У Варшаве адкрыўся той самы бар «Банки-бутылки». Што атрымалася?
У Варшаве адкрыўся бар Buns&Bottles. Гэта аднаўленне легендарнага мінскага праекта «Банки-бутылки», які сямейная пара з Беларусі — Андрэй і Марыя Жукі — перавезла з сабой у вымушаную эміграцыю. Назву перавялі на англійскую, фармат стаў бліжэйшы еўрапейскаму наведвальніку, але атмасфера і любімыя беларусамі кактэйлі засталіся. Журналіст MOST схадзіў на адкрыццё і паразмаўляў з уладальнікамі ўстановы.
Што гэта за бар і чаму пра яго ўсё гавораць
Бар «Банки-бутылки» размяшчаўся ў цэнтры Мінска, на самай «тусовачнай» вуліцы беларускай сталіцы — Зыбіцкай. 3 жніўня 2022 года спявачка Мэрыем Герасіменка выканала на вулічнай пляцоўцы бара песню «Обіймі» ўкраінскага гурта «Океан Ельзи». Пасля нападак прапагандыстаў яна была затрыманая і двойчы адсядзела па 15 сутак, а пазней была асуджана да трох гадоў «хатняй хіміі». Былі затрыманыя і ўладальнікі бара — Андрэй і Марыя Жукі. Іх прысудзілі да двух з паловай гадоў «хіміі».
Усім ім удалося пасля пакінуць краіну і перабрацца ў Польшчу — тут Жукі і Герасіменка, якая стала сузаснавальнікам, далі праекту другое жыццё.
Якім атрымаўся варшаўскі бар
Варшаўскі бар — двухпавярховы. Унізе ёсць невялікі пакой для прыватных мерапрыемстваў — яго можна арандаваць, каб пасядзець кампаніяй, ізаляваўшыся ад астатніх наведвальнікаў.
На верхнім паверсе размяшчаецца вялікая зала, у якой усталявана доўгая барная стойка і столікі з крэсламі і канапамі. Інтэрʼер установы змяніўся — па словах Андрэя і Марыі, зараз у ім больш элегантных і далікатных элементаў. Уладальнікі пастараліся змякчыць лофт з яго неапрацаванымі цаглянымі сценамі, адкрытымі бэлькамі і трубамі.
— Калі першы праект ствараўся, калі лофт быў на піку папулярнасці, то цяпер у нас іншыя матэрыялы, іншы посуд — хочам надаць нашаму бару крыху глянцу, скажам так. Гэта адлюстроўваецца як у напоях, так і ў дызайне. Напрыклад, раней мы выкарыстоўвалі дуб для барнай стойкі, а зараз у нас камень, — расказвае Андрэй Жук.
Кактэйльная карта захавала традыцыі мінскай установы, але зʼявіліся і новыя кактэйлі і шоты.
— З нашых бэстсэлераў у першую чаргу прапануем паспрабаваць «Пабла Эскабар», — кажа Андрэй. — Яшчэ мы робім свой ліманчэла (італьянскі цытрынавы лікёр. — Заўв. MOST), з якога — з ігрыстым віном — рыхтуецца кактэйль Last chance to dance. Тры настойкі прыехалі з намі [з Беларусі], а дзве — новыя. Эміграваў з Мінска шот «Шчаўе Пабла», але ёсць і навінкі — такія як «Маракуя». Кожныя тры месяцы кактэйльная карта будзе абнаўляцца. Нам ёсць чым дзівіць. Таму будзем радаваць гасцей экстрэмальнымі і экзатычнымі спалучэннямі.
Муж і жонка кажуць, што імкнуцца прытрымлівацца трэндаў барнай індустрыі. Адзін з іх — памер барнай стойкі. Яна цяпер стала значна ніжэйшай, і гэта мяняе не толькі інтэрʼер установы, але і атмасферу.
— Стандартная барная стойка — у раёне 1, 2 метра ў вышыню, а ў нас яна цяпер — 1 метр. Дзякуючы гэтаму госці змогуць мець зносіны з бармэнам і бачыць кожны яго рух. Калі пры стандартнай вышыні наведвальнікі звычайна не разумеюць, што адбываецца пры гатаванні кактэйлю, то зараз усё гатуецца прама ў іх на вачах. Такім чынам мяняецца і аўра ў бары.
Па вечарах у Buns&Bottles гэтак жа, як і ў Мінску, будзе гучаць жывая музыка. Мэрыем Герасіменка выступіла на адкрыцці ўстановы і плануе рэгулярна спяваць у бары. Жывое выкананне можна будзе пачуць у чацвер, пятніцу і суботу, але не выключана, што артысты будуць спяваць і ў іншыя дні. Плануюцца таксама калабарацыі беларускіх і польскіх выканаўцаў.
Як адкрывалі бар у Варшаве
Андрэю і Марыі ўдалося знайсці інвестараў, якія выдзелілі сродкі, неабходныя для адкрыцця бара, ад мужа і жонкі патрабаваўся толькі брэнд і кіраванне ўстановай. Каманда пераехала з Беларусі — гэта людзі, з якімі восем гадоў таму Андрэй і Марыя адкрывалі бар. Муж і жонка падкрэсліваюць, што ўпэўненасці ім надало тое, што ў Варшаве шмат беларускіх і ўкраінскіх устаноў.
— За апошнія гады беларусы і ўкраінцы адкрылі ў польскай сталіцы шмат чаго. З некаторымі стваральнікамі ўстаноў мы стэлефаноўваліся і сустракаліся. Яны нас кансультавалі, дзяліліся досведам. Таму нам было прасцей, бо мы ведалі многія памылкі, якія дапусцілі нашыя калегі. А яшчэ ў Варшаве вельмі шмат падрадчыкаў-беларусаў: плітачнікі, сантэхнікі, электрыкі. Таму [пры падрыхтоўцы да адкрыцця] моўны барʼер не быў перашкодай. Палякі нам толькі залілі сцяжку і ўсталявалі люстэркі, усё астатняе рабілі беларусы, — кажа Андрэй.
Муж і жонка адзначаюць, што ім спадабаліся і польскія законы. Бюракратычных працэдур аказалася ў разы менш, а кантроль з боку дзяржавы ў Польшчы не такі суровы, як на радзіме.
— Няма ніякай міліцыі, пажарнікаў, адміністрацыі, а яшчэ гісторыі з камерамі. Справа ў тым, што ў Мінску ёсць спецыяльны алгарытм відэаназірання: у цябе павінен быць жорсткі дыск, які захоўвае ўсе запісы 30 дзён. А тут мы проста кайфанулі ад польскага заканадаўства! Усё максімальна проста: санстанцыя, ліцэнзія, СКПО (сродак кантролю падатковых органаў. — Заўвага. MOST) — і пайшоў працаваць!
Каментары