Kupała i Bahdanovič rekłamujuć bializnu + fota

Krama na vulicy Maskoŭskaj. Dva maniekieny, apranutyja ŭ kakietlivyja spodnija kamplekty, stajać na fonie płakata ź Jankam Kupałam i jaho vieršam pra kachańnie:

Hetkim ščyrym kachańniem jaje atuliŭ,
Z hetkaj łaskaj hladzieŭ ŭ jaje sumnyja vočy, —
Jak i sonca nie tulić raskviečanych niŭ,
Jak i zory ludziam nie ŭhladajucca ŭnočy!
Stolki piesień nad pieśniami joj ja napieŭ,
Stolki dumak złažyŭ ab joj važnych, tajomnych, —
Jak i bor hetak ź vietram šumieć nie šumieŭ,
Jak i viek hetkich dum nie złažyŭ dla patomnych!
Utvaryŭ ź jaje ščaście z-pad ščaściaŭ svajo —
Čaradziejnuju kniažnu z apovieści dziŭnaj,
I pad nohi joj kinuŭ žyćcio svajo ŭsio…
A jana?.. A jana była tolki… dziaŭčyna!..

U vitrynie pobač — Maksim Bahdanovič, radki z «Zorki Vieniery» i simpatyčnaja pižama ŭ kvietački. Zachodžu, namahajusia daviedacca ŭ kupcoŭ, jak im takaja rekłama:

— Nu, bializnu ja tut zaŭždy kuplała i kuplać budu, a voś pra paetaŭ hetych viedaju tolki toje, što ŭ škole kazali. Ja ŭvohule sama z Rasii, u Biełaruś tolki ŭ 15 hadoŭ z baćkami pierajechała, — raskazvaje žančyna hadoŭ saraka, jakaja pradstaviłasia Natallaj.

Pobač pierabirali počapki dźvie dziaŭčyny — studentki. Što pryjemna, Karyna i Maša padtrymali razmovu pa-biełarusku:

— Z adnaho boku, ideja zrabić takuju rekłamu — heta vielmi nieardynarna. Zvyčajna da taho, što pryznana kłasikaj, staviacca jak da čahości niedatykalnaha i biezdakornaha. Ale časam takoje staŭleńnie moža zrabić vierš ci piśmieńnika «zakaścianiełym» i zusim nie cikavym dla maładoha pakaleńnia. Dumaju, Bahdanovič i Kupała ŭsio roŭna nie pakryŭdziacca. Ale kali ź pieršym aŭtaram usio zrazumieła (nazva «Zorka Vieniera» vyklikaje asacyjacyju z nazvaj marki bializny), nakont druhoha jašče treba padumać. Dy i ideja, mabyć, padabajecca nie ŭsim. Usio ž niazvykła bačyć partrety kłasikaŭ pobač sa stanikami i načnymi kašulami.

Kab atrymać adkaz na pytańnie, čamu Kupała i Bahdanovič ciapier rekłamujuć žanočuju bializnu, karespandent źviarnuŭsia ŭ kampaniju «Miłavica». Jak patłumačyli tam, «idejnaja sutnaść kancepcyi takoha afarmleńnia vitryn u tym, što vosień — heta čas natchnieńnia. Žančyna i jaje pryhažość zaŭždy byli muzaj dla paetaŭ. Natchnionyja aŭtary-kłasiki pryśviačajuć svaje radki žančynie ŭ vitrynach kramaŭ žanočaj bializny».

Prydumali kancepcyju afarmleńnia ŭ adnym z najbujniejšych biełaruskich rekłamnych ahienctvaŭ. A pakolki kramy vytvorca bializny maje nie tolki ŭ Biełarusi, to, naprykład, va Ukrainie ŭ afarmleńni vitryn vykarystoŭvajucca cytaty z tvoraŭ ukrainskich kłasikaŭ.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0