Try prykmiety taho, što ŭ vas na dušy zašmat horyčy, i što z hetym rabić

Pačućcio emacyjnaj horyčy padobnaje da adčuvańnia smutku i hnievu adnačasova, asabliva da hnievu, jaki doŭha nazapašvaŭsia. Pakolki hetaje pačućcio ŭklučaje ŭ siabie sumieś emocyj, jaho časta byvaje ciažka vyznačyć prostymi terminami.

Časta razdražniajeciesia z-za drobiazi?

Kali čałaviek adčuvaje horyč, heta najbolš adbivajecca na jaho nastroi. Taki čałaviek amal zaŭždy złaślivy, rasčaravany abo razdražniony. Ad hetych pačućciaŭ ciažka pazbavicca, i časta jany nie majuć vyraznaha pradvieśnika.

Prosty sposab vymierać svoj nastroj — padumać pra apošnija niekalki dzion i acanić ich pa škale ad 1 da 10, nakolki zadavolenym i pazityŭnym vy pačuvalisia ŭ siarednim kožny dzień. Kali vy sumlennyja z saboj i vašy siarednija pakazčyki nizkija — heta vidavočnaja prykmieta. Dadatkovy sposab vymierać svoj nastroj mienš vidavočny.

Padumajcie pra apošnija niekalki dzion i spytajcie siabie, ci rabili vy što-niebudź ź pieraličanaha:

• adpravili hnieŭnaje abo sumnaje paviedamleńnie abo pakinuli hałasavoje paviedamleńnie takoha źmiestu,
  
  
• ustupali ŭ kanflikt luboha rodu z kim-niebudź u vašym asabistym abo prafiesijnym žyćci,
  
  
• vykazvali niehatyŭnuju emacyjnuju reakcyju na nieznajomaha čałavieka, ź jakim sutyknulisia za rulom, na pracy ci pa spravach,
  
  
• ahryzalisia na kaho-niebudź u adkaz na toje, što jon niešta skazaŭ ci zapytaŭsia.

Kali za apošnija niekalki dzion vy prajavili siabie chacia b u adnym z hetych dziejańniaŭ, a taksama majecie zvyčku rabić niešta ź pieraličanaha rehularna, mahčyma, vy patrapili ŭ śpiral horyčy, na jakuju varta źviarnuć uvahu.

Zhadvajučy vašy blizkija adnosiny, vy adčuvajecie, što navakolnyja nie da kanca razumiejuć i nie ceniać taho, što vy robicie?

Jak praviła, jakaść asabistych i prafiesijnych adnosin cierpić, kali čałaviek adčuvaje horyč i azłoblenaść. U toj čas jak adnosiny pavinny być krynicaj padtrymki, zaachvočvańnia i adkrytaści, azłobleny čałaviek adčuvaje, što adnosiny prynosiać rasčaravańnie i niezadavalnieńnie. Ludzi hublajuć vieru i davier da blizkich ludziej, kažučy sabie, što adnosiny nie vartyja taho, kab imi zajmacca, bo ŭ vyniku vy ŭsio adno nikomu nie cikavyja.

Prosty sposab acanić, ci stali vy azłoblenym u adnosinach — adkazać sabie nastupnyja pytańni pa škale ad 1 da 10.

• Nakolki ja caniu svajho partniora?
• Kali ja samotny, nakolki vysoka mianie caniŭ moj apošni partnior?
• Nakolki ludzi vakoł mianie razumiejuć i ŭchvalajuć maje pačućci, kali ja imi dzialusia, asabliva rasčaravańnie abo hnieŭ?

Hetyja pytańni važnyja, bo jany pakazvajuć na vyraznyja haliny samadapamohi, na jakich varta zasiarodzicca, kali vy idziacie ŭ niapravilnym, niehatyŭnym kirunku.

Vy pryjšli da pierakanańnia, što, mahčyma, vy nikoli nie budziecie pa-sapraŭdnamu ščaślivym?

Kali vy dumajecie pra pačućcio niaščaścia, vy možacie spačatku praasacyjavać jaho z depresijaj. Heta praŭda, što pry depresii ludzi pačuvajucca niaščasnymi, ale časta jany nasamreč adčuvajuć bolš złości abo horyčy, čym depresii. Horyč — heta nie tolki sumieś smutku i hnievu, ale i nazapašvańnie rasčaravańniaŭ u roznych śfierach žyćcia čałavieka ź ciaham času.

Lubomu čałavieku ciažka adčuvać siabie pazityŭna i spadziavacca na lepšaje, kali jon pieražyŭ šerah situacyj i adnosin, u vyniku jakich jaho nie razumiejuć, nie zaŭvažajuć, nie kłapociacca pra jaho ci navat vykreślivajuć z žyćcia. Kali čałaviek adčuvaje horyč, časta ŭźnikaje pačućcie zdrady z-za taho, jak žyćcio abyšłosia ź im. U čałavieka moža paŭstać pačućcio žalu da siabie abo myśleńnie achviary, jakija pakidajuć mała miesca dla nadziei na budučyniu.

Jak zmahacca z pačućciom horyčy?

Vielmi važna razumieć, što luby čałaviek adčuvaje niešta nie prosta tak, i ludzi, jakija adčuvajuć horyč, nie źjaŭlajucca vyklučeńniem. Horyč — heta imavierny vynik taho, što čałaviek zanadta časta adčuvaje siabie niepaŭnavartasnym i nieacenienym u situacyjach i znosinach, ale prablema ŭzmacniajecca, kali pakryŭdžany i razzłavany čałaviek zdajecca i apuskaje ruki. Ale zamiest taho, kab zdavacca, varta aktyŭna dziejničać.

Naprykład, schilnaść da praźmiernaha pieradumvańnia svaich učynkaŭ i dziejańniaŭ, svaich i čužych vykazvańniaŭ i praźmiernaj emacyjnaści — heta nieadjemnaja častka horyčy. Ale

ŭ nastupny raz, kali vas «nakryje», pieraklučyciesia na praduktyŭny zaniatak, jaki adciahnie vašu ŭvahu.

Uzmacnicie pačućcio blizkaj suviazi, patelefanavaŭšy siabru abo

bolš, daŭžej havarycie z tymi, z kim žyviacie, u tym liku zadajučy pytańni, jakija demanstrujuć cikaŭnaść da apošnich padziej u žyćci subiasiednika, raspytvajcie ludziej vakoł siabie pra toje, što im važna.

Padumajcie pra toje, jak vy kłapociciesia pra siabie, i pakińcie tolki tyja abaviazki, jakija vam nie škodziać i dazvalajuć lepš siabie adčuvać. Abaviazkova dabaŭcie prahułki na śviežym pavietry i miedytacyju, kab supakoić centralnuju niervovuju sistemu.

Narešcie, padumajcie pra toje, kab źviarnucca da psichaterapieŭta ci psichołaha, kab jon dapamoh vam spraŭlacca z horyčču.

• 0
• 36
• 0
• 5
• 3
• 9
• 6