Biełaruska źbirała mužu ssabojki, jakimi zachaplaŭsia ŭvieś tyktok — a jon kinuŭ jaje ŭ hadavinu viasiella
Zusim niadaŭna biełaruski tyktok (i nie tolki biełaruski) zachaplaŭsia žycharkaj Smarhoni, jakaja rabiła mužu vielizarnyja ssabojki. Praz hod dziaŭčyna raspaviała, što jon jaje kinuŭ. Ale, miarkujučy pa ŭsim, žyćcio dziaŭčyny na hetym nie spyniłasia — jaje stali klikać u roznyja tok-šou, piša «Lusterka».
«Chočacie raskažu, što moj muž padaryŭ mnie na hadavinu viasiella? Takoha padarunka nikomu jašče nie daryli. Jon kinuŭ mianie. Tak, vy mieli racyju, mužčynu katletami nie ŭtrymać. Rubryka «najlepšaja žonka na śviecie» — pakul», — raspaviała dziaŭčyna.
Kamientatary jaje padtrymali.
- «Jon nie kinuŭ! Jon vyzvaliŭ miesca dla realna kachajučaha vas mužčyny!»
- «Nu i pajšoŭ jon tady… Byvaj, rubryka «najlepšaja žonka», dobry dzień, novaja rubryka «žyćcio paśla…»».
- «Adkryjcie novuju rubryku «najlepšaja žančyna na śviecie» … nie chvalujciesia, značyć, jon vas nie varty»»
U nastupnych rolikach dziaŭčyna raspaviała, što jaje stali zaprašać u roznyja tok-šou, u tym liku ŭ rasijskaje «Davaj paženimsia».
Aksana stała papularnaj hod tamu, kali pačała publikavać videa ssabojek, jakija jana rabiła svajmu mužu.
U rubrycy «što moj muž budzie jeści zaŭtra na pracy» žančyna apublikavała ŭ kancy listapada minułaha hoda nastupnaje mieniu: na abied svajmu mužu jana sabrała kašu rysavuju z masłam i čatyry «śvinyja katletki», «našu lubimuju kisłuju kapustu», try «buterbrodziki z kaŭbasoj i syram», kantejnier z narezanym ruletam z hrudzinki z morkvaj i miasam unutry, a «na sałodkaje» — vafli i jabłyk.
Praz dva dni «najlepšaja žonka na śviecie» pryhatavała mužu jašče adzin «abied čempijona»: kantejnier bulbianoha piure z masłam i małakom, takuju ž pa pamierach jomistaść z tušanaj śvininaj z harodninaj u śmiatannym sousie, viadoma ž, «lubimuju kisłuju kapustu», nie mienš lubimyja «buterbrodziki» z masłam, syram i kaŭbasoj, jabłyk, nu, a na sałodkaje — upakoŭka vafiel i pakiet cukierak na «pažavać».
«Admyvaŭ haŭno z unitazaŭ, my tam jak samyja končanyja». Błohier Vadzim Vadimati Jermašuk — pra toje, jak žyŭ u kałonii ŭ «nizkim statusie»36
Kamientary
Niedielu nazad tam odna biełaruska tak rasskazyvała pro svojeho mołočnoho muža, kotoryj otvaliłsia, čto prihłašionnyje hosti i vieś zał prosto umirali so śmiechu.