Dla vajny na ŭschodzie Ŭkrainy nie było abjektyŭnych pryčynaŭ. Z Maskvy piša Aleś Čajčyc.
Dla vajny na ŭschodzie Ŭkrainy nie było abjektyŭnych pryčynaŭ. Bolš za toje, hetaja vajna prynosić Rasiei, mahčyma, navat bolšuju škodu, čym Ukrainie. Navošta jaje było raspalvać - «umom nie poniať».
Jašče hod tamu nichto ŭ Rasiei nie patrabavaŭ nijakaha hvałtoŭnaha «ŭźjadnańnia» Kryma z RF. Nichto, akramia marhinalnych palityčnych hrupovak, nia maryŭ pra tanki na Danbasie i vajnu suprać Ukrainy.
Dyj u samoj Ukrainie, jakimi ni byli b napružanymi stasunki palityčnych siłaŭ, hvałt abmiažoŭvaŭsia drakami ŭ Viarchoŭnaj Radzie.
A ciapier uvieś hety durny son - vajna Rasiei i Ŭkrainy ŭ pačatku 21 stahodździa - staŭsia realnaściu.
«Nikoli jašče rasiejski žaŭnier nia byŭ akupantam — i voś ciapier iznoŭ», — pierafrazavaŭ adzin siabar viadomy afaryzm Viktara Čarnamyrdzina.
Možna z naciažkaj ujavić sabie, što rasiejska-hruzinskaje vajny 2008 hoda paźbiehnuć było niemahčyma abo składana. Tuju karotkuju vajnu možna razhladać jak praciah doŭhaha staroha kanfliktu, zavadataram u jakim, mahčyma, była nia tolki Rasieja, ale i, dapuścim, realna isnujučyja asetynskija separatysty. Na sekundu pradstavim sabie, što heta tak.
Z vajnoj va ŭschodniaj Ukrainie ŭsio inačaj: jana za niekalki miesiacaŭ raspalenaja prapahandaj absalutna na pustym miescy, biez anijakich dla jaje abjektyŭnych pryčynaŭ. Mahčyma, adyhrali rolu čyiści emocyi ad Eŭramajdanu, ad niaŭdačy ŭžo druhoj paśla 2004 hoda sproby naviazać Ukrainie postsaviecki aŭtarytarny režym. I ŭ hetym asablivaja trahičnaść ciapierašnich padziejaŭ.
U Rasiei niama šancaŭ pieramahčy ŭ hetaj vajnie.
Navat kali ŭjavić, što «Navarosija» razraściecca da Dniapra ci što RF jurydyčna pryznaje čarhovuju Paŭdniovuju Asetyju z stalicaj u Daniecku, heta budzie aznačać
pa-pieršaje, partyzanskuju vajnu ŭ tyle rasiejcaŭ.
Pahladzicie na bajavy duch ludziej z Maryjupalu ci na «safary» charkaŭskich veteranaŭ savieckaje armii pa zonie vajennych dziejańniaŭ.
Uvieś entuzijazm Majdanu ŭžo ciapier skiravany suprać pucinskaj Rasiei.
Pa trapnym vyznačeńni adnaho ŭkrainskaha kamandzira, rasiejska-ŭkrainskaja vajna — heta vajna pamiž rasiejskaj dziaržavaj (pry paralizavanym rasiejskim hramadztvie) suprać ukrainskaha hramadztva (pry paralizavanaj ukrainskaj dziaržavie). Matyvacyja ŭkraincaŭ - nacyjanalna-vyzvalenčaja baraćba.
Pa-druhoje, kali Rasieja nia spynić ataku na Ŭkrainu, Zachad pačnie sapraŭdnuju «Chałodnuju vajnu» suprać RF.
A Zachad hetuju vajnu ŭžo adnojčy vajavaŭ i adnojčy ŭ joj užo pieramoh. Pryčym tady jamu supraćstajaŭ mocny militaryzavany saviecki blok, a nie adna-adzinaja karumpavanaja rehijanalnaja syravinnaja dziaržava ź nieparaŭnalna słabiejšym, čym u SSSR, vajennym i ekanamičnym patencyjałam i z nasielnictvam, jakoje nia maje surjoznaj idealahičnaj matyvacyi supraćstajać Zachadu. Nasielnictvam, jakoje, u dadatak, budzie ćvierazieć z kožnym novym «hruzam-200», što prybudzie ŭ rasiejskuju hłybinku z Ukrainy.
Užo možna prynamsi skazać, što zachodnija sankcyi suprać Rasiei chutčej za ŭsio buduć pašyranyja i jašče macniej udarać pa rasiejskaj ekanomicy, jakaja i biez taho napačatku hoda stajała na parozie kryzisu.
Akramia sankcyj, Rasieja ŭžo stałasia abciažaranaja bieznadziejna datacyjnym Krymam i vajennymi vydatkami.
U vypadku zamacavańnia «Navarosii» navat u minimalnych miežach (što rasceńvałasia b jak dyplamatyčnaja i vajskovaja pieramoha Rasiei) da hetaha dadasca finansavańnie i hetaje terytoryi.
Tamu šlach, pa jakim zaraz idzie Rasieja, taki: sankcyi, potym paraza ŭ vajnie i ekanamičny kryzis, potym palityčny kryzis.
Pytańnie tolki ŭ terminach i ŭ žorstkaści: čym dolš usio heta praciahniecca, tym horšymi, napeŭna, buduć nastupstvy.
Vydužać jašče adnu biessensoŭnuju, całkam na pustym miescy i biez anijakaj patreby raźviazanuju kalanijalnuju vajnu Rasiei niama jak. Nia pamiataju, ci byvała ŭžo tak, kab Darvinaŭskuju premiju davali cełaj krainie — ale my z vami śviedki źjaŭleńnia hodnaha pretendenta na heta.
Što va ŭsim hetym dla Biełarusi? Tut i ryzyki, kali ŭ eŭfaryi abo ad adčaju Kreml zachoča, narešcie, realizavać anšlus Biełarusi. Ale tut i mahčymaści, kali ŭśviedamlajučy pahrozu anšlusa i svajho, u jaho vyniku, źniknieńnia sučasnyja mienskija ŭłady pojduć na niejki praduktyŭny dyjaloh z Zachadam. U lubym vypadku
dla Biełarusi — i tut i hramadztva, i Łukašenka ci nie ŭpieršyniu apynajucca «ŭ adnym čaŭnie» — heta šaniec vyjści z samaizalacyi i skončyć doŭhi peryjad paślasavieckaha zastoju.
A heta chutčej dobra, čym drenna.
Kali Kanapackaja stała całkam padkantrolnaja Łukašenku?16
Kamientary