Prahrama «Viaskoŭcy» telekanała «Biełsat» rychtujecca da Vialikadnia. Napiaredadni śviata jana zavitała ŭ viosku Maršałki Vałožynskaha rajonu dy vyśvietliła, jak tam niekali adznačali Uvaskrašeńnie Chrystova.
Viadoŭca Viktar Šukiełovič navučyŭsia rabić viarbu dla aśviačeńnia ŭ carkvie, a potym pabiŭ joju svaich surazmoŭcaŭ. Daŭniej aśviačonaj viarboj łupcavali adno adnaho na zdaroŭje i doŭhaje žyćcio adrazu paśla carkoŭnaj słužby. Łupili joju i ŭsich damačadcaŭ, jakija nie byli ŭ śviatyni. A małyja dzieci adzin raz u hod sami čakali, kali ich ahrejuć vierbnymi halinkami.
Žycharki Maršałak raspaviali, jak koliś darosłyja chadzili ŭ «vałačeŭniki», a dzieci ŭ «žaki», i jakija pry hetym śpiavali pieśni dy raskazvali vieršy. Isnavaŭ navat admysłovy vielikodny «taryf», kali za roznyja pieśni davali roznuju kolkaść jajek.
U vydańni — ceły šerah niavydumanych historyj, svojeasablivych prykładaŭ vusnaj prozy: jak sabačka śpiavaŭ razam z vałačobnikami; jak dziaŭčynka zabłudziłasia ŭ aŭsie; jak miechanoša pabiŭ jajki i hetak dalej.
Adna z hieraiń ščyra padzialiłasia z prahramaj «Viaskoŭcy» svajoj daŭniejšaj maraj dy raspaviała, čamu jana hetak i nie ździejśniłasia.
«Aznačeńnie Biełarusi jak vypalenaj ziamli mnie nie padabajecca». Manałoh biełarusa, jaki niadaŭna źjechaŭ z krainy11
Kamientary