«Dobra, što jość knihi i ŭsieahulnaja viera». Svajakam dachodziać viestki ad Ściapana Łatypava z turmy
Siabry palitviaźnia Ściapana Łatypava raskazvajuć u instahramie, što listy ad jaho atrymlivajuć baćka i rodnaja ciotka. Ad baćki i ciotki taksama dachodziać listy i Ściapanu. A taksama «zredku prabivajucca paštoŭki i viestački ad siabroŭ i susiedziaŭ ź vialikaj zatrymkaj», piša «Radyjo Svaboda».
Siabry pišuć, što ŭ Ściapana skončylisia kanvierty i papiera, bo pisaŭ, adkazvaŭ, ale, «vidać, listy źnikli ŭ viry padziej». Kažuć, što «nastroj narmalny nastolki, nakolki jon moža być tam».
Ściapan maluje, «kali jość na čym», šmat čytaje — pračytaŭ Oskara Uajłda, Džeka Łondana, O'Hienry.
«Skončylisia sušanyja maliny, pakunačak jakich pryvioz z Vaładarki, jak talisman — 55 jahadak! Kali pić raz na tydzień, to pavinna było chapić na hod! Nie chapiła. Kinuŭ u harbatu barbarys, ladziaš i, kali razžavać jahadku, to, pachrumkvajučy kostačkami, možna pierakanać siabie, što ŭ harbacie cełaja łyžka malinaŭ».
Siabry pieradajuć usim «vielizarnaje pryvitańnie ad Ściapana» i cytujuć radki ź jahonaha lista: «Dobra, što jość knihi i ŭsieahulnaja viera».
Ściapan Łatypaŭ asudžany łukašenkaŭskim sudom da 8,5 hadoŭ źniavoleńnia, hod tamu jaho pieraviali na dva hady na turemny režym.
Pamior dzied Koli Łukašenki — były viazień HUŁAHa, asudžany za dapamohu «banderaŭcam»2
Kamientary