Padazravany pa kryminalnaj spravie za biełaruskija hrafici: «Bili pa rebrach, tvary, nahach. Chacieli, kab ja zdaŭ chłopcaŭ»

Jarasłavu Uljanienkavu 32 hady, jon minčuk. Zarehistravany jak indyvidualny pradprymalnik, pracuje ŭ charčovaj halinie. Vučyŭsia ŭ Instytucie parłamientaryzmu i pradprymalnictva. Cikavicca historyjaj, cudoŭna razmaŭlaje pa-biełarusku. Chutka ŭ jaho ź siabroŭkaj narodzicca dzicia.

Ciapier Jarasłaŭ padazravany pa kryminalnaj spravie za naniasieńnie patryjatyčnych hrafici, jakija «hruba parušajuć hramadski paradak i vyražajuć vidavočnuju niepavahu da hramadstva». Na hrafici napisanyja słovy «Biełaruś maje być biełaruskaj».

Pavialičyć

11 žniŭnia a 18:50 u kvateru Jarasłava na Kamiennaj Horcy pačali hrukacca nieviadomyja. «Kryčali, što milicyja, adčyniajcie. Ja byŭ u vannym pakoi, chacieŭ papiaredzić rodnych, ale nie paśpieŭ, bo dźviery ŭžo vyłamali. Pryčym vybili tak prafiesijna, što dźviery ŭsio jašče pracujuć.

Heta byli ludzi ŭ maskach, ź pistaletami. Ich było čałaviek 5—6. Skrucili mianie, pačali kryčać: «Tvaram u padłohu, ruki za śpinu. Adzieli kajdanki na ruki, paśla čaho pačali bić.

Bili ŭ rebry, u tvar, pa nahach. Kali ja lažaŭ, stali vučyć: «Ty što, samy razumny? Čamu nie admykaješ, kali tabie zvanili? Chočaš u drennaha chłopčyka pahulać, a my lubim drennych chłopčykaŭ. Jašče niekalki razoŭ dali aplavuchu. Heta praciahvałasia chvilin dziesiać.

Ja nie razumieŭ, što heta takoje, z čym źviazana. Prasiŭ patłumačyć. «Ty čto nie ponimaješ, dumaješ, vsie eto prosto tak», — kryčali jany. Nijakaha adekvatnaha tłumačeńnia mnie nie daŭ. Zatrymlivali jak niejkaha narkabarona.

Jość infa, što adnaho z chłopcaŭ, nie viedaju, kaho dakładna, zatrymlivali praz akno, zalatali z dachu pa trosikach.

Pastupova «maski-šou» vyjšli, zajšli śledčyja. Kali mianie źbivali, to paniatych nie było, jany ŭžo źjavilisia paźniej. Paniatymi byli susiedzi.

Ja byŭ doma adzin, maja ciažarnaja dziaŭčyna ciapier u Mahilovie, jana vyrašyła naradžać tam. Ja ž tut pracuju i jezdžu da jaje.

Pačaŭsia pieratrus u chacie. Paniatyja zaŭždy byli ŭ pakoi sa mnoj, chacia milicyjanty chadzili pa kvatery. U vyniku pataptalisia pa fotazdymkach, knihach, bialiźnie, na jakoj ja splu. Poŭnaja źniavaha da asoby.

Ja zajmajusia dyzajnam, dyk pazabirali staruju niavykarastanuju farbu. Zabrali piać par abutku, noŭtbuk, sistemny błok, źniešni žorstki dysk, telefon. Skazali, apranajsia, jedziem z nami. Pieratrus ładzili supracoŭnik HUBAZiK MUS. Niajasna, pryčym tut arhanizavanaja złačynnaść i karupcyja da hrafici?

U vyniku mianie pryvieźli na adras Sapioraŭ, 7. Tam padyšoŭ čałaviek — Ihar Paŭłavič Ł., — jaki pačaŭ na mianie cisnuć. «Dumaješ, samy razumny? Za ciabie nichto nie padpisvajecca. Davaj narmalna pakazańni». Mianie źbili kolki chvilin tamu, a ciapier chočuć, kab ja pakazańni davaŭ! U mianie šok, cieła balić, usio łomić. Jon chacieŭ, kab ja skazaŭ, što hety chłopiec mianie paklikaŭ rabić toje, a ja admoviŭsia, a toj chłopiec paklikaŭ inšaje rabić, a ja taksama admoviŭsia. Karaciej, chacieli, kab pazdavaŭ chłopcaŭ.

Na nastupny dzień pryjechali na kvateru da maich baćkoŭ. Zrabili i tam pieratrus.

Dziaržaŭnaja advakatka — što jana była, što jaje nie było. Chi-chi, cha-cha, bolš flirtavała ź siłavikami. Nijakaj dapamohi nie było.

Da mianie znoŭ padyšoŭ Ihar Paŭłavič Ł., jaki prapanavaŭ vyjści, parazmaŭlać. Jon pačaŭ cisnuć na mianie ciažarnaj dziaŭčynaj, adniekul užo viedali. «U ciabie žonka voś-voś narodzić, a ty tut chiernioj maješsia, jedź da jaje ŭ Mahiloŭ», — kaža. Kali pahodzišsia supracoŭničać, to pajedzieš dadomu. Ty mnie — ja tabie.

Paśla ja pajšoŭ na aficyjny dopyt. Ja paćvierdziŭ, što razmovy ab hrafici sapraŭdy byli, ale nie pamiataju, chto mnie prapanoŭvaŭ tudy jechać, sto hadoŭ tamu było. Skazaŭ, što admoviŭsia jechać, bo dziaŭčyna ciažarnaja. Pytalisia, ci prapanoŭvali jašče ŭ čymści ŭdzielničać. Na hetym mianie adpuścili.

Siońnia na novym dopycie byŭ novy advakat, jakoha znajšła maja dziaŭčyna praz pravaabaroncaŭ. Ciapier sprava raskručvajecca. Ničoha novaha ja im nie skazaŭ.

U mianie status padazravanaha i pad padpiskaj ab niavyjeździe. Na dadzieny momant aryštavany try chłopcy — Słava, Vadzim i Maksim. Heta ŭsio narmalnyja, zdarovyja chłopcy. Nijakija jany nie radykały».

Jarasłaŭ kaža, što ni ŭ palityčnych partyjach, ni ŭ moładzievych arhanizacyjach udziełu nie braŭ. Hetak sama jak i nie maje dačynieńnia da anarchistaŭ ci futbolnych fanataŭ.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0