«Čiełoviek — pi…iec prirody»: vyjšła kniha prozy i paezii staršyni BTRK Hienadzia Davydźki
Pry kancy hoda minskaje vydaviectva «Knižny dom» vypuściła knihu vieršaŭ, minijaciur i fraz staršyni Biełteleradyjokampanii Hienadzia Davydźki. Kniha «Łov słov» vyjšła nakładam 525 ekzemplaraŭ.
Hazieta «Sovietskaja Biełoruśsija» ŭ recenzii na knihu adznačyła, što Hienadź Davydźka adkryvaje ŭ sabie «novyja hrani talentu».
«Naša Niva» taksama znajšła pad ćviordaj vokładkaj «Łova słov» šmat cikavaha. Pačniom z paezii.
Vierš «Pios»
On vyhulivajet psa. Čudiesa!
Pies po skvieriku niesietsia!
Rad on vozduchu i sołncu!
V łužu, travku i piesok
Pryh da skok, pryh da skok!..
Šiersť otriachivajet ŕjano —
Bryzhi słovno iz fontana.
Pies połajał na lahušku,
Oblizał podoł staruški.
On za koškoju honiałsia,
Pieried sukoj unižałsia.
On podrałsia, pomiriłsia,
Na nieho choziain źliłsia,
Stuknuł po uchu jeho.
Psu nie bolno, ničieho!
On nie to hotov stierpieť,
Tolko b doma nie sidieť
V dušnoj maleńkoj kvartirie
Mieždu kuchniej i sortirom
Na dieviatom etažie
Il v choziajskom haražie,
Hdie bienziny i rieziny,
Banki, triapki i korziny…
«O, choziain, ja tak rad!
Nie smotri na cifierbłat!»
No prohułki srok otmierien,
Pies briediet posłušno k dvieri.
Protiv vłasti nie poprieš…
Kak na nas on vsiech pochož!
Uzhvadvajucca ŭ jaho paezii i davoli paznavalnyja piersanažy:
«Ticho dvižietsia płanieta,
Zamier v strachie mir inoj.
Vstał chirurh nad pacijentom,
Kak Hrihorič nad stranoj…
I kak hlanuł na stradalca,
Kak usami šievielnuł!..
Kury vzdrohnuli na jajca,
I Vsievyšnij vział othuł».
Kali kazać u cełym, to ŭ knizie mnostva vydatnych ryfmaŭ i vobrazaŭ: «dołho budut pomniť zajcy proktołohičieskije palcy», «nahniś k navoznoj kučie — pojmi, čto ty nie łučšie», «brosať i načinať. Ustať i hłuposť napisať», «niet ni much, ni tarakanov, pusto v sierdcie i v stakanie».
Sapraŭdnyja šedeŭry sustrakajucca ŭ raździele «Minijaciury». Čaho varty chacia b hety ŭryvak: «Ja chotieł by byť moŝnym džipom. I čtoby dikaja ot žaždy žiť krasavica dieržała mienia za baranku, a ja upruhoj kožiej svojeho sidieńja obnimał by szadi jeje biedra. Čtoby ona trohała moj kłakson, i ja by otzyvałsia barchatnym rievom priručiennoho monstra».
Apošni raździeł knihi maje nazvu «Frazy». Davydźka ŭ pradmovie da jaho piša, što źbiraŭ hetyja cytaty šmat hadoŭ. «U niejki momant jany zdajucca daścipnymi ci «tonka padmiečanymi», štości śmiešnym». Prapanujem niekalki ź ich uvazie čytačoŭ «Našaj Nivy».
Kamientary