Prychodzić čynoŭnica Ministerstva adukacyi ŭ ŽES: «U nas užie vtoroj dień niet otoplenija v kvartirie». A joj: «Pačnicie ź siabie!»

Prychodzić čynoŭnica Ministerstva adukacyi ŭ ŽES i havoryć:

— Znajetie, u nas užie vtoroj dień niet otoplenija v kvartirie.

— Koniečno, vot napišitie zajavlenije po obrazcu.

— I kak skoro k nam pridiet mastier?

— My budiem smotrieť po količiestvu podannych zajavlenij. Jeśli nabierietsia dostatočno…

— Da vy čto, s duba ruchnuli? U nas v domie v piati kvartirach niet tiepła! Eto žie nievypołnienije socialnych standartov!

— Piať — eto mało. Vot jeśli by chotia by sotnia…

— Da vy $&%@^#^@! V Minskie, naviernoje, užie v tysiačie kvartir takaja žie problema!

— No oni žie nie v odnom miestie nachodiatsia. Nam čto, radi odnoj-dvuch kvartir v každyj dom santiechnika otpravlať?

— Eto žie narušienije zakona, Konstitucii, %^$*#$@!!!

— Vot čto, damočka, ja vam posovietuju. Stoit načať s siebia. Nikto nie miešajet vam sohrieťsia samim, zatiem sohrieť svoich dietiej…

— #&$&*#*$&*#&$*&!

— V koncie koncov, nikto nie zaprieŝajet sozdavať svoi kotielnyje. Jesť niebolšije otopitielnyje kotły dla kvartir, buržujki…

Vyhladaje pa-idyjocku? Ale toje ž samaje zusim niadaŭna adkazaŭ žurnalistam niechta z čynoŭnikaŭ Ministerstva, adkazvajučy na pytańni pra biełaruskamoŭnuju adukacyju dzietak: «Stoit načinať s siebia, - posovietovali v ministierstvie biełorusskojazyčnym roditielam. — Nikto nie miešajet razhovarivať s riebienkom po-biełorusski, vośpityvať jeho po-biełorusski». «Otkryvať častnyje dietskije sadiki u nas nie zaprieŝieno», - otmietili v Minobrazovanija.

Čytajcie: Minadukacyi — biełaruskamoŭnym baćkam: Varta pačynać ź siabie

Ministerstva adukacyi krytykavali va ŭsie hady, ale čamuści ŭ apošni čas jany realna prosta prabivajuć dno. Možna było b chacia b adkazać «ciažkaja finansavaja situacyja, budziem šukać hrošy, razumiejem vaš kłopat…» Ale ž nie, tak pa-chamsku adkazać mohuć tolki tyja, chto niadaŭna razdavaŭ inšyja chamskija kamientary.

Pačać ź siabie? Spadarstva, da vas źviarnulisia nie amatary elfijskaha dyjalektu ci fanaty ružovych adnarohaŭ! My sami daŭno ŭžo razmaŭlajem pa-biełarusku, i dzietki našy taksama. Dla ich heta nie niejkaja dadatkovaja mova, vyvučanaja «pa prykołu», a rodnaja mova, na jakoj jany kazali svaje pieršyja słovy i farmulujuć svaje dumki. Ale čamu kali ruskamoŭnyja lohka mohuć addać dzicia ŭ dziaržaŭny sadok i płacić 50-70 rubloŭ, ja pavinien płacić za pryvatny 500, a to i ŭvohule stvarać jaho sam? Čamu dzieciam u škołach i sadkach davodzicca vysłuchoŭvać prydzirki łahapiedaŭ i nastaŭnikaŭ za ćviordyja «č» i «r»? Čamu my ŭ škole płacim za ŭsie padručniki, a atrymlivajem nie ŭsie, bo častku biełaruskamoŭnych nie nadrukavali? Čamu pa niekatorych pradmietach nie adšukać konturnych kart i rabočych sšytkaŭ pa-biełarusku? Čamu na arhanizavanych Ministerstvam alimpijadach i konkursach našych dziaciej časam źnievažajuć i źnižajuć im adznaki za movu (tolki nie kažycie, što hetaha niama — bačyŭ realnyja prykłady)? I čamu kali ŭ Minsku jašče ź ciažkaściu možna zabiaśpiečyć biełaruskamoŭnuju adukacyju svaim dzieciam, to ŭ rehijonach heta prosta niemahčyma ŭ pryncypie? Dyk moža, darahija čynoŭniki, heta vam treba pačać ź siabie i pačać pracavać zamiest prajadańnia našych padatkaŭ?

U narmalnych krainach paśla takich zajavaŭ pajšli b adstaŭki ažno da ministra. Ja nie patrabuju adstavak — pačnicie chacia b vykonvać zakon.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0