«Śmierć Pryhožyna robić samoha Łukašenku ŭ niejkaj stupieni «novym Pryhožynym»
Voś što pra hibiel Jaŭhienija Pryhožyna ŭ avijakatastrofie i pra nastupstvy hetaha dla Biełarusi kažuć biełaruskija palityki i analityki.
Pavieł Łatuška apieratyŭna zapisaŭ karotki videazvarot, kali jašče nie było viadoma, ci zahinuŭ Jaŭhien Pryhožyn.
«Byŭ ci nie byŭ Pryhožyn na borcie samalota, jaki raźbiŭsia, heta dastatkova dakładny sihnał (…) Łukašenku pra toje, što ź im adbudziecca ŭ tym vypadku, kali jon zdradzić svajmu haspadaru. Darečy, mienavita Łukašenka davaŭ harantyi biaśpieki Pryhožynu», — adznačyŭ Łatuška.
Pres-słužba Śviatłany Cichanoŭskaj raspaŭsiudziła jaje zajavu:
«Pa Pryhožynie ŭ Biełarusi nie buduć sumavać. Jon byŭ zabojcam, i jaho treba pamiatać jak takoha. Čakajem likvidacyi hrupoŭki «Vahnier» u Biełarusi, što źnizić pahrozu našaj krainie i susiedziam. Śmierć Pryhožyna pakazała, čaho vartyja «harantyi biaśpieki», vydadzienyja Łukašenkam», — padsumavała Śviatłana Cichanoŭskaja.
Alaksandr Frydman u svaim telehram-kanale źviartaje ŭvahu, što śmierć Pryhožyna supała z adstaŭkaj Suravikina, a Alaksandr Łukašenka
«ŭ lubym vypadku zmoža skazać, što jaho harantyi Pryhožynu dziejničali tolki na terytoryi Biełarusi i nie raspaŭsiudžvalisia na inšyja častki Sajuznaj dziaržavy. Śmierć Jaŭhiena Pryhožyna robić samoha Alaksandra Łukašenku ŭ niejkaj stupieni «novym Pryhožynym». Z adnaho boku, jana daje jamu mahčymaść (kali budzie na toje zhoda Kramla) pastavić pad svoj kantrol čaści PVK «Vahnier» u Biełarusi. Ź inšaha boku, heta typovaja historyja čałavieka, jaki zanadta šmat daviedaŭsia. A takoje, jak my siońnia pabačyli, u Kramli nie darujuć».
U efiry «Biełsata» Frydman taksama dadaŭ, što hibiel dźviuch asnoŭnych fihur PVK «Vahnier» aznačaje kaniec hetaha farmiravańnia. Nie treba vyklučać, što niekatoryja jaho čaści adyduć pad kiraŭnictva inšych asob. Bo heta najmity: «Chto płacić hrošy, na taho jany i pracujuć».
Zabojstva Pryhožyna, na dumku Frydmana, łahičnaje. «Čałaviek, jaki pasprabavaŭ miaciež u aŭtarytarnaj dziaržavie, jaki hetym miaciažom vidavočna pasłabiŭ rasijskaje kiraŭnictva, a my viedajem, chto ciapier znachodzicca va ŭładzie, heta čekisty sa svojeasablivym mientalitetam i prahaj da pomsty, što jany ŭžo mnoha razoŭ pakazvali, to ŭsio vielmi łahična».
Frydman ličyć, što z hibiellu Pryhožyna dla Łukašenki adkryvajucca novyja mahčymaści.
«Vahnieraŭcy na terytoryi Biełarusi zastalisia biez kiraŭnika. Dla Łukašenki heta šaniec ich pierachapić i intehravać va Uzbrojenyja siły Biełarusi albo inšyja farmiravańni i nadalej ich vykarystoŭvać. Druhi momant dla Łukašenki niepryjemny. Kali jon budzie zychodzić z taho, što za hetaj sprobaj stajać nie ŭkrainskija śpiecsłužby, a rasijskija, to tady jość pra što zadumacca. Bo jon jakraz u pazicyi čałavieka, jaki šmat viedaje, što ŭ tyja dni sapraŭdy było. A znachodzicca ŭ stanie takoha śviedki, kali ty jašče maješ spravu z Pucinym, to heta vielmi niebiaśpiečna».
Franak Viačorka ŭ efiry «Biełsata» zaviŭ, što hibiel Pryhožyna moža ŭnieści smutu ŭ PVK «Vahnier», jana nie zmoža funkcyjanavać tak, jak raniej. Mahčyma, kampaniju pasprabujuć prybrać da ruk inšyja ludzi, jakija stajali pobač z Pryhožynym. Ëść imaviernaść taho, što «Vahnier» raspuścicca, — miarkuje daradca Śviatłany Cichanoŭskaj. — I tut cikava, jakija buduć dziejańni Pucina adnosna vahnieraŭcaŭ, jakija znachodziacca ŭ Biełarusi. I toje, što budzie ź imi rabić Łukašenka.
«Kali ŭ Łukašenki źjaviacca dadatkovyja hrošy albo Pucin padkinie, kab utrymać hetych hałavarezaŭ jak najmitaŭ dla abarony siabie, to, moža, častku ź ich jon pakinie. Kali jany zastanucca bieź finansavańnia, to jany sami pačnuć razbrydacca. U pryncypie, Łukašenku vahnieraŭcy prynosiać nie stolki karyść, kolki škodu, uzmacniajučy jaho imidž jak maryjanietki Pucina. Ale jany mahli nieści i patencyjnuju pahrozu Łukašenku, vykonvajučy rolu kantralora».
Čytajcie jašče:
«Usio narmalna, lacim na hastroli ŭ Minsk». Navina ab śmierci Pryhožyna ŭzarvała bajnet i nie tolki
Pryhožyn i Utkin zahinuli, ich samalot raźbiŭsia nad Vałdajem. Što viadoma na hety momant
Kamientary