«Dobry lesarub, ale sa źviazanymi rukami». Dypłamaty padsumoŭvajuć vyniki pracy zvolnienaha ministra Alejnika
Siarhiej Alejnik pryjšoŭ u Ministerstva zamiežnych spraŭ u składany čas: zamiežnaja palityka abumoŭlenaja represijami ŭnutry krainy i suŭdziełam u impieryjalistyčnaj vajnie va Ukrainie, kalektyŭ zdranćvieły ad čystak i samahubstva papiaredniaha ministra.
«Dobry lesarub, ale sa źviazanymi rukami», — charaktaryzuje vyniki paŭtarahadavoj dziejnaści Siarhieja Alejnika jahony adstaŭny kaleha z budynka na vulicy Lenina.
Za pieryjad karjery Alejnika pachaładańni i adlihi zdaralisia niekalki razoŭ, dla jaho toje było nie ŭ navinku. U Alejnika było tearetyčnaje razumieńnie, jak vybudoŭvać rabotu viedamstva ŭ takija časy.
Ale paŭtaryć tryumfy papiarednikaŭ Siarhieja Martynava i Uładzimira Makieja, machnuŭšy ŭ jeŭrapiejskaje turne, kab «narmalizavać adnosiny» (što aznačaje abialić Łukašenku), u Alejnika nie vyjšła.
Nie vyjšła pa abjektyŭnych pryčynach, a nie tamu, što ministr byŭ niekampietentny.
«Prosta Jeŭropa pierastała vieryć. Łukašenka narabiŭ niedaravalnych učynkaŭ i jamu vystavili kankretnyja ŭmovy, na jakija jon nie pahadžajecca.
Składana vyklikać davier u zachodnich kaleh, kali ŭsie razumiejuć, što damaŭlacca ab vyzvaleńni palitźniavolenych, spynieńni represij i padtrymki rasijskaj vajennaj mašyny treba nie ź ministram zamiežnych spraŭ», — kaža čałaviek, jaki dapracoŭvaŭ u MZS u čas prychodu Alejnika.
Našy surazmoŭcy aceńvajuć jak pośpiech Alejnika toje, što jon zachavaŭ adnosiny ź Vienhryjaj, i źviartajuć uvahu na davierlivyja adnosiny pamiž byłym ministram i jahonym vienhierskim kaleham Pieteram Sijarta.
Taksama padkreślivajuć toje, što Alejnik razumieŭ, jak funkcyjanuje Vatykan, jaki histaryčna nie maje nieprymańnia dyktatur.
Ale razam z hetym źviartajuć uvahu i na toje, što za čas słužby Alejnika adnosiny z najbližejšymi susiedziami skacilisia amal da stanu nieabvieščanaj vajny.
«Za čas ścisłaj kadencyi Alejnika Zachad uvohule pačaŭ vychodzić sa śfiery adkaznaści zamiežnapalityčnaha viedamstva, i častku publičnaj kamunikacyi ŭziali na siabie siłaviki, jakija vybudoŭvajuć jaje ŭ zrazumiełym dla siabie klučy. I adkazvajuć im taksama nie dypłamaty», — źviartaje ŭvahu dypłamat.
Viadoma, zabojstva polskaha pahraničnika i zaloty bajavych viertalotaŭ nie adbyvalisia pa zahadzie Alejnika.
«Jon cudoŭna razumieje važnaść zachodniaha viektara zamiežnaj palityki. Ale treba razumieć i jaho mahčymaści: svaju abałdziennuju ideju jon nie moža ažyćciavić samastojna, jon moža jaje tolki padać «navierch», dzie jana nie znojdzie padtrymki.
Znoŭ ža, i ŭ hetym sensie Alejniku było ciažka, bo jon nie byŭ takoj fihuraj, jak Makiej. Makiej moh naŭprost kamunikavać z Łukašenkam, nie raicca z Administracyjaj i svaim farmalnym kurataram — Maksimam Ryžankovym. I zachodniki razumieli, što Makiej daniasie tudy, kudy treba. A ŭ Alejnika hetaha nie było, u jaho była doŭhaja daroha praz Ryžankova.
I ministr zrabiŭ MZS filijałam Administracyi Łukašenki, uzhadniajučy z Ryžankovym navat drobnyja kroki.
Moža być, tak jon pierastrachoŭvaŭsia ŭ ciomnyja časy, dzialiŭ adkaznaść.
U vyniku faktyčnym ministram byŭ Ryžankoŭ, a Alejnik tolki lotaŭ u kamandziroŭki.
Isnujučy sa źviazanymi rukami na zachodnim viektary, alejnikaŭski MZS rabiŭ usio mahčymaje dla pašyreńnia kantaktaŭ z tymi dziaržavami, jakija nie vystaŭlali Biełarusi ŭmovaŭ dla dyjałohu.
«Tut Alejnik pajšoŭ prataptanaj ruskimi darohaj. Łaŭroŭskija dzialilisia z našymi napracoŭkami, padkazvali kantakty, znajomili, dapamahali.
Ale što ličyć vynikam? Kali ličyć, što praktyčna poŭnaja strata niezaležnaści — heta narmalny stan biełaruskaj dziaržavy, to kropkavaje raźvićcio adnosin ź Zimbabve, vizit u Manholiju, pieršy vizit MZS u Paŭnočnuju Kareju, kamandziroŭka ŭ Saudaŭskuju Araviju, dyjałoh ź Indyjaj, udzieł u niadaŭnim mierapryjemstvie BRIKS u Kazani, atrymańnie hramat ad pasłoŭ dalokich Japonii i Paŭdniovaj Karei — heta ŭnušalnyja pośpiechi biełaruskaj dypłamatyi.
Kali aceńvać niejkija ekanamičnyja vyniki, to tut taksama nie ad kamunikatyŭnych zdolnaściaŭ biełaruskaha MZS usio zaležyć», — dadaŭ inšy dypłamat.
Taksama ŭsie našy surazmoŭcy źviartajuć uvahu na toje, što pry Alejniku pa MZS prajšlisia niebyvałyja čystki KDB — toje, ad čaho supracoŭnikaŭ biaroh Makiej, bieručy vyrašeńnie kadravych pytańniaŭ na siabie.
«Alejniku nie chapała vahi abaraniać svaje kadry. Navat pa klučavych pazicyjach jon nie moh zachavać ludziej. MZS zaznaŭ vialikija čystki, jak tolki KDB atrymaŭ mahčymaść svabodna kašmaryć dypłamataŭ.
Padaŭsia padazronym na palihrafie, niešta skazaŭ nie tak — na vychad. A jak nie «skazać čahości za miažoj», kali chočaš ustanavić davierlivyja adnosiny ź jeŭrapiejcami? Heta niavažna.
Kali adnosin ź Jeŭropaj i ZŠA niama, a ludzi, jakija tam pracavali, jość, to heta prastora dla tvorčaści apieratyŭnikaŭ», — kaža naš surazmoŭca.
Paćvierdžańniem hetaj dumki źjaŭlajecca niadaŭni sychod z žyćcia šmathadovaha pasła Biełarusi ŭ Hiermanii Dzianisa Sidarenki, jaki, jak kažuć infarmavanyja krynicy, nie vytrymaŭ dopytaŭ KDB i vykinuŭsia z akna.
Čytajcie taksama: Pasoł Sidarenka pakončyŭ z saboj, nie vytrymaŭ dopytaŭ KDB
Jon nie antybiełaruski pa svajoj sutnaści, bo farmiravaŭsia ŭ asiarodździ biełarusaŭ, chacia i lubiać jany jaje praz pasiarednika ŭ vyhladzie Łukašenki, nie bačačy mahčymaści ŭpłyvać na chod padziej inačaj.
Reziumujučy: Siarhiej Alejnik, hety čałaviek biez charyzmy, byŭ nie hierojem i nie złodziejem, imknuŭsia rabić toje, što ad jaho patrabujecca, ale nie mieŭ dla hetaha instrumientaŭ.
Za svaju karotkuju kadencyju Siarhiej Alejnik ničym nie zapomniŭsia hramadstvu.
USU rajać žycharam Biełharadskaj vobłaści vyviešvać žoŭta-błakitnyja ściahi ci pisać BNR, kab paźbiehnuć atak dronaŭ2
Kamientary