Asoby 2013 hoda pa viersii «Našaj Nivy»: biełaruskamoŭnyja dzieci
My doŭha dumali, kaho ž nazvać čałaviekam hoda, abmiarkoŭvali niekalki dzion, dyskutavali, vyłučali ŭsio novych kandydataŭ. U adzin z momantaŭ prahučaŭ varyjant — nichto.
Sapraŭdy, 2013-y ŭ Biełarusi nie byŭ bahatym na jarkija padziei i ŭčynki. Čałaviekam hoda moh by stać palityk, jaki b atrymaŭ šyrokuju padtrymku ŭ hramadstvie, moh stać čynoŭnik, jaki b mieŭ śmiełaść vykazacca ab situacyi ŭ krainie i hramadstvie, moh stać litaratar, jaki b napisaŭ papularny raman, moh by stać navat Alaksandr Łukašenka, kali b advažyŭsia syści ŭ adstaŭku, dać darohu maładym! Čałaviekam hodam moh by stać…
Ale nie stali. Razam z tym, naminavać «nikoha» — heta ŭsio ž niapravilna, piesimistyčna, žyćcio nie zamierła, niešta navokał uvieś čas adbyvajecca. Chaj i nie ŭ nacyjanalnych, a bolš łakalnych miežach. U kniharni «Ŭ» ci nie kožny dzień prachodziać niejkija imprezy, ładziacca kancerty, vychodziać knihi, fanaty malujuć biełmoŭnyja baniery, navat palityčnyja akcyi (chaj i mlavyja), ale adbyvajucca. A samaje hałoŭnaje — ludzi znajomiacca, kachajuć adzin adnaho, naradžajuć dziaciej, hadujuć ich u biełaruskaj movie i biełaruskaj viery. U siońniašnich umovach heta źjava.
Hetyja šustryja małyja, što prychodziać na biełaruskamoŭnyja jalinki, vučacca ŭ biełaruskamoŭnych kłasach, asvojvajucca z kampjutarami ź pialušak — mienavita jany pakidajuć nadzieju, što hieroi jašče znojducca, što jany siarod nas. I nastupnyja hady buduć bolš bahatyja na nieardynarnych asob i prykmietnyja padziei.
Miecenat hoda — Pavieł Bierahovič
U svoj čas Radziviły, Sapiehi, Pacy i inšyja mahnaty, što žyli na terytoryi Biełarusi, niamała siłaŭ i srodkaŭ układali ŭ raźvićcio kultury — teatraŭ, architektury, litaratury, muzyki, vyjaŭlenčaha mastactva. Tamu ich proźviščy dobrym słovam uzhadvajucca i praz šmat stahodździaŭ. U Biełarusi ŭžo minuŭ etap pieršasnaha nakapleńnia kapitału. Bahatyja ludzi znoŭ majucca, ale siońniašnija Sapiehi nie nadta dumajuć ab ježy duchoŭnaj. Chutčej novy hipiermarkiet adkryjuć ci ladovy pałac na krajniak. Padtrymlivać kulturu jašče nie ŭvajšło ŭ modu.
Biznesmien Pavieł Bierahovič daje tut inšy prykład, aktyŭna dapamahajučy piśmieńnikam i vydaŭcam. A kab było takich Bierahovičaŭ čałaviek piaćdziasiat, to i spravy pajšli b viesialej..
Simvał hoda — Kastuś Kalinoŭski
Mabyć, pafasna, ale Kali-noŭski ŭ hod jubileju paŭstańnia čarhovy raz prademanstravaŭ svaju bieśśmiarotnaść. 150 hadoŭ prajšło, jak Kastusia paviesili na Łukiškach, a jon usio adno davodzić da zubnoha skryhatu rusafiłaŭ usich maściej. Kalinoŭski sioleta byŭ u trendzie — jaho partrety nabivali tatuiroŭščyki, moładź nasiła majki z hierojem, najbujniejšy biełaruski partał tut.by u hadavinu pačatku paŭstańnia źmiaściŭ na svaim łahatypie partret Kalinoŭskaha. Sarvać jubilej nie ŭdałosia.
Muzyka hoda — Maks Korž
Michałok praciahvaje zastavacca miehapapularnaj asobaj. Na kancert «Lapisa» ŭ Vilni pryjechała 13 tysiač biełarusaŭ! A jašče byli tyja, što jeździli ŭ Kijeŭ, Talin i rasijskuju hłybinku. Razam z tym sioleta na muzyčnuju scenu ŭvarvaŭsia małady chłopiec z Łuninca Maks Korž. Jon nikoha nie zaklikaje na barykady, jon prapanuje moładzi «žyć u kajf», a kali niešta nie ŭdajecca, to «nieba dapamoža nam». I takija łozunhi znachodziać vodhuk. Korž staŭ pieršym biełaruskim muzykam, chto sabraŭ anšłah na «Minsk-Arenie». A pačynaŭ ža jon jak biełmoŭny repier, spadziajomsia, što jašče vierniecca da hetaha.
Hramadzianskaja čynnaść hoda — Kaciaryna Kibalčyč
Biełarusy Maskvy paličyli, što biełmovy ŭ ich žyćci vielmi mała. Zładzili kursy. Inicyjatarkaj stała žurnalistka, aŭtarka filma «Biełaruskaja mara» Kaciaryna Kibalčyč. Zdajecca, navat dla samich arhanizataraŭ stała niečakankaj, što kursy nabyli takuju papularnaść. Daviałosia pašyracca dy ekspartavać kursy ŭ Minsk, a potym i ŭ inšyja harady i krainy. «Mova ci kava» ŭ zabaŭlalnaj i niezanudnaj formie prapahandavała cikavaść da biełaruskaha słova. Adnaznačna, zalik!
Viasielle hoda — Źmicier Daškievič i Nasta Pałažanka
Amal try hady Nasta čakała Źmitra sa źniavoleńnia. Jany štotydzień adzin adnamu dasyłali listy. Daškieviča asudzili na dva hady, ale potym źniavoleńnie padoŭžyli, a Pałažanka praciahvała čakać. Raśpisalisia jany jašče ŭ turmie, praŭda, Daškieviču nie dali navat dziesiaci chvilin pabyć z žonkaj, abniać, pacałavać. Sapraŭdnaje viasielle adkłali na vyzvaleńnie. Byli sotni haścieji pryhožyja maładyja, jakija dačakalisia svajho ščaścia. Ciapier Nasta čakaje pieršaje dzicia.
Spartoŭcy hoda — Hierasimienia, Tałaj, Radzivonaŭ i inšyja
Sioleta my vyrašyli abrać najlepšych u sporcie nie pa ačkach, hałach, siekundach, a za ich hramadzianskuju pazicyju. Płyŭčycha Hierasimienia, biahuńnia Tałaj, futbalist Radzivonaŭ, baskietbalist Kul, kikbaksior Hurkoŭ nieadnarazova vykazvali svaje simpatyi da biełaruskaj movy i kultury. Zrešty, usio heta topavyja atlety. Spartyŭnyja pieramohi ich taksama nie abyšli bokam.
Palemika hoda — Śviatłana Aleksijevič
U dzień uručeńnia Nobieleŭskaj premii pa litaratury bukmiekiery prymali staŭki na Śviatłanu Aleksijevič z fantastyčnym kaeficyjentam — 1 da 1,5. Adnak uznaharodu dastała kanadka Elis Manro. Da Aleksijevič nieadnaznačnaje staŭleńnie, i nie tolki tamu, što jana piša pa-rasiejsku. Jana nieadnarazova vyklikała abureńnie svaimi vykazvańniami. Nikoli takoha nie było, kab dva biełarusy (jašče i Bialacki) realna pretendavali na Nobiela.
Zvalnieńnie hoda — Barys Batura
Kali nie robiacca ŭčynki, to ŭ pašanie navat žesty. A žest staršyni Minskaha abłvykankama Barysa Batury byŭ vielmi charakternym, kali jaho haniebna vyhaniali z pracy za pravał madernizacyi na «Barysaŭdrevie». Batura strymaŭsia, ničoha nie skazaŭ, a potym skasavali zahad pasłać jaho padymać barysaŭskaje pradpryjemstva.
Niajasnaść hoda — Uładzisłaŭ Łazar
Tajamničy byŭ aryšt barysaŭskaha ksiandza, jaki nibyta dapamahaŭ špijonu ŭ pieradačy infarmacyi. Śviatar paŭhoda adbyŭ u turmie KDB, a potym byŭ vyzvaleny pad padpisku ab niavyjeździe. Ciapier jon słužyć u Vilejcy i kaža, što ni ŭ čym nie vinavaty, ale nie raskryvaje padrabiaznaści spravy.
Straty hoda — Viktar Ivaškievič, Michaś Čarniaŭski i stolki inšych…
Palityk, hieroj zmahańnia za niezaležnaść Viktar Ivaškievič nie dačakaŭsia pieračepki piačonki, jaho nie stała na 55-m hodzie žyćcia. Vybitny archieołah Michaś Čarniaŭski zhareŭ paśla rakavaj chvaroby.
Zakładnik hoda — Uładzisłaŭ Baŭmhiertnier
Raniej u zakładniki brali tolki palityčnych apanientaŭ ułady, kab tarhavacca ź Jeŭrasajuzam. Sioleta ž upieršyniu byŭ uziaty zakładnik z Uschodu. Dla rasijskaha top-menedžara, hiendyrektara «Urałkalija» pieramovy z premjer-ministram Biełarusi Michaiłam Miaśnikovičam skončylisia turemnymi narami. «Jon sieŭ, smarkač, pierad premjeram, naha za nahu. I kaža, maŭlaŭ, i hetaha nie budzie, i taho nie budzie. Potym vyjšaŭ, plunuŭ na Dom urada i pajechaŭ, śmiejučysia, u aeraport. Tam jaho i ŭziali», — kazaŭ Łukašenka dla rasijskich žurnalistaŭ. Zatrymlivali Baŭmhiertniera pakazalna žorstka, nadziavajučy naručniki. Praŭda, potym źmianili hnieŭ na miłaść: spačatku pieraviali na chatni aryšt, a potym uvohule ekstradyravali ŭ Rasiju.
Vydaviec hoda — Ihar Łohvinaŭ
Šmat hadoŭ u vydaviectvie «Łohvinaŭ» vychodzili knihi najlepšych biełaruskich piśmieńnikaŭ, historykaŭ. Sioleta Łohvinava pazbavili licenzii za albom «Biełaruś Pres Fota-2012», jaki byŭ pryznany ekstremisckim. Łohvinaŭ nie adčajvajecca, kaža, što tak ci inakš, ale svajoj spravaj budzie zajmacca i nadalej.
«Krasavica» hoda — Jania Kancavienka
Konkursaŭ pryhažości prachodzić proćma. Pryčym, amal usie pad dziaržaŭnaj ehidaj. Skandałam skončyŭsia finał «Mis Minsk». Pieramožcaj stała 21-hadovaja Jania Kancavienka. Zdavałasia b, pahladzieli foty dzień i zabylisia. Ale tut tak nie atrymałasia. Błohiery raskapali dziasiatki zdymkaŭ Kancavienki zusim nie ŭ cnatlivym vobrazie. Pikantnyja zdymki dziaŭčyna chutka pavydalała z sacsietak, ale internet ničoha nie prabačaje. Razhareŭsia skandał. Navat vidnyja dziaržaŭnyja mužy, kštałtu Čarhinca, vykazvali svajo abureńnie. Potym vyśvietliłasia, što astatnija ŭdzielnicy taksama nie anioły, byli siarod ich prafiesijnyja stryptyziorki, raźviadzionki (što zabaraniajecca). Karonu ŭ Jani nie adabrali, ale pasprabavali nadać joj mieniej uvahi. Sumniavacca nie davodzicca, što ŭ nastupnym hodzie adbor budzie staranny.
Ryba hoda — som
«Palec sunieš — za palec ryba chapaje! Ja asabista… 57 kiłahramaŭ soma vyciahnuŭ: 57, 24 i 7 kiłahramaŭ. Troch samoŭ złaviŭ!» Heta nie apoviedy rybakoŭ pry vohniščy — heta słovy kiraŭnika Biełarusi na naradzie z uradam. Pryčym skazana heta było praz paru dzion, jak ŚMI rastyražavali fotazdymki Pucina z 27-kiłahramovym ščupakom. Vykazvalisia mierkavańni, što historyjaj z somam Łukašenka nie prosta chacieŭ ucierci nos Pucinu, ale prademanstravać, što siońniašniaja Biełaruś — heta kraina, dzie nie tolki stabilnaść i paradak, ale i viartajucca tyja błasłavionyja časy, kali ŭ lasach i rekach było mnostva źviaroŭ i ryby.
Ludzi minułych hadoŭ pa viersii «NN»
2006 — čałaviek Płoščy
2007 — maładafrontaviec
2008 — trenier Viktar Hančarenka
2009 — Natałka Vasilevič i inšyja dabračyncy
2010 — padpałkoŭnik milicyi ŭ adstaŭcy Mikałaj Kazłoŭ
2011 — muzyka Siarhiej Michałok
2012 — ludzi, što viarnuli ŭ Biełaruś Statut VKŁ: Alaksiej Baciukoŭ, Źmicier Jackievič, Andrej Radkoŭ
Kamientary