Chrystos i Maryja Mahdalina

Salidarny z pastavaj ajca Zavalniuka, jaki raspačaŭ haładoŭku suprać pakazu «Kodu da Vinčy», i zaklikaju bajkatavać pakazy takoha typu. Piša Piotra Rudkoŭski OP.

— Što ty dumaješ pra «Kod da Vinčy»?

Jon maŭčaŭ. Niajomka było dapytvacca, tamu ja taksama maŭčaŭ...

Čamu Chrystos nie adkazaŭ na hetaje pytańnie? Čamu nie zapiarečyŭ, nie skazaŭ, što heta — łuchta, brachnia, pahonia za słavaj i hrašyma.

Mianie adnojčy chtoś papiknuŭ u tym, što ja nie razumieju maŭčańnia inšaha čałavieka. Hetym razam ja vyrašyŭ vypravicca i pasprabavać zrazumieć maŭčańnie. Jaho maŭčańnie.

Tak, Jon byŭ praŭdzivym Boham, ale byŭ taksama praŭdzivym Čałaviekam. Heta dohma chryścijanskaje viery, pryniataja na śviatym Sabory ŭ Chalkiedonie ŭ 451 hodzie. Iścina, pryznavanaja pravasłaŭnymi, katalikami i pratestantami. Ale što jana značyć? Pytaju ŭ samoha siabie: ci možna ŭjavić praŭdzivaha čałavieka, jaki byŭ by pazbaŭleny pačućciova-eratyčnaj sfery? Zdajecca, nie. Chrystos staŭsia sapraŭdnym Čałaviekam, a jak kaža Jan Bahasłoŭ, staŭšysia ciełam, moh adčuvać eratyčnuju žarść, moh nasić u sabie kachańnie da žančyny, ale... Ale ŭsia sprava ŭ tym, što hety aspekt Haspodniaha žyćcia achinuty tajamnicaj. Bolš taho, sam Chrystos maŭčyć. I tak, vidavočna, pavinna być.

Tym nia mienš, noraŭ sučasnaha čałavieka taki, što jon nia ŭmieje znosić tajamnicu. Nie razumieje maŭčańnia. Choča, kab usio było na pavierchni, jaŭnym, bačnym, nahladnym, rasšyfravanym. Kali chtości maŭčyć, treba «raskusić jaho», kali nie raskusvajecca, dyk treba niešta prydumać, kab stvaryć uražańnie, što tajamnica rasšyfravana. Voś i paŭstajuć u vyniku biazhłuzdyja historical fictions, typu «Kodu da Vinčy», aŭtary katorych spahaniajuć u svaje kišeni vielizarnyja hrošy, ekspluatujučy prahu ludziej «narešcie adkryć tajamnicu».

A tajamnicu Chrysta nie adkryŭ ni Braŭn sa svaim «kodam», ni Meł Hibsan sa svaimi «Žarściami Chrystovymi». Pieršy vyjaviŭ siabie jak prychilnika «teoryi zmovy», a druhi ŭraziŭ svaim naiŭna-litaralnym traktavańniem Pisańnia. Moža, varta, kab i adzin, i druhi pačuli słovy ahnostyka Vithienštajna: «Čaho niemahčyma skazać, toje treba maŭčać».

Usim svaim nutrom salidarny z pastavaj ajca Zavalniuka, jaki raspačaŭ haładoŭku suprać pakazu filmu «Kod da Vinčy», padtrymlivaju zachady Katalickaj i Pravasłaŭnaj cerkvaŭ suprać prapahandy «Kodu da Vinčy» i zaklikaju bajkatavać pakazy takoha typu.

Zusim nie tamu, što hety film abražaje maje relihijnyja pačućci. A tamu, što jon abražaje čałaviečyja pačućci Chrysta.

Inšy pohlad — u artykule Vitala Tarasa «Złamany kod».

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0