Raskazvajem pra nasyčanaje tvorčaje i asabistaje žyćcio śpievaka, jaki staŭ adnym ź simvałaŭ biełaruskaj muzyki.
Vychoŭvaŭsia žančynami
Źmiciera Vajciuškieviča vychoŭvali try žančyny: babula, mama i ciotka. «Jany na mianie kožnaja pa-svojmu paŭpłyvali», — pryznavaŭsia Źmicier.
Dziacinstva budučaha śpievaka ŭ Biarozaŭcy. Tady heta było miastečka, ciapier — horad, ale nie rajonny centr. Biarozaŭka znachodzicca ŭ Lidskim rajonie i pierš za ŭsio viadomaja škłozavodam «Nioman».
Źmicier źjechaŭ adtul u 15 hod — spačatku ŭ Lidu, u muzyčnaje vučylišča pa kłasu kłarnieta. «Internat, svoj śviet: banda «paryžan» i «raślakoŭ» (tak nazyvaŭsia rajon horada. — Zaŭv. NN) — Lida tady była padzielenaja na bandy rajonaŭ. Nam treba było z centra z kłarnietam prajści nie źbitymi da «raślakoŭ». Paru razoŭ ja atrymlivaŭ tam pa zubach. Za što? Prosta tak».
Ź Lidy Vajciuškievič źjechaŭ u Minsk, dzie vučyŭsia va Univiersitecie kultury na tym ža instrumiencie. Ale vabiła scena — i Vajciuškievič dałučyŭsia da hrupy «Pałac», pajšoŭ vučycca na śpievaka ŭ minskaje muzyčnaje vučylišča.
Prajekty dy asabistaje žyćcio
U dzievianostyja i nulavyja žyćcio Vajciuškieviča viravała. Jon śpiavaŭ u hurcie Kriwi, udzielničaŭ u takich prajektach jak «Narodny albom», «Ja naradziŭsia tut» i «Śviaty viečar».
Pieršaj žonkaj Źmiciera była śpiavačka Vieranika Kruhłova, salistka hurta Kriwi. Dvojčy zapar, u 1998-m i 1999-m, jana stanaviłasia «Rok-kniazioŭnaj» na prestyžnaj ajčynnaj premii «Rok-karanacyja». Ale ŭ pačatku «nulavych» ich siamja raspałasia, i pachavała pad saboj hurt.
Kali mierkavać pa intervju Kruhłovaj, druhaja žonka śpievaka, mastačka Alena Mielech, była suprać, kab jon vystupaŭ z byłoj žonkaj. «Nie viedaju ja, dzie Vajciuškievič! — razdražniona kazała na pačatku «nulavych» Kruhłova. — Kali jaho siamja nie dazvalaje jamu stajać sa mnoj na adnoj scenie — heta, urešcie, nie maje prablemy. Ja ž nie budu z sačkom biehać pa horadzie i vyłoŭlivać Vajciuškieviča na repietycyju».
«U siamiejnym žyćci nałamaŭ kuču droŭ, jakija mnie daviadziecca razhrabać», — pryznavaŭsia Vajciuškievič.
U vyniku Kruhłova źjechała ŭ Bierlin, dzie zredčas daje kancerty. A Vajciuškievič prachnuŭ solnuju karjeru, stvaryŭšy hurt WZ-Orkiestra. Jaho vystupleńni źbirali poŭnyja zały, ale ŭ niejki momant jon trapiŭ u niałasku da ŭładaŭ.
Zabarony dy «čornyja śpisy»
U 2004-m Alaksandr Łukašenka abjaviŭ pra refierendum, pieramoha na jakim dazvalała jamu bałatavacca na prezidenckuju pasadu biez abmiežavańniaŭ pa terminu. U Minsku prajšła akcyja pad nazvaj «Nie treciamu terminu». Na joj vystupili šerah biełaruskich hurtoŭ, u tym liku i Vajciuškievič.
«Z 2004 pa 2008 hod była łajt-viersija: tady jašče nichto tołkam nie moh vyznačyć, chto taki Vajciuškievič. I čynoŭniki taksama nie mahli zrazumieć, chto taki Dźmitryj, chto taki Źmicier, chto taki Todar i što takoje WZ-Orkiestra, — z uśmieškaj zhadvaŭ Vajciuškievič.
Ale ŭ listapadzie 2007 hoda apalnych muzykaŭ zaprasili ŭ Administracyju prezidenta na razmovu z Aleham Pralaskoŭskim, tahačasnym hałoŭnym ideałoham.
Usie zabarony źniali, ale ŭ 2011-m u siecivie źjaviŭsia pieralik biełaruskich i zamiežnych artystaŭ, publičnyja vystupy jakich nie varta dapuskać. Jaho isnavańnie ŭłady nie paćviardžali, ale pačalisia admieny kancertaŭ. Paciarpieŭ i Vajciuškievič, jaki siabravaŭ z Uładzimiram Niaklajevym, napisaŭ šmat piesień na jaho słovy. A toj jak raz za hod da hetaha vyłučaŭsia ŭ prezidenty.
Uładalnik ahrachutara
«Paśla 2010 hoda mianie ŭžo vyznačyli, i z taho času pa inercyi hadoŭ na piać-šeść ja vylecieŭ ź miascovaha kantekstu. Ja ŭ hety čas raźvivaŭ ahraturyzm i pisaŭ albomy, mižnarodnyja ŭ tym liku. Jeździŭ pa Amierycy, Kanadzie i Jeŭropach», — raskazvaŭ Vajciuškievič.
Śpievaka vyratavaŭ jaho chutar Vajciuški, raźmieščany ŭ Navahrudskim rajonie. Heta rodnyja miaściny — Biarozaŭka jakraz znachodzicca pa darozie z Navahrudka ŭ Lidu.
«Ja viarnuŭsia ŭ Vajciuški, — kazaŭ śpiavak u intervju. — Tudy, dzie pachavany maje baćki. Ja viarnuŭsia ŭ jakaści artysta, jaki pravodzić fiestyvali samadziejnaści, zaprašaje duchavyja arkiestry. U niejkim sensie ja chacieŭ by pakazać, jak možna žyć i nie emihryravać. Ja chacieŭ by (…) žyć tam, dzie vyras. Ja tudy viarnuŭsia, i mnie heta padabajecca. Naturalna, pryroda, Nioman. Raniej my nie mahli pryjazdžać tudy biez muzyki. A zaraz mnie padabajecca cišynia. U muzycy vielmi ciažka vyznačyć ideał i da jaho pryjści. A jašče adna z pryčyn — tam možna kryčać, kali zajmaješsia seksam. I kab tabie nichto nie kazaŭ: «Cišej, susiedzi». A tam ravi sabie! », — z humaram nazyvaje Vajciuškievič jašče adnu pieravahu chutara.
«Aniołki» dla dziaciej
Śpiavak ščaślivy ŭ trecim šlubie. Jaho žonka — Halina Kazimiroŭskaja, rehient amatarskaha choru Concordia. Spačatku ŭ asnoŭnym składzie choru śpiavali prahramisty kampanii IVA, jaho naviedvaŭ tahačasny pasoł Šviecyi ŭ Biełarusi Stefan Eryksan.
Halina i Źmicier vychoŭvajuć dačku Stefaniju i syna Jazepa, dla jakich, u tym liku, Vajciuškievič stvaryŭ albom śviatočnych dziciačych piesieniek-apaviadańniaŭ»Aniołki».
Vosieńniu minułaha hoda Halinu, a taksama niekatorych inšych charavikoŭ, zatrymlivali. Sam Źmicier u studzieni 2021-ha prezientavaŭ na YouTube klip «Nievierahodnaść», pryśviečanaha žančynam biełaruskaha pratesta.
Kamientary