Журналістку БТ Ксенію Лебедзеву многія пратэстоўцы бачылі на жаночых маршах. Бегае за натоўпам з мікрафонам, істэрычна спрачаецца з жанчынамі. У яе рэпартажах вы не пабачыце, як цягаюць жанчын за валасы і закідваюць іх у аўтазак, як мех з зернем. Затое пачуеце, што дамы самі не ведаюць, чаго хочуць, а пратэст зліваецца.
«Наша Ніва» даведалася больш пра асобу карэспандэнткі.
Жаночы партал і іслам
Ксенія родам з Магілёва. Завочна вучылася на журналіста і паралельна працавала карэспандэнткай на жаночым партале Velvet.by. Пісала пра моду, рабіла інтэрв’ю з селебрыці. Рэдактары партала кажуць, што тэксты былі не бліскучыя, даводзілася шмат правіць, затое Ксенія добра фатаграфавала.
На партале дзяўчына вяла свой блог — пад прозвішчам Альхмам. Гэта не псеўданім: Ксенія была замужам за замежнікам і вызнавала іслам.
«У 2010 годзе ў мяне быў непрыемны пераломны момант у жыцці. Я страціла падтрымку блізкіх, сутыкнулася з неразуменнем, а так званыя сябры кудысьці зніклі. Стала не тое, каб страшна, а з’явілася больш нявызначанасцяў, больш складанасцяў, ад якіх захацелася закрыцца.
У той момант змянілася сістэма каштоўнасцяў і стаўленне да сям’і, да жыцця.
Яшчэ ў школе мяне страшна захаплялі расказы нашай гістарычкі пра мусульман, я пачала больш чытаць пра іслам, камунікаваць з людзьмі гэтай рэлігіі. І ў нейкі момант зразумела, што мне гэта блізка.
На жаль, не магу пахваліцца тым, што я руплівая мусульманка, але мне камфортна ў гэтай рэлігіі»,
— пісала журналістка ў сваім блогу.
Праз некалькі год яна развялася. Тлумачыла, што сама была ініцыятарам: не рызыкнула з’ехаць у абсалютна іншую краіну.
«Самым важным момантам было пачуць ад мужа «талак», что значыць «развод». Па мусульманскай традыцыі муж павінен вымавіць гэта тройчы, пасля чаго жанчына свабодная. Ну а потым ужо грамадзянскі суд і гэтак далей», — апісвала працэс Ксенія.
Па ўспамінах адной з калег, працу на партале дзяўчына лічыла часовай, бо марыла пра тэлебачанне. І гадоў пяць таму гэтая мара здзейснілася.
Шлях на тэлебачанні і здымкі ў купальніку
Выпускі Ксеніі на «Беларусь 1» былі на розныя тэмы. Пра новы рэйс у Палангу, Пастаўскі малочны завод, юбілей Ваўкавыска і тое, як не атруцціца кавуном. Выходзілі таксама вялікія спецрэпартажы пра арэндныя азёры і людзей, што засталіся жыць у чарнобыльскай зоне.
За кароткаметражны фільм «Вёска Дудзічы» (пра адзінокую бабулю з адселенай зоны) журналістка атрымала Гран-пры моладзевага конкурса дакументальнага кіно сацыяльнай скіраванасці «Еўразія.DOC: 4 хвіліны».
Летась Ксенія разам з калегамі (напрыклад, Палінай Шубай) знялася ў іміджавым роліку АТН. У купальніку плавала ў палонцы на надзіманым коле.
Але палітычных сюжэтаў да выбараў не было заўважна (хіба толькі пра святочную атмасферу ў дзень парламенцкіх выбараў).
«Яна казала, што працуе ў сельгасрэдакцыі, бо ў палітычны аддзел не прабрацца. Там шмат плацяць, вельмі вялікая канкурэнцыя», — дзялілася знаёмая журналісткі.
Развагі пра боршч і працу ля станка
Ужо ў верасні Ксенія рыхтавала рэпартажы пра забастоўкі рабочых і жаночыя маршы. У кадры казала, што хоча паказаць розныя пункты гледжання. Але карцінку суправаджала з'едлівымі каментарамі.
«Ох ужо гэта падтрымка, дапамаглі б матэрыяльна, проста дапамаглі. Слова «проста» гучыць ад кожнага, напэўна, сапраўды стаяць проста, а працаваць ля станка — не», — кпіла яна з гараджан, якія прыйшлі выказаць салідарнасць з рабочымі МТЗ.
«Тэлеграм-каналы ім пісалі, што збор на плошчы Перамогі, але ў апошні момант зрабілі стаўку на Камароўку. Напэўна, боршч важнейшы,
— гэта ўжо Лебедзева каментуе апошні жаночы марш. — Не прайшло і дзвюх гадзін, як марш здзьмуўся. Напэўна, дзяўчаты згубілі каардынатара».
Журналістка працуе без камізэлькі і бярэ інтэрв’ю наўпрост пад вокнамі бусікаў, але міліцыя яе не чапае. БТ, зрэшты, пазнаюць і гараджане — адмаўляюцца размаўляць ці называюць дзяржкарэспандэнтаў замбіраванымі і прадажнымі.
Карэспандэнтка, дарэчы, была ў ліку запрошаных на інаўгурацыю Лукашэнкі 23 верасня.
Былыя калегі кажуць, што Ксенія нядрэнны і дружалюбны чалавек. Але вельмі паддаецца ўплыву.
«Ёсць у яе рыса — імпульсіўнасць. Той, хто побач, на яе ўздзейнічае, і яна, не абдумаўшы, дзейнічае. У ёй няма ні злоснасці, ні прадуманасці».
Цяпер чытаюць
Гісторыя арышту мазырскай блогеркі, якая некалькі гадоў хавалася ад сілавікоў, аказалася драматычнай2
Каментары