Заява слыннай журналісткі аказалася надзіва сугучнай з настроямі слухачоў, траціна якіх раней выказалася за ўвядзеньне войскаў у Беларусь. Тое, што падаецца фантастыкай у Беларусі, расейцы абмяркоўваюць як магчымае?
Простая мова:
«Наступны крок рэальны — гэта ўзяць горад Менск за 24 гадзіны адным парашутна‑дэсантным палком альбо батальёнам «Восток», што, дарэчы, больш разумна і больш тэхнічна магчыма. Прычым я вам чэсна скажу, што калі гэты крок будзе зроблены, у яго будзе вялікі сэнс хаця б таму, што ў адрозьненьне ад перакрытай трубы ён не закранае інтарэсы пакупнікоў нафты, то бок на самай справе адзінае лягічнае вырашэньне гэтага канфлікту, я абсалютна не сьмяюся, анэксія Беларусі, таму што сапраўды, урэшце рэшт, дакуль мы будзем плаціць за паблажлівасьць да краіны‑ізгоя, за ўпэўненасьць Лукашэнкі ў тым, што мы не ўвядзем у Менск войскаў і не дамо грошай Мілінкевічу? А калі, вядома, такога вырашэньня канфлікту ня будзе, хутчэй за ўсё яго ня будзе, то, разумееце, уражаньне такое, што нібыта два тытаны думкі сышліся з дубінамі пагуляць у шахматы, таму што ёсьць рашэньне Лукашэнкі нас рабаваць, уводзячы нечуваныя транзытныя мыты, і ёсьць у адказ рашэньне прэзыдэнта Пуціна, таму што зразумела, што гэта не Хрысьценка і не Вайншток прымалі такое рашэньне ўвогуле нічога ня ўвозіць. І Эўропа зь дзіваваньнем назірае за гэтым двубоем, тым больш перамагчы ў гэтым двубоі немагчыма, таму што ў шахматы накаўтам нельга выйграць. І, уласна, што такое краіна‑ізгой? Краіа‑ізгой — гэта краіна, зьнешняя палітыка якай будуецца ці то на падставе старанна прадуманай параноі, ці то таму што ў правадыра ня гэтак пачасалася левая пятка. Вось нармальныя краіны — гэта тыя, хто гуляюць у шахматы, а краіны‑ізгоі — гэта тыя, якія б’юць у лыч. Вось цяпер Расея і Беларусь адно адное б’юць у лыч. Вось Эўропа за гэтым назірае, і выйграць сапраўды нельга.
…
Менш крыважэрныя варыянты ўсе ёсьць пройгрышнымі варыянтамі, і калі Расея зь Беларусьсю неяк дамовіцца, то ўсё адно ўсё, што ў нас атрымалая, што мы назлосьць маме адмарозілі вушы, то бо мы скарацілі вытворчасьць, не атрымалі грошай і страцілі рэпутацыю «рынак». Мы гэта ўжо зрабілі. Зразумела, што Лукашэнка, на жаль, ад гэтай гісторыі нічога ня страціць, таму што вось калі мы цяпер адключылі нафту, ну што атрымалася — што Лукашэнка не атрымаў свае 45 даляраў, ён іх і раней не атрымліваў, Эўропа не атрымала нафты, яна яе купіць у іншым месцы, а мы ўжо агрэблі ўсе непрыемнасьці, якія мы маглі, і цяпер гаворка ідзе пра тое, каб вярнуцца да статус‑кво. Гэта, у любым выпадку, пройгрыш.»
Глядзі яшчэ:
Траціна аўдыторыі радыё «Эхо Москвы» выступае за ўвод войскаў у Беларусь
Фота yulialatynina.by.ru
