«Dzieciam niama kudy viarnucca. Jany pra heta jašče nie viedajuć». Ukrainski śpiavak napisaŭ kranalny post pra źniščany ŭ vajnie dom, jaki byŭ dla jaho ŭsim
Valeryj Charčyšyn — lidar ukrainskaha rok-hurta «Druha Rika». Pra spaleny dom jon napisaŭ u Fejsbuku.
«Hety dom pad Hastomielem — častka majho žyćcia. U im vyraśli i žyli troje maich synoŭ. Ja budavaŭ jaho za ŭsie hrošy, što ja zarablaŭ.
Ja zmahaŭsia za jaho, kali ŭ mianie adbirali ziamlu, kali paroli budaŭniki-ašukancy — pierabudoŭvaŭ amal usio. Niadaŭna ja pabudavaŭ pobač domik dla baćkoŭ, jakija vykazali žadańnie pierajechać. Padčas zaciažnoha kavidnaha kryzisu. Na apošnija hrošy.
Baćki nie pierajechali. Nie paśpieli.
Dla maich dziaciej hety budynak — ich dom. Ich Ukraina.
Učora jon całkam zhareŭ. Orki patrapili ŭ jaho. U maich dziaciej zaraz niama «ich Ukrainy».
Im niama kudy viarnucca. Jany pra heta jašče nie viedajuć. Jak i nie viedaje moj starejšy syn, jaki ciapier na poŭnačy abaraniaje svoj dom…
Tam zastavalisia dźvie kotki, jakich ja jašče niekalki dzion tamu karmiŭ.
Ja nie ŭpeŭnieny, što jany žyvyja.
Čerci ŭ łapciach źniščajuć našy damy, našu majomaść, ale jany nie źniščać nas. Nie źniščać našu volu, našy viedy, našy ŭmieńni.
Ja pabuduju sotni takich damoŭ. My ŭsio adbudujem. Kožny dom. Pasadzim tysiačy dreŭ. Ale spačatku my źniščym kožnaha orka, jaki stupiŭ na našu ziamlu».
U dakumientach pa «spravie Epštejna» znajšli ślady bujnych hrašovych pieravodaŭ u Minsk. Znoŭ uspłyło imia Karyny Šulak44
Kamientary