Maci robić «nahatočki», syn słužyŭ u vojsku. Što viadoma pra siamju, jakuju vinavaciać u teraryźmie za napad na dom Hajdukieviča
Na «Biełaruś 1» anansavali čarhovy film pad nazvaj «Niebłahorodnoje siemiejstvo». U im buduć raskazvać pra siamju, jakuju vinavaciać u teraryźmie: za toje, što zakidali kaktejlami Mołatava dom deputata Aleha Hajdukieviča. «Naša Niva» vyśvietliła, chto hetyja ludzi.
Pra napad na dom Hajdukieviča stała viadoma ŭ červieni. Deputat paskardziŭsia, što ŭ dom prylacieła niekalki butelek z haručym rečyvam, budynak cudam nie zahareŭsia. Paciarpieŭ tolki kocik, u jakoha trochi abhareli vusy i nos. Nieŭzabavie KDB zavioŭ pa hetym fakcie kryminalnuju spravu za teraryzm.
Siońnia stała viadoma, što dziaržtelebačańnie pakaža zatrymanych — jašče da vyniasieńnia prysudu.
Da vychadu filma BT «Naša Niva» pahavaryła sa svajakami zatrymanaj siamji.
Volha i Vital Vajciachovičy žyli ŭ Barysavie. 48-hadovaja Volha zajmałasia naroščvańniem paznohciaŭ.
Jaje 56-hadovy muž Vital pracavaŭ na vytvorčaści draŭlanych voknaŭ.
U ich troje dziaciej: darosłyja dačka i syn užo ŭ šlubach, žyvuć asobna, małodšamu synu, jaki žyŭ ź imi, — 9 hadoŭ.
Syn Uład skončyŭ Vajskovuju akademiju, paśla žyŭ u Minsku. Ažaniŭsia, dziaciej pakul nie mieŭ. Žonka Naścia pracavała pradavačkaj u kramie zoatavaraŭ. Uładu 26 hadoŭ, Naści — 24.
«Uład vučyŭsia na niejkuju śpiecyjalnaść, źviazanuju z unutranymi vojskami, paśla akademii słužyŭ u Minsku. Ja dakładna nie viedaju dzie, hladzieŭ za sałdatami, štości takoje, — raskazvaje «Našaj Nivie» rodnaja siastra chłopca Chryścina. — Ale paśla vybaraŭ Uład zvolniŭsia adtul. Jon kazaŭ, što jamu ciažka znachodzicca ŭ toj abstanoŭcy, kazaŭ, što maralna nie vytryvaŭ. Ciapier pracavaŭ zvyčajnym taksistam».
«My daviedalisia, što ŭsich čaćviarych zatrymali ŭ adzin dzień kala 5-j ranicy»
Chryścina zhadvaje pra zatrymańnie rodnych.
«13 žniŭnia ja spała doma. Mnie pazvanili i skazali, što mamu zatrymali. Ja spačatku ničoha nie zrazumieła. Razhubiłasia, navat nie stała ničoha ŭdakładniać. Pačała zvanić tatu, Uładu, žoncy Ułada — va ŭsich niedasiažnyja telefony. Tady ja spałochałasia, zrazumieła, što niešta nie tak.
Paśla ja nabrała babuli — mamie majoj matuli. Babula skazała, što maci ranicaj pryjazdžała da jaje, pakinuła małodšaha syna i skazała, što joj treba źjeździć u Minsk, — kaža Chryścina. — Pa vyniku akazałasia, što mamu zatrymali.
Tady my pačali telefanavać na tyja numary, ź jakich mnie pazvanili. Tam adkazvali, što na suviazi dziažurny, jon nie viedaje, chto i pra što sa mnoj havaryŭ. My zvanili ŭ KDB, na Akreścina, nam ničoha nie kazali: maŭlaŭ, paśla ŭsio daviedajeciesia. Tolki paźniej nam užo pazvanili śledčyja i advakaty.
My daviedalisia, što ŭsich čaćviarych zatrymali ŭ adzin dzień kala 5-j ranicy. Baćka tady byŭ na leciščy. Prajšli pieratrusy: u kvatery baćkoŭ, u kvatery Ułada, na leciščy, prahladali sklapy, haraž.
U baćkoŭ usio było bolš-mienš prystojna paśla pieratrusu, ale ŭ brata ŭsio było pierakulenaje. Tudy jeździŭ moj muž zabirać rečy i žyvioł. Va Ułada z Naściaj byli dva sabaki, kot i trusik, ciapier žyvioły ŭ Naścinaj mamy».
«Baćka piša, što jon u šoku ad zatrymańnia maci»
Dziaŭčyna kaža, što nie viedaje dakładna, u čym abvinavačvajuć jaje siamju.
«Advakaty skazali, što jany pad padpiskaj ab nierazhałošvańni, tamu nielha nam kazać pra abvinavačvańnie. Da nas dachodziać čutki i mierkavańni, što tam ci to teraryzm, ci to pakušeńnie na čałavieka, ale my nie viedajem, što kankretna. Nam ničoha nie kažuć.
Ciapier mama na Vaładarcy, astatnija ŭ SIZA KDB. Listy dachodziać, pieradačy taksama.
U listach baćka piša, što jon u šoku ad zatrymańnia maci. Kaža, što škaduje, što tudy trapiŭ, prosić za ŭsio prabačeńnia. Brat asabliva ničoha takoha nie piša, prosta paviedamlaje, što čakaje ad nas listoŭ. Maci piša toje ž, što i baćka: prabačcie, my nie dumali, što tut apyniomsia, usiakaje takoje», — raskazvaje Chryścina.
«Letam my bačylisia z baćkami, ja nie zaŭvažała, kab štości było nie tak»
Jana kaža, što navina pra dom Hajdukieviča i kaktejl Mołatava prajšła mima jaje.
«Ja pieršy raz čuju pra takoje! Ničoha nie čytała pra heta, — kaža Chryścina. — Letam my bačylisia z baćkami, ja nie zaŭvažała, kab štości było nie tak. Za paru dzion da zatrymańnia baćki pryjazdžali da nas z mužam — usio taksama było jak zvyčajna. Ničoha padazronaha ŭ ich pavodzinach ja nikoli nie zaŭvažała.
Pra palityku my ź imi nie havaryli, ci byli jany na pratestach — ja nie viedaju. Nikoli takoje nie abmiarkoŭvali.
Tamu my i vielmi ździvilisia, kali ich usich čaćviarych zabrali. Ja była ŭ šoku i nie razumieła, u čym sprava.
Mały, moj małodšy brat, ciapier u babuli. My jamu kažam usio jak jość — što baćkoŭ zatrymali nieviadoma za što. Kaniečnie, spačatku jon płakaŭ, zhadvaŭ pra baćkoŭ, kazaŭ, jak ich nie chapaje, zhadvaŭ, jak ad mamy smačna pachła kremam».
Ciapier Vajciachovičam pahražaje da 15 hadoŭ za akt teraryzmu.
«My maralna rychtujemsia, što tata i brat buduć tam doŭha. A nakont mamy i Naści ŭsio ž jość spadziavańni, što ich vypuściać dadomu.
Ja ćviaroza hladžu na situacyju, razumieju, što kali jany trapili pa takich abvinavačańniach, to zrazumieła, što nichto siońnia nie vyjdzie prosta tak adtul. Ale ja nie liču, što jany vinavatyja. Ci pryznaŭ chto z rodnych vinu — advakaty nam nie adkazvajuć, — raspaviadaje Chryścina. — Advakaty kažuć: mahčyma, mama budzie chutka doma, ale baćka i Uład tam nadoŭha. Kaža, u ich usio surjozna».
Jak mučyli Cila Švajhiera i centry haradoŭ, kab stvaryć karcinku dla sudzimaha za machlarstva prateže Dźmitryja Baskava1
Kamientary