это сила них…» — Стась Карпов о русской духовности
Комментарии
тут гэны патомак служывых (ці хто ён) быў аганёк... а ў Грузіі ўтаймаваўся
бывае і наадварот