Ivulin pra ździeki z Puškina, ciažki stan Łatypava i erzac-seks u kałonii 

Pra toje, jak lahčej siadzieć

Mnie było lahčej: sumleńnie było čystaje. Ja razumieŭ, što nie zrabiŭ ničoha drennaha: nikoha nie «zdaŭ», nikomu nie naškodziŭ svaimi videa. Ja ni pra što nie škaduju, i ŭ mianie nie było pytańniaŭ da siabie. I spaŭ ja vielmi dobra — a dziasiataj adboj, i ja ŭžo splu.

Ja razumieju, što mušu «vyvozić». Było bačna, što ja byŭ uzoram dla mnohich ludziej, i tamu ja nie moh prosta apuścić ruki.

Ale mnie paščaściła, što mnie nie treba być niejkim uzoram, ja taki, jaki jość, i heta, mnie zdajecca, fienomien taksama majho miedyjnaha pośpiechu. Ludzi adčuvajuć maju enierhiju i zaradžajucca joj. Zadača ŭ tym, kab prosta zastacca čałaviekam, jakim i byŭ. Samaja hałoŭnaja historyja ŭ źniavoleńni — nie zhubić hetuju badzioraść.

Pra toje, čamu važna zastavacca čałaviekam

My siadzieli z Anatolem Labiedźkam na Akreścina, zachodzić chłopiec, i bačna, što dla jaho heta žachlivaja situacyja — jon išoŭ z pracy, jaho schapili i zakinuli ŭ kamieru. I my adrazu spytalisia: jak tam na voli, što novaha? Jon kaža: čuŭ, Labiedźka chutka vyjdzie, jašče Ivulin tam siadzić. Ja ŭžo tady byŭ mocna zarosły. I jon uhladajecca u našy tvary i ŭ jaho vybuch adbyvajecca: vaŭ, ja vyjhraŭ džek-pot, ja ŭ adnoj kamiery ź Labiadźkam i Ivulinym, dzie fotaaparat, davajcie sfotkajemsia.

Hetamu chłopcu było ciažka paśla, bo spačatku ty na emacyjnym padjomie, a paśla razumieješ, što tabie pahražaje źniavoleńnie. Na jaho tady zaviali akurat kryminałku za niejkija kamientary. Čałaviek płača, ty jaho supakojvaješ, paśla sprabuješ vyvieści jaho na toje, što ŭsio budzie dobra. Ja žachlivy śpiavak, ale my razam ź im śpiavali «Pavietrany šar», i jaho heta viartała da prytomnaści.

Kali ja raźbiraŭ svoj instahram užo paśla vychadu, to pračytaŭ ad jaho list padziaki. I ŭvohule, vielmi šmat ludziej, ź jakimi my pierasiakalisia na Akreścina abo ŭ SIZA, pisali mnie padziaki za padtrymku — dla mianie heta važna. Ty razumieješ, što ty prosta zastaješsia čałaviekam, a ŭ siońniašni čas heta usprymajecca jak podźvih. Ja niazhodny, što heta ja taki kłasny, prosta taki čas.

«Adekvatnaść vymiariajecca kavałkam myła»

Ja prydumaŭ takuju prymaŭku: «Akreścina — heta miesca, dzie čałaviečaja adekvatnaść vymiarajecca kavałkam myła». Bo na Akreścina davali adzin kavałak myła na ŭsiu kamieru, na 18 čałaviek, i tolki ad kantralora zaležała, ci vydaduć jaho.

Adnaho razu niechta paprasiŭ myła padčas pravierki. Nam skazali: zaśpiavajcie treci kuplet himna i my damo. U hety dzień my zastalisia biez myła.

Kaho bačyŭ u źniavoleńni

U kałonii ja bačyŭ Ściapana Łatypava. Ja jaho navat nie paznaŭ — jon byŭ vielmi zmučany, z abvisłym ciełam, bledny, bo ŭ ŠIZA niama śviatła, u jaho byŭ ciažki pohlad. Paśla jamu źmianili režym na turemny.

Bačyŭ taksama Kastusiova — vielmi intelihientny i kłasny dziadźka.

A Aleś Puškin u źniavoleńni razmaŭlaje vyklučna pa-biełarusku. I heta razdražniała kanvairaŭ, jakija ź im razmaŭlali, i navat adzin kanvair ździekavaŭsia ź jaho: «ja nie panimaju, davajtie pa-russki». Pa im była raznaradka jaho «prybivać», i jamu vielmi ciažka.

Pavialičyć

Što ździviła ŭ kałonii

U kałonii štodnia fihačyła pieśnia «Bulba-dens». Ja jašče paśla vychadu pabačyŭ, što ŭ klipie zdymalisia hulcy BATE i padumaŭ: chłopcy, nu, vy što!? Taksama ŭklučali pieśniu sa słovami «Ach, Alaksandr, Alaksandr». Ale ŭsie hetyja pieśni raptoŭna skončylisia adrazu paśla vandroŭki Łukašenki ŭ Zimbabve.

A kastavaść u turmie ździvić luboha čałavieka. Spačatku mianie mocna «tryhieryŭ» nizki status. Naprykład, jany zaŭždy musiać sastupać darohu, i ty idzieš pa kalidory, a čałaviek hladzić na ciabie i ŭciskajecca ŭ ścianu.

Alaksandr Hleb «pa paniaćciach» roŭny Azaronku

Aryštanty da mianie stavilisia dobra. Pieršyja miesiacy da ciabie pryhladajucca, i ciabie aceńvajuć pa tvaim atačeńni. Z kim ty kamunikuješ, taki i ty sam.

Voś Alaksandr Hleb jon, moža, i niebłahi čałaviek, jaki maje navat niejkija pryncypy. Ale jon fotkajecca z Azaronkam, Turam dy inšymi ludźmi takoha kštałtu, značyć, pryznaje ich za roŭnych. Tamu i staŭleńnie da jaho takoje samaje, jak i da ich. Kali ty kamunikuješ z hetymi ludźmi, to i pryncypy ŭ vas adnolkavyja.

Tak, heta vielmi kateharyčna, ale heta dapamahaje. Ludzi doŭha pryhladajucca pierad tym, kab puścić ciabie ŭ koła svaich adnosin, bo ŭsie pieražyvajuć za svoj los. I mnie, kab «upisacca», spatrebiłasia niekalki miesiacaŭ.

«Turemščyki nie reśpiektujuć Łukašenku»

Ja nie dumaju, što pracaŭniki papraŭčych ustanoŭ sapraŭdy lubiać Łukašenku.

Pa-pieršaje, jany bajacca, što ich žyćcio źmienicca da horšaha. Pa-druhoje, jany nie chočuć ničoha mianiać u svaim žyćci. Bo, pa sutnaści, jany taksama prasiedžvajuć svajo žyćcio ŭ turmie, tolki pa inšy bok krataŭ. I Łukašenku jany nie reśpiektujuć, prosta bajacca źmienaŭ.

Pierad vychadam adzin turemščyk spytaŭsia: a ty budzieš pra mianie niešta raskazvać? Ja skazaŭ, što nie. Ja b moh raskazać, chto ź ich jaki čałaviek, ale ja nie chaču. Bo jany ŭsio žyćcio prasiadziać u Ivacevičach (PK-22, u jakoj siadzieŭ Ivulin, znachodzica niedaloka ad hetaha horada. — NN), i ničoha nie pabačać.

ŠIZA i «sustreča»

Heta abaviazkovy atrybut žyćcia viaźnia. Kažuć navat, «nie byŭ u ŠIZA, to ty nie siadzieŭ, pra što raskazać dzieciam». I tady navat jość pytańni da taho, jak ty «pražyvaješ aryštancki šlach» i ci ty nie stukač. 

Kali ty «jedzieš» u ŠIZA, tabie paśla musiać arhanizavać «sustreču», kali ty narmalny čałaviek. Čaściej za ŭsio jaje arhanizoŭvajuć ludzi, ź jakimi ty pobač. I najpierš heta znak uvahi i taho, što ty važny dla inšych čałaviek.

Dla mianie heta było niešta niejmaviernaje. Čałaviek, ź jakim my žyli razam, kaža, «voś tabie čystaja vada, idzi pamyjsia». Ja pamyŭsia, mnie padaravali novy čysty kaścium, srodki hihijeny, rušnik. U maim vypadku ja byŭ u šoku — miasnyja narezki, sadavina, syry, jajki ź niejkimi sousami, sałaty, makarona, i paśla jašče dva torty, jakija my jeli paśla dva dni. Bo ty siadziš na ŠIZA i tam tolki turemnaja ježa.

I ty dumaješ: vaŭ. Bo heta ludzi źbirali, addavali svajo. I heta pakazčyk taho, što da ciabie narmalna staviacca.

Pra inšych viaźniaŭ

U mianie asabista zaniało čatyry miesiacy toje, kab pryzvyčaicca. Ale ŭ mianie aršanski hart (Alaksandr pachodzić z Oršy. — NN), i ja mahu razmaŭlać ź ludźmi na ich movie, razumieju taksama hetyja dvaravyja rečy, na jakich časta pabudavanyja adnosiny.

Ty razumieješ, pra što možna razmaŭlać, a pra što nie varta. Adzin daśviedčany źniavoleny skazaŭ: my nie razmaŭlajem tut pra palityku, pra asabistaje žyćcio i pra relihiju.

Prapahanda pracuje. Štotydzień my prymusova hladzieli pieradaču pa NTB, pieradaču ź Iradaj Ziejnałavaj. I šmat chto sapraŭdy vieryć, što «Pucin małajcom». Niama sensu spračacca abo pierakonvać.

«Palityčnyja»

Palitviaźni pavodziać siabie pa-roznamu. Šmat chto zakryvajecca. A niekatoryja paliviaźni dahetul žyvuć 2020 hodam i vierać, što «voś-voś my pieramožam».

Ujavicie sabie, stajać dva «bčbšniki» i spračajucca, praz kolki miesiacaŭ da ich prymieniać amnistyju: praz dva miesiacy abo praz šeść. 

Šmat chto z «zekaŭ» nie razumieje, jak ludzi mahli spadziavacca na mirny pratest i kažuć, što patrebny byŭ siłavy varyjant. A mnohija z palityčnych nie mohuć heta sfarmulavać.

Praz ekstremiscki prafulik stała bolej kantrolu. Zvyčajnym viaźniam nie chočacca lišni raz padstaŭlacca.

«Radyjozek»

Zvyčajnyja viaźni lubiać žartavać z «bčbšnikaŭ», nazyvajecca «radyjozek». Jany puskajuć plotku, što, da prykładu, «Cichanoŭskaja abjaviła, što ŭvojduć vojski i nas usich vyzvalać». I ŭžo ŭviečary heta viedajuć usie i ŭsie heta abmiarkoŭvajuć. A zvyčajnyja «zeki» prosta ściabucca.

Nie chapaje razumieńnia situacyi ŭ śviecie. Zvyčajnyja ludzi z «voli» nie pryzvyčajenyja da žyćcia ŭ takich umovach. I jany čaplajucca za lubuju nadzieju.

Kali my vierniemsia ŭ Biełaruś

U 2020-m nas było šmat, i nas sapraŭdy vielmi šmat. Ale kali b my viedali šlach da pieramohi, to jana b užo nastupiła. U turmie pryjšło razumieńnie taho, što heta skončycca nie chutka. Tamu ŭ Biełaruś my, napeŭna, vierniemsia nie chutka.

«Seks» u źniavoleńni

Dva hady biez seksu było ciažka. Ludzi tam zajmajucca masturbacyjaj, u asnoŭnym — u tualetach. Ale va ŭsich miescach roznyja ŭmovy.

Na Vaładarcy była štorka i zusim nie bačna, chto čym zajmajecca. U Babrujsku ŭmovy ŭžo horšyja: tam niama štorki. Na zonie ž zusim adkrytyja kabinki i ludzi masturbujuć u tak zvanych «krajnich kabinkach». Usie viedajuć, dla čaho imi karystajucca i nie zajmajuć ich biez «patreby».

U 2022-m ja staŭ seks-simvałam Biełarusi i padumaŭ: «jakaja kraina, taki i seks». Značyć, u 2022-m hodzie siadzieć u turmie — heta vielmi seksualna. Ciapier ja razdrukuju hety tekst «Našaj Nivy» i budu chadzić usim pakazvać.

Saša Ivulin staŭ samym seksualnym mužčynam Biełarusi — 2022

Futboł u kałonii

Naša kamanda stała čempijonam PK-22 pa futbole — moj hałoŭny trafiej za čas źniavoleńnia. Tam piasčanaje pole, my hulali kamandami pa piać čałaviek plus bramnik. Heta taki miks plažnaha futboła i zvyčajnaha.

Sami hulni vielmi brutalnyja. Heta złamanyja nohi, siłavy futboł, takaja atletyčnaja maniera.

Było vielmi kłasna: jość statystyka, na matčy chodziać zaŭziatary i da hulniaŭ jość vialikaja cikavaść. Ja byŭ na druhim miescy siarod usich viaźniaŭ u ahulnym zaliku.

Pavialičyć

Zamach na Kubrakova

Časta kali pryjazdžali pravierki, to treba było pakazać, što ŭsie placoŭki zadziejničanyja. My z chłopcami damovilisia z hetaj nahody pabiehać u svajo zadavalnieńnie.

Adnojčy pryjazdžaŭ Kubrakoŭ. I miač upaŭ zusim blizka ad jaho. My pačali žartavać: «zamach na słužbovuju asobu, usio, zaraz pajedzieš etapam». Ale ŭsio abyšłosia.

Pryznańnie

Kali mianie etapavali, to była supierhistoryja. Na mianie hladzić kanvair i kaža: ty što, toj samy błohier? Spytaŭsia, kolki dali i kaža: davaj tam, trymajsia.

I jašče adna historyja. Kali z Akreścina vieźli na Vaładarku, to ja siadžu ŭ «stakanie» i adkryvajucca dźviery. Čałaviek kaža: voś, chaču ŭ vočy tabie pahladzieć, raniej ja ciabie hladzieŭ, a zaraz palez u palityku, voś, pasiadzi, padumaj.

Pra vajnu va Ukrainie

Ja pakul nie hladžu filmy pra vajnu va Ukrainie. Ja nie hatovy. Ale na adnoj ź niadaŭnich tusovak moj siabra ŭklučyŭ pieśniu «Stefanija», ź jakoj Ukraina była na Jeŭrabačańni.

Heta było niemahčyma, ja prosta zhubiŭsia na niejki čas i tusoŭka na hetym dla mianie skončyłasia.

Jak žyvie paśla vychadu

Byvaje ciažka. Ty vyjšaŭ, byccam by ŭsio ŭ paradku, ale bačyš: bac, Bialackamu dziesiać, tutbajeŭcam pa dvanaccać. I razumieješ, što dla ciabie heta skončyłasia, a ich heta tolki čakaje.

Dośvied u SIZA i Akreścina mocna adroźnivajecca ad kałonii, i mnohim palitviaźniam heta dajecca vielmi ciažka. Tam treba prajaŭlać siabie, adaptavacca, i absalutna narmalna, što ludzi da hetaha nie hatovyja.

Ja budu praciahvać rabić jutub-kanał. Chutka budziem rabić pryhažość.

Dla čaho varta praciahvać

U turmie ja zrazumieŭ, što my robim žurnalistyku i takoha kštałtu rečy ŭ asnoŭnym dla siabie. To-bok, my chočam stvarać taki pradukt, jaki spadabajecca nam samim, kab nam žyłosia kamfortniej, kab našy dzieci atrymali lepšuju adukacyju. I potym užo dla ŭsich astatnich, ale najpierš dla tych, chto padzialaje našy kaštoŭnaści.

«My robim dla biełarusaŭ» — hučyć pafasna. Ale chapaje ludziej u Biełarusi, jakim usio roŭna, chto pryjdzie na intervju da Miełkaziorava abo pra kaho zdymie vidos Saša Ivulin, bo kvitok na stadyjon kaštuje 10 rubloŭ i hrošaj z zarpłaty na jaho paprostu nie chapaje.

Voś, naprykład, raście zapyt na biełaruskuju movu i kulturu, asabliva siarod biełarusaŭ, jakija vyjechali. I naša zadača ŭ tym, kab rabić jašče bolej i jakaśniej, kab bolš ludziej byli takimi, jak my.

I navat kali my vierniemsia ŭ Biełaruś užo starymi, to budziem startavać nie ź minusavych pazicyjaŭ. Admaŭlacca ad hetaj pracy praź niedachop prahladaŭ i łajkaŭ było b niasłušna.

A kali ty razumieješ, što ty matyvavaŭ navat piać čałaviek zajmacca sportam, a nie rabić zakładki, to heta kłasna. I ŭvohule, ja vieru ŭ biełaruskich ludziej.

• 151
• 0
• 10
• 8
• 20
• 33
• 40
• 0