Na Hdańskim bijenale na vystavie sučasnaj polskaj mastački Paŭliny Ałoŭskaj «Biełavija» pradstaŭleny jaje dakumentalny cykl karcinaŭ pra Biełaruś, piša Radyjo Svaboda sa spasyłkaj na magazynszum.pl.
Ad 2016 Ałoŭskaja šmat razoŭ pryjaždžała ŭ Miensk, kab fatahrafavać i pisać jaho. Mastačka ŭsprymaje Miensk jak horad, «kulturna zamarožany ŭ časie», jaki vyklikaje ŭ jaje ŭspaminy pra čas staleńnia ŭ kamunistyčnaj Polščy.
Pracy na vystavie daśledujuć architekturu, styl i tradycyi krainy, jakaja, pavodle Ałoŭskaj, vyhladaje jak «schavanaja sacyjalistyčnaja ŭtopija».
Bolšaść scenaŭ z cyklu «Univermah» była napisanaja ŭ mienskim HUMie. Ałoŭskaja, natchnionaja ramanam Emila Zala «Damskaje ščaście», jaki raspaviadaje pra siłu Doma mody ŭ Paryžy kanca XIX stahodździa, upotaj zdymała pradaŭcoŭ i klijentaŭ u HUMie. «U adroźnieńnie ad knihi Zala — symbalu kapitalizmu i roskvitu sučasnaha horadu, HUM nahadvaje kapsułu času chałodnaj vajny, tam dastupnyja tolki tavary biełaruskaj vytvorčaści, niama nijakich śladoŭ zachodnich brendaŭ, dastupnych pa ŭsim śviecie», — piša magazynszum.pl.
Kamientary