Try sposaby, jak palepšyć pavodziny vašaha dziciaci. Adkazvaje psichołah

Pavodziny dziciaci — zaŭsiody padkazka dla baćkoŭ, što ŭ adnosinach nie tak i što treba rabić, kab vypravić heta. Pasprabujcie zrazumieć, suprać čaho pratestuje vaša dzicia. Što jano sprabuje vam paviedamić praz drennyja pavodziny. A dla hetaha praanalizujcie vašyja adnosiny: ci jość u ich davier i pavaha.

Budźcie adnahałosnyja ŭ pytańniach vychavańnia. Mama i tata pavinny być zaadno. Mamie nie varta pieratvarać tatava «nie» na «tak», navat kali jana ŭpeŭniena, što tata nie maje racyi. Vy siamja — a značyć, adna kamanda, u jakoj adnolkavyja pryncypy i praviły. Damoŭciesia pierš za ŭsio pamiž saboj, uzhadnicie, jakija miery pakarańnia buduć užytyja pry niepasłušenstvie. Hałoŭnaje — nie abmiarkoŭvajcie heta ŭ prysutnaści dziciaci. Inakš dzicia chutka zrazumieje, kim i ŭ jakich vypadkach možna manipulavać. Dzieci vielmi dobra ŭmiejuć padładžvać madel svaich pavodzin pad kožnaha darosłaha. Naprykład, kali maleča znachodzicca z tatam, to heta samaje pasłuchmianaje dzicia ŭ śviecie, ale kali jano zastajecca z mamaj — stanovicca ciažka kiravanym. Nie idzicie na povadzie ŭ dziciaci i starajciesia nie paddavacca na šantaž i isteryki. Budźcie karektnyja, ale ćviordyja ŭ svaich pryncypach. 

Stańcie pierad dziciem, hladzicie jamu prosta ŭ vočy (pierakanajciesia, što jano vas bačyć) i skažycie svaju prośbu. Takim čynam mozh dziciaci budzie chutčej vas usprymać. I nie zmoža ihnaravać.

Čamu dzieci nie słuchajucca? Asnoŭnaja pryčyna dziciačaha niepasłušenstva — niedachop uvahi i kachańnia. Uspomnicie, jak vy, mahčyma, ihnarujecie prośbu dziciaci: «Mama, pahulaj sa mnoj». Kapryziačy i robiačy ŭsio naadvarot, dzicia sprabuje pryciahnuć da siabie ŭvahu. Sposab dziŭny, ale sapraŭdy dziejsny. Tak ci inakš dzicia atrymaje dozu svajoj uvahi — chaj navat takim niepryjemnym dla vas mietadam. 

Štodnia pierakonvajcie dzicia ŭ svajoj biezumoŭnaj lubovi. Čaściej kažycie: «Ja lublu ciabie», «Ja lublu ciabie, niahledziačy ni na što», «Ja lublu ciabie navat, kali ty złuješsia», «Ja lublu ciabie, navat kali ty drenna siabie pavodziš!, «Ja lublu ciabie, navat kali łajusia i złujusia na ciabie», «Ja hanarusia taboj», «Ja rada, što mienavita ty majo dzicia». Dzicia pavinna viedać, što vy zaŭsiody na jaho baku: vy možacie być niezadavolenyja ŭčynkam, ale nie im samim. Vydzialajcie čas dla znosin z ułasnymi dziećmi. Heta mohuć być hulni, prahułki abo sumiesnaja dziejnaść, siamiejnyja pachody ŭ kino i teatry. Tut hałoŭnaje nie kolkaść praviedzienaha razam času, a jakaść. Takim čynam vy zadavolicie hałoŭnaje zapatrabavańnie svajho małoha.

Čym bolš vy nadajacie času dziciaci — tym bolš jano pasłuchmianaje i spahadnaje.

Pavaha, emacyjnaja blizkaść i davier — asnova pravilnaha vychavańnia.

Pavažajcie mierkavańnie svajho dziciaci. Z samaha dziacinstva pavažajcie prava svajho dziciaci na ŭłasnuju dumku. Cikaŭciesia jaho mierkavańniem pa roznych siamiejnych pytańniach. Budźcie ŭpeŭnienyja, u hety momant jano adčuje siabie značnym, zrazumieje, što jaho šanujuć i pavažajuć. Važna taksama zaŭsiody davać jamu mahčymaść vybaru. Heta moža być prava vybirać adzieńnie, jakoje jano siońnia nadzienie, siabroŭ, ź jakimi choča hulać, ježu, jakuju choča jeści («Ty na śniadanak budzieš kašu ci amlet?»).

• Nie kryŭdujcie na dzicia. A lepš spytajecie, čym vyklikanyja jaho pavodziny, kryŭdnyja dla vas, i ci moh jon pastupić inakš. Ni ŭ jakim razie nie abvinavačvajcie, nie prymušajcie adčuć vinu.
• Mienš zabaron! Vykarystoŭvajcie słova «nie», kali jano sapraŭdy nieabchodna. Kali vy niešta zabaraniajecie — adrazu prapanujcie alternatyvu. I pasprabujcie, kab varyjantaŭ było nie zanadta šmat: dvuch sucel dosyć. Nie varta čahości pazbaŭlać dziciaci ci niešta zabaraniać jamu ŭ toj momant, kali vy razdražnionyja. Nielha vychoŭvać dziaciej u drennym nastroi. Nie dazvalajcie sabie zryvacca na dzieciach.
• Zamiest pakarańniaŭ bolš chvalicie. Zaŭsiody znojdziecca nahoda, kali vy možacie zrabić kamplimient svajmu dziciaci. Starajciesia rabić heta čaściej.
• Navučyciesia damaŭlacca ź dziciem. Spytajcie, čamu dzicia choča (ci nie choča) mienavita hetaha? Čamu heta važna dla jaho? Zamiest «Ciapier ty…» ci «Ja chaču, kab ty…» vykarystoŭvajcie takija słovy, jak «Davaj my…», «Jak nakont taho, kab my pasprabavali…» — heta pakaža dziciaci, što vy hatovy supracoŭničać i uličvajecie jaho pažadańni.
• Dajcie dziciaci mahčymaść vyhavarycca. Dzieciam važna dzialicca padziejami svajho žyćcia. Kivajcie ŭ paŭzach, zadavajcie pytańni, kali jany ŭ vas źjaviacca.
• Ščyra cikaŭciesia žyćciom: z kim siabruje, pra što maryć, čym zachaplajecca vaša dzicia.

Dzieci kapirujuć pavodziny darosłych. Naprykład, kali vy padvyšajecie hołas, adstojvajučy svaje intaresy, dzicia budzie pastupać hetaksama ŭ znosinach z vami. Kantralujcie svaje emocyi, nie dazvalajcie drennamu nastroju psavać vašy adnosiny. Dzieci za vami nazirajuć 24 na 7. I pamiatajcie, što jany bolš zasvojvajuć nie toje, što i jak vy kažacie, a toje, jak vy robicie. Kali vy chočacie, kab dzicia ŭvažliva staviłasia da vašych słoŭ, pakažycie jamu, što ŭ vašaj siamji pryniata prysłuchoŭvacca da słoŭ adno adnaho, niezaležna ad uzrostu.

• 33
• 1
• 0
• 5
• 2
• 3