Уладзімір Някляеў. Перад апошняй сусветнай вайною. Верш
Уладзімір Някляеў апублікаваў у сябе ў Фэйсбуку ўрывак з паэмы, якая пакуль не мае назвы.
Сонца над Токіа. А над Нью-Ёркам агні.
Каваю пахне Парыж. А Стамбул пахлавою.
Ціха плывуць над зямлёю
Апошнія мірныя дні
Перад апошняй сусветнай вайною.
Марш Мендэльсона ў палацы Манака гучыць,
Правіцца баль, на вяселлі гуляе паўсвета,
Соладка п’ецца віно,
але ўсё-ткі на вуснах гарчыць
Перад апошняй вайною апошняе лета.
У Ватыкане моліцца Папа за мір,
У Аль-Хараме малітвы над храмам, як ветразі,
Ніл працякае, як вечна ён цёк, праз Каір —
Ды ўжо паціху вада чырванее пры беразе.
Ціша над Крэвам, дзе лес поўны спелых суніц,
Але ўзгулі бамбавозы над замкам над Крэўскім —
І асыпаюцца ягады, падаюць кнігі с паліц:
Дантэ з Шэкспірам і Ніцшэ з Ф.М. Дастаеўскім.
Колькі прарокаў! І ўсе — пра канец. Пра сыход.
Піфія ў Дэльфах. Ісая і Аўдзій. І Ванга.
Вось і танцуе Дэтройт свой апошні факстрот,
І Аргенціна танцуе апошняе танга.
Бліскае срэбрам на рынку Пусана луска,
Заўтра ўжо сейнеры выйсці не змогуць на ловы,
Новы «Лятучы галандец» — крэйсер «Масква»
Сёння ўваходзіць ва Усходняе мора…
Сталёва
Бліскаюць лодкі падводныя там, дзе кіты
Шляхам адвечным плывуць, дзе гарэзяць дэльфіны…
Піфія з Дэльфаў! Прарочыла гэта не ты!
І не Ісая прарочыў
Кроў Украіны!
Можна прарочыць такое, калі звар’яцець,
І калі ўбачыць, ступіўшы за ўсе небасхілы,
Як перад смерцю ўкраінскай красуецца руская смерць
Каля магілы.
На піраміды Егіпта цярушыцца вечнасці пыл.
«Жні, што пасееў», — напісана ў фіўскіх грабніцах.
І падымаюцца пылам і прахам з магіл
Дзеці і ўнукі, якім ужо не нарадзіцца.
А ў рэстаранах, у барах і пабах, ва ўсіх кабарэ,
Дзе куртызанка Еўропа спявае і грае,
Break. Перапынак. Бо жах куртызанку бярэ:
Божая Маці ў яе на руках памірае.
Асуджаны за «Гаюн» да хіміі брат Ігара Лосіка ўцёк з Беларусі1
Каментары
Ужо адыйшлi и нiколi не вернуцца з поля.
А для прарокау, сення жывучых сярод
Нашага часу i мкнуцца да новых шырот
Можна узупэунiць цiкавы палет
Свежых натхненняу пра новыя свежыя хвалi.
И напэуна, што тыя надхненнi пра свет
Ужо не павiнныя быць пра сыход и пра войны.
Я не прарок?!...
Але хтосьцi калисьцi сказау:
" Жни што пасеяу!"
Дык сей , што ты хочаш пажаць.
Пэуна пажаць ты не хочаш " апошняе лета..."
Сей пра спякотныя мирныя дни,
Сей пра вяликiя ясныя хвали
Светлага неба i яркага сонца у вачах,
Найпрыгажэйшага колеру у свеце.
Сей пра каханне и пра пачуцце...
Сей пра бацькоускi Вялiкi завет...
I пра бацькоу, што жывее жывых
Не адказалi николi ни словам ни справай.
Сей пра дзяцей и пра унукау, ...яны нарадзяцца!
Сей пра водар шыпшын у Беларускiм Палессi
Сей пра крык жураулеу и пра клекат буслоу...
Сей пра усе, не скупися на добрыя словы и мэты...
Пра жыцце.
Поунай прыгаршняй сей пра жыцце и дышы поунай груддзью дышы...
Бо жывыя.
Мы жывыя!