U Minsku adkryłasia hrupavaja vystava piktaryjalnaj fatahrafii.
U Minsku adkryłasia hrupavaja vystava piktaryjalnaj fatahrafii.
U Muziei sučasnaha vyjaŭlenčaha mastactva (Niezaležnaści, 47) adkryłasia hrupavaja vystava fotamastakoŭ «Praciah». Hetyja mastaki — nie z tych, što zdymajuć na ličbavuju kamieru i adrazu vystaŭlajuć svaje tvory ŭ siecivie. Tut my majem spravu z tymi, što robiać zdymak i pačynajuć jaho ŭsialak apracoŭvać: roznymi rastvorami srebra, miedzi, zołata, rasfarboŭvajučy i padmaloŭvajučy vyjavu, vypiačvajučy adnyja elemienty i zatušoŭvajučy inšyja.
Dakumientalnaja asnova? Nie maje vyrašalnaha značeńnia, bo ź pieršych krokaŭ piktaryjalnaja, ci
Ramantyčnaja atmaśfiera rańnich piktaryjalnych fatahrafijaŭ była blizkaja kłasiku biełaruskaj, litoŭskaj i polskaj fatahrafii Janu Bułhaku i Lvu Daškieviču, pieršamu viadomamu nam vykładčyku fatahrafii ŭ Biełarusi.
«Mnie zdajecca, što hrań pošukaŭ sučasnych prychilnikaŭ piktaryjalnaj fatahrafii ŭ Biełarusi siahaje daloka za miežy mahčymaha, ale ŭsie jany — praciah tych tradycyjaŭ spahady, ščyraha apoviedu i čullivaści da navakolnaha śvietu», — kaža kuratar vystavy Albiert Ciechanovič.
Na vystavie «Praciah» demanstrujuć svaje pracy fotamastaki Marharyta Trenina, Albiert Ciechanovič, Natalla Jaŭmienienka, Alaksandr Ptach i Andrej Vaźniasienski.
Na pytańnie: «Našto vam zajmacca takim mastactvam, jakoje i nie fatahrafija, i nie žyvapis» samaja maładaja ŭdzielnica vystavy Maryja Bane adkazvaje: «Mianie vabić unikalnaść, bo takoj fatahrafii, jakuju ja cstvaryła, nie budzie bolš ni ŭ koha. Apracavaŭ jaje i atrymaŭ časam niečakany vynik, jaki mocna začaroŭvaje».
Vystava «Praciah» praciahniecca da 1 žniŭnia.
Taćciana Zareckaja bolš nie estonskaja startapierka. Ciapier jana sprabuje stać pasiarednicaj inviestaraŭ u Saudaŭskaj Aravii25
Kamientary